Τετάρτη 9 Μάη 2012
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παραπλανούν για να κρύψουν τη συμφωνία τους

Παπαγεωργίου Βασίλης

Επαναδιαπραγμάτευση, απαγκίστρωση, καταγγελία του μνημονίου. Αυτές οι περίφημες λέξεις που τάχα αναδεικνύουν τις δήθεν βαθιές διαφορές μεταξύ των λεγόμενων αριστερών και δεξιών, μνημονιακών και αντιμνημονιακών. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μιλάνε για επαναδιαπραγμάτευση, η Δημοκρατική Αριστερά για απαγκίστρωση, ο ΣΥΡΙΖΑ για καταγγελία. Αυτούς τους λεκτικούς ακροβατισμούς τους συνοδεύουν από μια σειρά υποσχέσεις σαν τον πολιτικάντη Μαυρογιαλούρο στη γνωστή ελληνική ταινία.

Ομως οι διαφορές τους δεν είναι τόσο βαθιές, όσο θέλουν να τις εμφανίσουν. Ολοι τους συμφωνούν σε δύο πολύ βασικά ζήτηματα. Οποια λύση προτείνουν είναι εντός του καπιταλιστικού συστήματος και ταυτόχρονα θεωρούν ότι μπορεί να γίνει πράξη μόνο με την παραμονή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Συμφωνώντας σε αυτό οι όποιες διαφορές τους δεν έχουν καμιά αξία για τους εργαζόμενους. Ευρωπαϊκή Ενωση σημαίνει ένας διακρατικός οργανισμός που λειτουργεί με αποκλειστικό στόχο την εξυπηρέτηση των κεφαλαιοκρατών. Στο πλαίσιο αυτού του οργανισμού έχουν εδώ και 20 χρόνια -και με την υπογραφή του ΣΥΡΙΖΑ- ληφθεί αποφάσεις οι οποίες σήμερα γίνονται πράξη και μέσα από τα μνημόνια, ή και χωρίς μνημόνια σε άλλες χώρες - μέλη της που στηρίζονται στη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Η Γερμανία δεν έχει μνημόνιο, αλλά 7,4 εκατομμύρια εργαζόμενοι έχουν μισθό 400 ευρώ.

Επομένως, η συμφωνία αυτών των κομμάτων για την Ευρωπαϊκή Ενωση αναδεικνύει ότι όσοι καταγγέλλουν το μνημόνιο δεν προβάλλουν φιλολαϊκή πολιτική. Υπέρ της Ευρωπαϊκής Ενωσης και κατά του μνημονίου είναι σα να λες «και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος».

Διαχείριση του καπιταλισμού...

Είναι αποκαλυπτική η συνέντευξη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ που δημοσίευσε χτες η ιταλική εφημερίδα «Λα Στάμπα», με το χαρακτηριστικό τίτλο «Ετοιμοι να κυβερνήσουμε, αλλά θέλω μορατόριουμ για το χρέος». Ο Α. Τσίπρας είναι «αποκαλυπτικός» για το εύρος της αριστερής διαχείρισης, καθώς όταν ερωτάται για «τα επόμενα βήματα και τα μηνύματα προς την Ευρώπη» απαντά: «Το πρώτο, είναι ένα μορατόριουμ επί του χρέους. Το δεύτερο, μια σοβαρή καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και μια πιο δίκαιη κατανομή του πλούτου. Το τρίτον, αξιόπιστα προγράμματα για να ξαναρχίσει να αναπτύσσεται η οικονομία». Είναι ολοφάνερο ότι πρόκειται για καραμπινάτη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης, που δεν αγγίζει στο ελάχιστο το μονόδρομο της ΕΕ, άλλωστε υπεραμύνεται της Ευρωζώνης και του ευρώ. Αρα η πολιτική του είναι ενταγμένη στη στρατηγική των ευρωμονοπωλίων. Την επιχειρηματικότητα τη διατυμπανίζει παντού. Μόνο που για να αναπτύσσονται οι επιχειρηματικοί όμιλοι και να επενδύουν, χρειάζονται ολοένα και μεγαλύτερα κέρδη. Αρα μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων. Ταυτόχρονα αναγνωρίζει το χρέος, ενώ αν λειτουργούσε για τα συμφέροντά τους θα έπρεπε να το αποκλείσει. Επίσης επαναλαμβάνει τη χιλιοειπωμένη καραμέλα για την πάταξη της φοροδιαφυγής. Και παραπλανά και αυτός με τα περίφημα προγράμματα ανάπτυξης που, εκτός από τον φιλομονοπωλιακό προσανατολισμό, όσον αφορά το περιεχόμενό τους, στοχεύουν σε ακόμα μεγαλύτερα κέρδη για το κεφάλαιο. Αλλά όλ' αυτά βέβαια δεν πρόκειται να προσφέρουν καμία σοβαρή και μακροπρόθεσμη ανακούφιση στα λαϊκά στρώματα.

