«Τσακίζουν μισθούς πώς θα βγούμε ατσαλάκωτοι εμείς;» ήταν ένα ακόμα από τα πολλά εκβιαστικά επιχειρήματα - διλήμματα που έθεσε στη γενική συνέλευση των εργαζομένων του «Λίδρα Μάριοτ», ο συνδικαλιστής της ΠΑΣΚΕ, αξιοποιώντας τη λογική του «μικρότερου κακού», των υποχωρήσεων για να «σώσουμε τα χειρότερα» στη συνείδηση των εργαζομένων και να επιτευχθεί ο στόχος της εργοδοσίας για μειώσεις μισθών.

Είναι όμως -επιεικώς- προκλητικό ταυτόχρονα να μιλάς για τσάκισμα μισθών και δικαιωμάτων αλλά και να τρέχεις από τους πρώτους (όπως έκανε η κλαδική Ομοσπονδία το περασμένο καλοκαίρι) να συμφωνείς με τους εργοδότες για τεράστιες μειώσεις σε μισθούς μάλιστα ήδη πενιχρούς.

Αποκαλύπτονται οι συνδικαλιστές της «ανταγωνιστικότητας» και της επιχειρηματικότητας». Οι συλλογικές μαζικές διαδικασίες των εργαζομένων, η θαρρετή αντιπαράθεση με τις θέσεις και τα επιχειρήματά τους που έχουν χρεοκοπήσει την εργατική τάξη, μπορούν να τους ξεμπροστιάζουν, να τους αποδυναμώνουν. Οπως έκαναν οι εργαζόμενοι στο «Λίδρα Μάριοτ» που όχι μόνο δεν τον άκουσαν αλλά αντέδρασαν στη φιλοεργοδοτική του πολιτική και αρνήθηκαν τη μείωση των μισθών τους.