Εδώ και καιρό έχει γίνει φανερό ότι το «ελληνικό πρόβλημα» βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης όχι βέβαια εξαιτίας του μεγέθους ή κάποιου ξεχωριστού ρόλου της χώρας, αλλά επειδή σε αυτό διασταυρώνονται ευρύτερες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και ανταγωνισμοί, αλλά και άγριες διαμάχες για το πώς θα μοιραστούν οι ζημιές της κρίσης ανάμεσα στα μονοπώλια των εμπλεκόμενων κρατών. Από τη σκοπιά αυτή δεν ξενίζει η χτεσινή ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών της Κίνας, που εκτίμησε ότι διακυβεύονται «ζωτικά συμφέροντά» της στην περίπτωση που η ΕΕ δεν μπορέσει να διευθετήσει την κρίση του χρέους της. «Εχει ζωτική σημασία για μας η ευρωπαϊκή οικονομία να μπορέσει να ανακάμψει και μερικές ευρωπαϊκές οικονομίες να μπορέσουν να ξεπεράσουν τις δυσκολίες τους και να ξεφύγουν από την κρίση», δήλωσε η υφυπουργός Εξωτερικών Φου Γινγκ, ενημερώνοντας τους δημοσιογράφους πριν από την επίσκεψη του Κινέζου πρωθυπουργού Ουέν Τζιαμπάο στην Ευρώπη την ερχόμενη βδομάδα. Το «ενδιαφέρον» της Κίνας για την ΕΕ εξηγείται από το γεγονός ότι φέρεται να έχει επενδύσει στο ευρώ περίπου το ένα τέταρτο (δηλαδή περί τα 750 δισ.) του αποθεματικού που διαθέτει, ύψους 3,05 τρισεκατομμυρίων. Για τον ίδιο λόγο ανησυχούν και οι ΗΠΑ, με τον πρώην πρόεδρο της Ομοσπονδιακής Κεντρικής Τράπεζας (Fed) να δηλώνει ότι «η χρεοκοπία της Ελλάδας είναι πολύ πιθανή και μπορεί να οδηγήσει την αμερικανική οικονομία σε ύφεση»(!). Ολες αυτές οι εξελίξεις σε ένα μόνο συμπέρασμα πρέπει να οδηγούν το λαό, ότι δεν υπάρχει σωτηρία για τον ίδιο, αν δεν αποδεσμευτεί η χώρα από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ και δεν γκρεμίσει τη δικτατορία των μονοπωλίων για να εγκαταστήσει τη λαϊκή εξουσία.