... και αξεπέραστα «αριστερά» αδιέξοδα

Τα διαχειριστικά αδιέξοδα προβάλλουν ανάγλυφα στην απάντηση που δίνει στην ερώτηση «αν η Ευρώπη αρνηθεί να σας ικανοποιήσει, θα βγείτε από το ευρώ;». Ιδού τι απαντά: «Εχουμε ένα εξαιρετικό όπλο. Το έχει αναγνωρίσει, πλέον, και η Α. Μέρκελ: όταν πληγεί ένας στόχος, οι αγορές αναζητούν αμέσως τον επόμενο. Πρόκειται για ευρωπαϊκή κρίση και ξεπερνιέται μόνο με ευρωπαϊκή λύση. Είναι ο λόγος για τον οποίο ζητήσαμε μια σύνοδο της Ενωσης, αφιερωμένη στο πρόβλημα του δημόσιου χρέους. Δεν βλέπετε ότι το μνημόνιο απέτυχε εντελώς, ότι εμείς οι Ελληνες δεν καταφέρνουμε να βγούμε από αυτή την τρομερή ύφεση;». Απλά να σημειώσουμε ότι η αστεία απειλή του «ντόμινο», θυμίζει την παλαιότερη απειλή του Γ. Παπανδρέου ότι «θα βάλει το περίστροφο στο τραπέζι»... Χώρια ότι για άλλη μια φορά «πετάει την μπάλα στην εξέδρα» , αφού αποκλείει να δώσει τη μάχη σύγκρουσης με το κεφάλαιο και αναζητά «λύση πανευρωπαϊκή» τρέφοντας για άλλη μια φορά τις αυταπάτες πως είναι δυνατόν να δοθεί φιλολαϊκή λύση από τη λυκοσυμμαχία που στόχο της έχει να υπηρετεί τα συμφέροντα των μονοπωλίων.

Τι είδους «ανατροπή»

Το εκλογικό αποτέλεσμα έχει λάβει εδώ και τρεις μέρες διάφορες ερμηνείες και χαρακτηρισμούς, ανάμεσά τους και αυτόν της... «ανατροπής» της πολιτικής που έχει τσακίσει το λαό. Εως και τον όρο «επανάσταση» ακούσαμε! Οσο διαφορετικοί κι αν είναι όμως, οι συσχετισμοί των κομμάτων που διαμορφώθηκαν, το σίγουρο είναι ότι δε μιλάμε για ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής. Και εξηγούμαστε: Ανατροπή πολιτικής θα είχαμε αν προέκυπτε μια πολιτική που δεν υπηρετεί τα μονοπώλια, το κεφάλαιο, αλλά υπηρετεί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Τέτοιο πράγμα δεν προκύπτει από το εκλογικό αποτέλεσμα. Και δεν θα μπορούσε να προκύψει, λέμε εμείς, μέσα από μια εκλογική διαδικασία, με το λαό δηλαδή να... «αναθέτει» σε ένα κόμμα να φέρει πραγματική ανατροπή στο επίπεδο της εξουσίας και τον ίδιο το λαό να μην έχει οργανωθεί και ξεσηκωθεί για να ασκήσει ο ίδιος αυτήν την εξουσία.

