Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να πετάξει την μπάλα στην εξέδρα της ΕΕ και να βάλει στην αναμονή το λαό και το κίνημα στην Ελλάδα. Η κρίση είναι πράγματι πανευρωπαϊκή, αφού είναι συγχρονισμένη κρίση του καπιταλισμού, που χτύπησε με ιδιαίτερη ένταση τον παλιό καπιταλιστικό κόσμο. Πώς όμως προσπαθεί να διαχειριστεί την κρίση η ΕΕ, στην οποία μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ αναθέτει το καθήκον να βρει συνολική λύση; Με επιτάχυνση των μέτρων που μειώνουν κι άλλο την τιμή της εργατικής δύναμης και βαθαίνουν τη μονοπώληση κλάδων της παραγωγής, προκειμένου να βρει το κεφάλαιο νέα πεδία και πηγές κέρδους. Με δεδομένο μάλιστα ότι σε συνθήκες κρίσης ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις καπιταλιστικές οικονομίες μεγαλώνει, τα μέτρα που προωθούνται σε όλη την ΕΕ έχουν ιδιαίτερη σφοδρότητα, είτε με, είτε χωρίς μνημόνια, για να γίνουν τα μονοπώλια της ευρωένωσης πιο ανταγωνιστικά απέναντι σε αυτά χωρών της Λατινικής Αμερικής, της Κίνας, της Ρωσίας κ.ά.

Η ενσωμάτωση της Ελλάδας στην ΕΕ αποτελεί παράγοντα που επιτάχυνε και όξυνε την κρίση. Σ' αυτή τη λυκοσυμμαχία των μονοπωλίων καλεί ο ΣΥΡΙΖΑ το λαό να εναποθέσει τις ελπίδες του για διέξοδο από την κρίση και μάλιστα προς όφελός του. Τον παραμυθιάζει ότι αυτός, επικεφαλής μιας «αριστερής» κυβέρνησης, μπορεί να πετύχει καλύτερη τάχα διαπραγμάτευση και να απαλύνει κάπως τα βάσανα του λαού. Τάζει ανάπτυξη και ταυτόχρονα σε όλη την ΕΕ παρουσιάζονται σαν δήθεν αλλαγή πλεύσης οι αποφάσεις για «αναπτυξιακά» μέτρα, που είναι αντεργατικά, έχουν καταληχθεί εδώ και δεκαετίες και τώρα προσαρμόζονται στις σύγχρονες συνθήκες. Να μην έχει καμιά αμφιβολία ο λαός ότι όπως έκαναν τόσους συμβιβασμούς μεταξύ τους όλο το προηγούμενο διάστημα, το ίδιο θα κάνουν και τώρα, όσο τα συμφέροντα των μονοπωλίων επιβάλλουν ελεγχόμενη διαχείριση της κρίσης. Ακόμα και το σύμφωνο σταθερότητας ενδέχεται να διαπραγματευθούν ξανά, αφού σε συνθήκες όξυνσης της κρίσης διαπίστωναν όλοι μετά την υπογραφή του ότι δεν μπορεί να εφαρμοστεί, γιατί σφίγγει απελπιστικά την κάνουλα της χρηματοδότησης στο κεφάλαιο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει στο λαό «κάτσε στη γωνία και εγώ θα διαπραγματευτώ για να ξεπεραστεί πανευρωπαϊκά η κρίση». Αυτό σημαίνει αφοπλισμός του κινήματος, εγκληματικός αποπροσανατολισμός. Φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση σημαίνει ο λαός πρωταγωνιστής και οργανωμένος να παλεύει πρώτα και κύρια ενάντια στην ντόπια πλουτοκρατία, για να εμποδίσει μέτρα, να αποσπάσει κατακτήσεις, να φτάσει μέχρι τις αντικειμενικά ώριμες ριζικές ανατροπές. Αυτό είναι που φοβάται ο ΣΥΡΙΖΑ όπως ο διάολος το λιβάνι και εκεί ταυτίζεται με τους αστούς. Η αναβολή ή ματαίωση κάποιων αντιλαϊκών μέτρων, η απόσπαση κάποιων κατακτήσεων θα είναι στην Ελλάδα και στην ΕΕ αποτέλεσμα όξυνσης της ταξικής πάλης στο εθνικό πεδίο και όχι αποτέλεσμα διαπραγμάτευσης ανάμεσα στους πολιτικούς εκπροσώπους του κεφαλαίου για την αυξομείωση της έντασης με την οποία σφάζουν τους λαούς.