«Εχεις τη γνώμη δηλαδή ότι έχει, αυτό που λέμε, πιο "κοινωνική ρητορική"; Θα μπορεί να πείθει καλύτερα τον κόσμο για όσα κάνει η κυβέρνηση;». Αυτές και άλλες παρόμοιες απορίες και ... ελπίδες αντάλλασσαν χτες το πρωί στα τηλεπαράθυρα οι δημοσιογράφοι των αστικών ΜΜΕ, σχολιάζοντας το νέο κυβερνητικό σχήμα. Η παραπάνω εκτίμηση αφορούσε το νέο αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, Ε. Βενιζέλο, αλλά διαπερνούσε τις συζητήσεις συνολικά για τα νέα στελέχη της κυβέρνησης.

Οπως φαίνεται, λοιπόν, μία από τις βασικές έγνοιες της «νέας φρουράς» και των επιτελείων (πολιτικών και επικοινωνιακών) της άρχουσας τάξης είναι πόσο θα μεγαλώσει η ικανότητά τους να σερβίρουν την αντιλαϊκή λαίλαπα σε καλύτερο περιτύλιγμα. Να χειραγωγούν τις λαϊκές συνειδήσεις και να πείθουν ότι είναι μονόδρομος η βαρβαρότητα που απαιτούν τα μονοπώλια. Αλλά και να κρύβουν πως οι διαφωνίες που εκδηλώνονται στο εσωτερικό των αστικών κομμάτων και κυβερνήσεων δεν αφορούν στην υπεράσπιση των λαϊκών αναγκών, αλλά αποτυπώνουν τις αντιθέσεις που εντείνονται σε συνθήκες όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης. Συνθήκες μέσα στις οποίες μεγαλώνει η κόντρα ανάμεσα στις μερίδες του κεφαλαίου αφού καθεμιά πασχίζει να χάσει όσο το δυνατόν λιγότερα ή και να κερδίσει όσο το δυνατόν περισσότερα απ' τη λεηλασία του λαϊκού πλούτου. Σε συνδυασμό, βεβαίως, με την ένταση της οργανωμένης ταξικής πάλης από το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΕΒΕ, την ΠΑΣΥ, την ΟΓΕ, το ΜΑΣ, που συμβάλλουν στην αφύπνιση και στη ριζοσπαστικοποίηση, γεγονός που μαζί με την όξυνση των ενδοαστικών αντιθέσεων αυξάνει τις δυσκολίες διαχείρισης.