Ας φύγουμε λοιπόν από την επαναστατική κατάσταση και πάμε να δούμε τι είναι στην πραγματικότητα, αυτό που ονομάζουν «ανατροπή πολιτικής». Ακόμα και οι διεργασίες που ακολουθούνται από την Κυριακή δείχνουν ότι δε συζητάμε για ανατροπή πολιτικής: Είτε επιτευχθεί ο σχηματισμός κυβέρνησης είτε όχι, όλα τα κόμματα, πλην του ΚΚΕ, κάνουν ξεκάθαρο ότι θέλουν την πρόσδεση της χώρας μας με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, με την ΕΕ, με το ευρώ, με την πολιτική δηλαδή, που έχουμε γνωρίσει πολύ καλά τόσα χρόνια τώρα, είτε στην κυβέρνηση ήταν το ΠΑΣΟΚ (η σοσιαλδημοκρατία δηλαδή) είτε η ΝΔ (η «δεξιά» δηλαδή). Αρα μιλάμε για συνέχεια της ίδιας πολιτικής, με διαφορετικούς κομματικούς συνδυασμούς, αλλά στην ίδια ρότα της ΕΕ.

Τα περί «ανατροπής πολιτικής» στηρίζονται από τις αναλύσεις στο ότι καταψηφίστηκαν τα λεγόμενα «μνημονιακά» κόμματα και ενισχύθηκαν τα «αντιμνημονιακά». Σύμφωνοι. Και τα μεν και τα δε όμως είναι με την ΕΕ. Ακόμα και τα μέτρα του ίδιου του μνημονίου βασίζονται και εξειδικεύουν αυτά που προβλέπονται σε όλες τις προηγούμενες ευρωπαϊκές συνθήκες και το μνημόνιο, λόγω της κρίσης, επιταχύνει την εφαρμογή τους. Οπότε, άιντε και ανατρέψαμε το μνημόνιο, με όλες τις προηγούμενες συμφωνίες και συνθήκες της ΕΕ τι γίνεται; Η πολιτική της ΕΕ και των μονοπωλίων που την έχουμε ζήσει χρόνια τώρα και που τσακίζει συνεχώς τα λαϊκά εισοδήματα και δικαιώματα (ακόμα και την περίοδο της λεγόμενης «ισχυρής Ελλάδας», την περίοδο της ανάπτυξης της καπιταλιστικής κι όχι μόνο τώρα στην κρίση) συνεχίζεται ακάθεκτη.

Η άλλη εκδοχή για τα περί «ανατροπής» έχει να κάνει με το ότι ενισχύθηκαν κόμματα από το μπλοκ των δυνάμεων που αυτοπροσδιορίζονται «αριστερά». Μάλιστα... Το ΚΚΕ βέβαια, ποτέ δεν άθροισε τον εαυτό του σε αυτό το θολό συνονθύλευμα που οι αναλυτές ονομάζουν «αριστερά», γιατί οι διαχωριστικές γραμμές για το ΚΚΕ είναι ταξικές και δεν είναι γραμμές σ' έναν αστικό άξονα προσδιορισμού του πολιτικού προσανατολισμού. Η ενισχυμένη «αριστερά» δεν αμφισβητεί τους επιχειρηματίες, ίσα ίσα, όπως προπαγανδίζει, χρειάζονται ενίσχυση για να κάνουν επενδύσεις... Είναι φανερό και πάλι ότι δε μιλάμε για «ανατροπή πολιτικής»...

Στην πραγματικότητα έχουμε την αρχή της αναδιαμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού και της αναδιαμόρφωσης - με νέους κομματικούς σχηματισμούς και πρόσωπα - ξεκινώντας από το χώρο της σοσιαλδημοκρατίας.


Γιάννα ΣΤΡΕΒΙΝΑ

Δεν κρύβεται ο αντιλαϊκός προσανατολισμός...

Γρηγοριάδης Κώστας

TΙ ΑΚΟΥΜΕ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ! «Αλλαγές χρονοδιαγραμμάτων», «ελαστικότητες», «ισορροπίες», «χαλαρότητα στην επίτευξη των στόχων», «ομαλή προσαρμογή». Μεγάλες καλοσύνες από το ΔΝΤ, την ΕΕ και το πολυεθνικό κεφάλαιο γενικώς...

