Μπορεί να ναυάγησε προσωρινά η συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ, όμως η ηγεσία της ΝΔ, που χρεώνει την αποτυχία εξ ολοκλήρου στον πρωθυπουργό, δεν απογοητεύεται ούτε παραιτείται. Αντίθετα δυναμώνει τη συναίνεσή της στα προωθούμενα άγρια αντιλαϊκά μέτρα και ταυτόχρονα πιέζει την κυβέρνηση να πάρει μέτρα ενίσχυσης των μεγάλων επιχειρήσεων. Η διαφορά της από την κυβέρνηση είναι η ταχύτητα με την οποία πρέπει να εφαρμοστεί η αντιλαϊκή πολιτική με ένα λίγο διαφορετικό μείγμα οικονομικής πολιτικής σε όφελος του κεφαλαίου. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο εκπρόσωπος Τύπου έσπευσε χτες να κάνει συγκεκριμένες προτάσεις στην κατεύθυνση αυτή, θέτοντάς τες μάλιστα υπόψη του νέου υπουργού Οικονομικών! Ο Γ. Μιχελάκης, λοιπόν, ζήτησε από τον Ευ. Βενιζέλο να κάνει άμεσα συγκεκριμένες κινήσεις «για να υπάρξει η αναγκαία ένεση ρευστότητας στην αγορά», προχωρώντας μάλιστα σε συγκεκριμένες προτάσεις, όπως να επισπεύσει την απορρόφηση των πόρων του ΕΣΠΑ, να αναλάβει πρωτοβουλίες για να εξασφαλιστεί ρευστότητα από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων ή την Παγκόσμια Τράπεζα, να διεκδικήσει να συνεχιστεί η παροχή εγγυήσεων προς τις τράπεζες από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, να βάλει μπροστά τα έργα των συμβάσεων παραχώρησης των αυτοκινητόδρομων, να προχωρήσει στο συμψηφισμό οφειλών μεταξύ Δημοσίου και επιχειρήσεων. Το μήνυμα είναι κάτι παραπάνω από σαφές. Πέρα από τις «αντιπολιτευτικές» κορόνες και κοκορομαχίες, η ηγεσία της ΝΔ συνεχίζει να βάζει γερές πλάτες για να περάσουν τα νέα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα και πιέζει την κυβέρνηση να κυβερνήσει. Με άλλα λόγια, συνεχίζει να λειτουργεί ως άτυπος κυβερνητικός συνεταίρος...
Ιαχές θριάμβου που οδηγούν στην επανάπαυση
Ποιον αλήθεια ωφελούν εκτιμήσεις σαν αυτές;: «Η κοινωνία κατάφερε μια συντριπτική νίκη. Εριξε μια κοινοβουλευτικά παντοδύναμη - και όχι μόνο κοινοβουλευτικά - κυβέρνηση, έκαψε ένα αυτιστικό πολιτικό σκηνικό, τσάκισε το δικομματισμό, χλεύασε τα δεκανίκια του, τράβηξε το φερετζέ του μαφιόζικου επιχειρηματικο-πολιτικού σκηνικού, φωτίζοντας με προβολείς τη σαπίλα, τον εκβιασμό και τον αυτισμό του. Χλεύασε το ταμείο που στις 15 Ιουλίου θα τιναζόταν στον αέρα, γιατί μαθές δε θα υπήρχαν χρήματα για μισθούς, συντάξεις και ό,τι απέμεινε από το κοινωνικό κράτος, υποχρεώνοντας σήμερα την ...όποια τρόικα να μας κυνηγάει να μας τα ...γεμίσει τα ...ταμεία. Η κοινωνία αφόπλισε τον ληστή που της έβαζε τη φαλτσέτα στο νεφρό και το πιστόλι στον κρόταφο και τώρα πια αυτή κρατάει τα όπλα».
Και: «Κάτω από το βάρος της λαϊκής πίεσης οι τροχοί της ιστορίας άρχισαν σήμερα να κινούνται ταχύτατα, σημαίνοντας το τέλος της μεταπολίτευσης όπως την γνωρίζουμε από το '74 (...) Το αστικό σύστημα παίζει εδώ και λίγες ώρες τα ρέστα του»...
Πρόκειται για εκτιμήσεις που αναρτήθηκαν στην ιστοσελίδα του «μετώπου» του Αλ. Αλαβάνου η πρώτη και αυτής των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ η δεύτερη. Ο χώρος αυτός έχει πολλές φορές εκπέμψει διθυράμβους και νικητήριες ιαχές. Για ανύπαρκτες νίκες. Καθησυχάζοντας το ακροατήριό του, ωθώντας το στον εφησυχασμό και την επανάπαυση. Την ώρα που θα έπρεπε, αν πράγματι νοιαζόταν για το κίνημα, για το λαό, για τις ανάγκες του, να χτυπάει συναγερμό για συγκέντρωση δυνάμεων, για οργάνωση, ανάπτυξη της πάλης με συνέχεια, διάρκεια.