Δεν θα τα χαλάσουμε για ένα δυο χρονάκια ή μερικά δισεκατομμύρια ευρώ. Αρκεί στο τέλος να ... «γίνει η δουλειά».

Και ποια είναι αυτή η ... «δουλειά»; Φτηνό εργατικό δυναμικό, χωρίς δικαιώματα και εργοδότες ασύδοτοι που δε θα πληρώνουν φόρους, ασφαλιστικές εισφορές και γενικώς θα κάνουν ό,τι θέλουν την ώρα που το θέλουν.

Δηλαδή ... προσέλκυση επενδύσεων, ενθαρρυντικό και φιλικό επενδυτικό περιβάλλον, ανταγωνιστικότητα. Με άλλα λόγια ...«ανάπτυξη».

Αν έχετε προσέξει αυτή η λέξη «παίζει» πια πολύ. Και από στόματα που δεν είχαμε συνηθίσει να την ακούμε τόσο συχνά. Θα υπάρχει λόγος, δεν μπορεί.

ΕΠΕΙΔΗ ΟΜΩΣ μαζί με το καρότο πάει πάντα και το ...μαστίγιο δε λείπουν και οι δηλώσεις μεγαλο- παραγόντων για «λιτότητα ή χρεοκοπία» και όλα τα σχετικά. Ο Μπαρόζο ήταν σαφέστατος άλλωστε για αυτό το θέμα.

Βλέπετε, προσπαθούν να το ...κυκλώσουν το πράγμα από κάθε πλευρά. Οταν δεν αρκούν οι κοροϊδίες και οι αυταπάτες ο φόβος και η τρομοκράτηση μπορούν άνετα να πάρουν τη θέση τους.

Τώρα το ποιος θα πάρει ποιον ρόλο στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό, ποιος θα κοροϊδεύει και ποιος θα τρομοκρατεί είναι ...ακόμα ζητούμενο.

Βλέπετε, είναι πολύ πρόσφατες οι εκλογές και δεν έχουν συντονιστεί ακόμη. Πού θα πάει όμως, θα τον βρουν το βηματισμό τους και ο καθένας από τους «πρωταγωνιστές» θα λάβει το ρόλο που του ταιριάζει.

Προφανώς στους εργαζόμενους μένει η δύσκολη υπόθεση: Να μην «τσιμπήσουν» σε τίποτε από τα δύο.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Τα «άκρα» και ο συκοφάντης Τράγκας

Γρηγοριάδης Κώστας

Μετά από το μπαράζ κατασυκοφάντησης του ΚΚΕ στο οποίο είχε επιδοθεί κατά την προεκλογική περίοδο, χτες ο Γ. Τράγκας επανήλθε με νέα ψέματα και συκοφαντίες: «Δύσκολα προκύπτει κυβέρνηση αριστερής κατεύθυνσης γιατί το ΚΚΕ δε σηκώνει ούτε το τηλέφωνο. Είναι μια καθεστωτική συνιστώσα που βγήκε και είπε παραμονές εκλογών ότι αν κερδίσω τις εκλογές δε θα ξαναγίνουν εκλογές. Τι φωνάζουν στη "Χρυσή Αυγή" όταν και το ΚΚΕ λέει ότι αν βγει δε θα ξαναγίνουν εκλογές; Ακραία πράγματα δεν είναι και τα δύο;»...

Φυσικά, το ΚΚΕ δεν έχει καμία θέση ή πρόταση για κατάργηση των εκλογών. Ισα ίσα. Μιλάει για την εργατική λαϊκή εξουσία, όπου εκλογές θα γίνονται πρώτα απ' όλα στους τόπους δουλειάς, σε συνεχή βάση και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι θα εκλέγουν τους εκπροσώπους τους, θα τους ελέγχουν και θα τους ανακαλούν οποιαδήποτε στιγμή αν χρειαστεί. Οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι των εργαζομένων είναι και οι ίδιοι εργαζόμενοι με ευθύνη να υπερασπίζονται το συνολικό συμφέρον της εργατικής εξουσίας. Αυτή είναι η πραγματική δημοκρατία για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, αυτή είναι η δική τους εξουσία και αυτό ακριβώς φοβούνται οι υπηρέτες της εξουσίας της πλουτοκρατίας, που σκόπιμα διαστρεβλώνουν τις θέσεις του ΚΚΕ για να ανακόψουν τη ριζοσπαστικοποίηση του λαού. Ο Γ. Τράγκας γνωρίζει πολύ καλά την πραγματική θέση του ΚΚΕ, αλλά σκόπιμα τη διαστρεβλώνει για να επαναφέρει τη θεωρία των «άκρων».

Εμετική δημοσιογραφία στην υπηρεσία της αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού σκηνικού για εκτόνωση της λαϊκής οργής πριν γίνει απειλητική για το σύστημά τους. Το ΚΚΕ τους χαλάει τα σχέδια όταν επιμένει να αποκαλύπτει ότι η διαχωριστική γραμμή δεν είναι ανάμεσα στις μνημονιακές και αντιμνημονιακές δυνάμεις, αλλά ανάμεσα στα συμφέροντα των μονοπωλίων και τα συμφέροντα του λαού. Γι' αυτό και διαστρεβλώνουν τις θέσεις του και το συκοφαντούν.

Ακραία ευρω-υποκρισία

Απύθμενα υποκριτική και θρασύτατη η χτεσινή δήλωση του Ζ. Μπαρόζο, με την οποία επιχειρεί να παρουσιάσει την ΕΕ και τα όργανά της ως δήθεν θεματοφύλακες των δημοκρατικών δικαιωμάτων και προστάτες των λαών απέναντι στο φασισμό. Κληθείς να σχολιάσει κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου το ποσοστό που συγκέντρωσε η «Χρυσή Αυγή» στις εκλογές, ο πρόεδρος της Κομισιόν είπε ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα «επαγρυπνεί ιδιαίτερα» μετά την είσοδο ενός «νεοναζιστικού κόμματος» στο ελληνικό Κοινοβούλιο και θα χρησιμοποιήσει όλους τους μηχανισμούς που διαθέτει εναντίον όσων παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα. «Οσον αφορά το κοινοτικό δίκαιο, η Επιτροπή δε θα διστάσει να χρησιμοποιήσει όλους και το εννοώ, όλους τους μηχανισμούς που διαθέτουμε για να δράσουμε εναντίον όλων εκείνων οι οποίοι προσβάλλουν το κοινοτικό δίκαιο και τη θεμελιώδη χάρτα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», δήλωσε προκλητικά ο Μπαρόζο, ενώ κάνοντας επίδειξη της κούφιας αποφασιστικότητας του συμπλήρωσε: «Δε θα διστάσουμε να αναλάβουμε δράση. Ολοι θα πρέπει να βασίζονται στην Επιτροπή για την ιδιαίτερη επαγρύπνησή της». Αστεία πράγματα. Ειδικά η Κομισιόν είναι αυτή που εδώ και χρόνια οργανώνει και συντονίζει την αντικομμουνιστική εκστρατεία της ΕΕ που βασίζεται στην επαίσχυντη εξίσωση του φασισμού - ναζισμού με το σοσιαλισμό. Που αποδέχεται και υπερασπίζεται τις χώρες της Βαλτικής που προάγουν το ναζισμό και έχουν στην παρανομία τα Κομμουνιστικά Κόμματα. Είναι η Κομισιόν που πιέζει να υιοθετηθεί ως κρατική ιδεολογία η εξίσωση του φασισμού με τον κομμουνισμό. Εδώ και πολλά χρόνια έχει ευλογήσει τη συμμετοχή ακροδεξιών και νεοναζιστικών μορφωμάτων σε κυβερνήσεις συνασπισμού σε πολλές χώρες - μέλη της ΕΕ, που όπως αποδείχθηκε συνεργάζονται άψογα με τα άλλα κόμματα της πλουτοκρατίας στον πόλεμο κατά των λαών.

Ευημερία με δάνεια!

Τι λείπει σήμερα από τις λαϊκές οικογένειες, τους μικρούς επιχειρηματίες, τα μικρομάγαζα, τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες; «Δάνεια», είναι η απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ. Συγκεκριμένα, ο Δημήτρης Στρατούλης είπε, χτες το πρωί, στο ρ/σ ΒΗΜΑ FM: «Εγγυόμαστε τις καταθέσεις των πολιτών και θα τις χρησιμοποιήσουμε για την ανάπτυξη και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας». Πρόσθεσε ότι έως «σήμερα τα χρήματα των πολιτών χρησιμοποιούνταν για τα κέρδη των μετόχων τους, των τραπεζιτών», και αναρωτήθηκε: «Δεν πρέπει να δοθεί ρευστότητα στην αγορά; Να δοθούν δάνεια στις επιχειρήσεις, στο λαό;».

Είναι γνωστό πως το κεφάλαιο των τραπεζών δεν αποτελείται μόνο από τις λαϊκές αποταμιεύσεις - καταθέσεις, αλλά και από ίδια κεφάλαια, αλλά και κεφάλαια άλλων επιχειρήσεων. Είναι επίσης γνωστό ότι τα κεφάλαια των τραπεζών βασική αποστολή έχουν να χορηγούν δάνεια για επενδύσεις, βεβαίως και στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια. «Οι τράπεζες θα λειτουργούν με αναπτυξιακό, κοινωνικό χαρακτήρα», λέει ο ΣΥΡΙΖΑ μέσω και του συγκεκριμένου στελέχους του. Πράγματι, οι τράπεζες θα δανειοδοτούν τις επενδύσεις, ιδιαίτερα τις ιδιωτικές, όπως είπε και ο Δ. Στρατούλης, δηλαδή τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Αλλωστε, ο Αλ. Τσίπρας μερικές μέρες πριν από τις εκλογές μίλησε στη ΝΕΤ για την ενίσχυση της υγιούς επιχειρηματικότητας και για προσέλκυση ξένων επενδυτών γι' αυτό και πρόβαλε την ανάγκη να αλλάξουν οι νόμοι ώστε να επενδύουν οι καπιταλιστές χωρίς να «λαδώνουν».

Είναι επίσης μέγα ψέμα και κοροϊδία ότι οι τράπεζες είναι ή μπορεί να γίνουν ...φιλανθρωπικά ιδρύματα. «Κοινωνικό χαρακτήρα» θα έχουν οι τράπεζες να εμπορεύονται χρήμα, για να κερδίζουν ακόμη περισσότερο χρήμα και να ενισχύουν τους μεγαλοεπιχειρηματίες; Θα δανείζουν τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους για να κάνουν επενδύσεις, για να βγάζουν κέρδος. Με εργασιακές σχέσεις μεσαίωνα και όπου θεωρεί ο κάθε επιχειρηματικός όμιλος ότι θα βγάλει πιο γρήγορα το μεγαλύτερο κέρδος. Αυτό έκαναν και αυτό κάνουν. Ταυτόχρονα, δανείζουν και τα λαϊκά στρώματα, επειδή δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Θα δανείσει τα μικρομάγαζα, λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Πώς θα αντεπεξέλθουν σε αυτά τα νέα δάνεια, όταν δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στον ανταγωνισμό και θα «τα παίρνουν όλα» τα μεγάλα πολυκαταστήματα;

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Η χίμαιρα του «αντιμνημονίου»

Προεκλογικά αλλά και μετεκλογικά το τεχνητό «δίλημμα» «μνημόνιο - αντιμνημόνιο» χρησιμοποιείται από αστούς και οπορτουνιστές για να κρυφτεί ότι ενοποιητικό στοιχείο τους είναι ο «ευρωμονόδρομος», δηλαδή η ευθυγράμμιση με τη στρατηγική του κεφαλαίου. Ανεξάρτητα από διαφορετικές τακτικές οι δυνάμεις αυτές, «αριστερές» και «δεξιές», «μνημονιακές» και «αντιμνημονιακές» κοροϊδεύουν τους εργάτες, τα λαϊκά στρώματα όταν τους λένε ότι μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση υπάρχει λύση για το λαό. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Καμμένος, ΣΥΡΙΖΑ (που φούσκωσε με τις «αντιμνημονιακές» του κορόνες), ΔΗΜΑΡ και άλλες δυνάμεις, δεν έχουν πρόγραμμα σύγκρουσης, έστω αμφισβήτησης με την εξουσία των μονοπωλίων.

Οροι που χρησιμοποιούν όλοι τους όπως «ανάπτυξη», «αναδιανομή πλούτου», «έλεγχος του χρέους», δήθεν «πανευρωπαϊκή λύση», κρύβουν τα αντίθετα ταξικά συμφέροντα που υπάρχουν και στην Ελλάδα και στην ΕΕ. Το γεγονός δηλαδή ότι με διατήρηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής δεν υπάρχει περίπτωση να ευημερούν τα λαϊκά στρώματα. Εντάσσονται στην προσπάθεια οι εργαζόμενοι να εναποθέσουν τις ελπίδες τους και να εγκλωβιστούν στη λεγόμενη «επαναδιαπραγμάτευση» στην ΕΕ, που όμως μόνο νέα δεινά θα τους φέρει. Γιατί και ο νέος συμβιβασμός ανάμεσα στις αστικές τάξεις και το κεφάλαιο, στην ΕΕ, που πιθανότατα θα έρθει, εμπεριέχει την κοινή επίθεση των κεφαλαιοκρατών ενάντια στα εργασιακά, κοινωνικά δικαιώματα και κατακτήσεις. Αυτό άλλωστε ήδη συμβαίνει παντού. Ανεξάρτητα αν υπάρχει ή όχι μνημόνιο και υψηλό δημόσιο χρέος. Οι Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ουγγαρία, Ρουμανία έχουν δανειακές συμβάσεις, ενώ οι Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Δανία δεν έχουν, όπως και η Βρετανία που δεν είναι καν στην ευρωζώνη, αλλά η επίθεση του κεφαλαίου είναι κοινή... Οι περικοπές στους μισθούς, η προώθηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, οι ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων υπηρεσιών, η εμπορευματοποίηση της Υγείας, της Παιδείας, του Πολιτισμού, του Αθλητισμού, η σχετική ή απόλυτη εξαθλίωση των εργαζομένων, είναι κοινά στοιχεία και τα βάρβαρα μέτρα εφαρμόζονται είτε με σοσιαλδημοκρατική είτε με νεοφιλελεύθερη διαχείριση.

Η ανάπτυξη που αστοί και οπορτουνιστές επαγγέλλονται είναι καπιταλιστική, δηλαδή προϋποθέτει τη διαιώνιση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, που φέρνει νέα κέρδη στην πλουτοκρατία και φτωχαίνει το λαό. Το ΚΚΕ από το ξέσπασμα της κρίσης εξήγησε ότι την κρίση τη γεννάει ο καπιταλισμός, η συσσώρευση κερδών από το κεφάλαιο. Είπε επίσης ότι μέσα στα πλαίσια του συστήματος η κρίση αντιμετωπίζεται μόνο με φτώχεια για τους εργαζόμενους, εκτοπισμό των μικρομεσαίων, κλείσιμο επιχειρήσεων που χάνουν στον ανταγωνισμό και κρατική χρεοκοπία, και εξήγησε ότι μόνο έξω από τα πλαίσια του συστήματος, με άλλη, εργατική - λαϊκή εξουσία μπορεί να μπει οριστικό τέρμα στις κρίσεις, στην ανεργία. Αποκάλυψε την χίμαιρα ότι μία «αντιμνημονιακή» κυβέρνηση θα κάνει ανακατανομή πλούτου υπέρ του λαού, τη στιγμή που οι μονοπωλιακές επιχειρήσεις θα παραμένουν στα χέρια των καπιταλιστών. Γι' αυτό ξεσκέπασε το ψευδεπίγραφο δίλημμα «μνημόνιο - αντιμνημόνιο» και κάλεσε τα λαϊκά στρώματα να οξύνουν την ταξική πάλη με οργάνωση στους τόπους δουλειάς, στις λαϊκές γειτονιές χωρίς αυταπάτες για «λύσεις» χωρίς σύγκρουση με το κεφάλαιο. Η προοπτική που προτείνει το ΚΚΕ, της αποδέσμευσης από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, η μονομερής διαγραφή του χρέους, η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής με λαϊκή εξουσία και εργατικό έλεγχο είναι η μόνη φιλολαϊκή πολιτική.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