Αλήθεια, νίκησε ο λαός χτες; Και ηττήθηκε ποιος; Πράγματι, το αστικό πολιτικό σύστημα ζορίζεται κάτω απ' το βάρος μιας κρίσης που δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμη, κάτω απ' το βάρος της λαϊκής δυσαρέσκειας και οργής, της πάλης του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Αλλά αυτό απέχει πολύ απ' το να χαρακτηριστεί νίκη. Ο λαός έχει ακόμα πολύ δρόμο να διανύσει και μπορεί στο τέλος του δρόμου αυτού να στεφθεί νικητής. Μία απ' τις προϋποθέσεις για να συμβεί αυτό είναι να κλείσει τα αυτιά στις Σειρήνες και του οπορτουνισμού που τον καλούν σε μορφές δράσης και με περιεχόμενο που κάθε άλλο παρά τη νίκη του εγγυώνται.
Τους ανησυχεί η δράση των ταξικών δυνάμεων
Πριν λίγες μέρες η διοίκηση του επιχειρησιακού σωματείου στην τράπεζα «Probank» έβγαλε μια ανακοίνωση με την οποία προσπαθεί να απαξιώσει και να χτυπήσει τη δράση του κλαδικού Σωματείου Εργαζομένων Χρηματοπιστωτικού και Συναφών Επιχειρήσεων Αττικής. Να σημειωθεί ότι η διοίκηση του επιχειρησιακού σωματείου αναδεικνύεται από ενιαίο ψηφοδέλτιο και σε επίπεδο ΟΤΟΕ στηρίζει την ΠΑΣΚΕ. Η αιτία αυτής της ενέργειας είναι προφανής: Η έντονη δράση που έχει αναπτύξει το κλαδικό σωματείο και στη συγκεκριμένη τράπεζα φαίνεται ότι έχει αντίκρισμα στους εργαζόμενους.
Αξίζει να δούμε τη θέση της διοίκησης του επιχειρησιακού σωματείου για την απεργιακή περιφρούρηση. Στην ανακοίνωση τη χαρακτηρίζει «παρεμπόδιση εισόδου του προσωπικού στο χώρο εργασίας» και θεωρεί ότι «καταργεί το δικαίωμα πρωτοβουλίας κάθε συναδέλφου για τη συμμετοχή ή τη μη συμμετοχή σε μια απεργιακή κινητοποίηση». Με άλλα λόγια, υπονομεύει την απεργία στο όνομα της ελευθερίας στην εργασία, ό,τι, δηλαδή, λέει και η εργοδοσία. Τέτοια ταξική πολιτική έχει! Αφήνει έρμαια τους εργαζόμενους στην εργοδοτική τρομοκρατία στο όνομα ότι οι εργαζόμενοι είναι ελεύθεροι να επιλέξουν ό,τι θέλουν, όταν εκβιάζονται και για να μην απεργήσουν και θέλουν στήριγμα από το σωματείο. Οτι δεν πιέζονται καθημερινά με χίλιους τρόπους από την εργοδοσία και τους εκπροσώπους της να σκύψουν το κεφάλι, να μην αγωνίζονται, να μη λένε τη γνώμη τους «στο χώρο εργασίας», τελικά να μην απεργούν.
Τώρα συμπόρευση με το ΚΚΕ!
Η αποστολή την οποία ανέλαβε το νέο κυβερνητικό σχήμα που ορκίστηκε χτες πρέπει να είναι καθαρή στους εργαζόμενους: Πώς θα ξεγελάσει το λαό και θα του κρύψει το άγρια αντιλαϊκό περιεχόμενο των μέτρων που είναι αποφασισμένο να προωθήσει. Πώς θα δράσει με ακόμη μεγαλύτερη αποφασιστικότητα στη διαχείριση της κρίσης προς όφελος της πλουτοκρατίας, άρα στην επιβολή ακόμη πιο άγριων αντιλαϊκών μέτρων. Πώς θα εμποδίσει με κάθε τρόπο την οργάνωση των εργαζομένων ενάντια στη στρατηγική του κεφαλαίου, θωρακίζοντας ολόπλευρα τον αστικό κρατικό μηχανισμό.
Το ΠΑΣΟΚ δεν αλλάζει. Είναι κόμμα του κεφαλαίου, όπως επιβεβαιώνει καθαρά το έργο του. Αλλωστε, αυτό έσπευσαν να αναδείξουν και τα ίδια τα μέλη της «ανασχηματισμένης» κυβέρνησης. Οπου στέκονταν κι όπου βρίσκονταν χτες ξεκαθάριζαν ότι χρειάζεται αποφασιστικότητα «για να σωθεί ο τόπος», δηλαδή ο καπιταλισμός, εκβιάζοντας τους εργαζόμενους να υποταχτούν στις απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου. Κανείς τους δε μίλησε για τη σωτηρία των λαϊκών αναγκών που απαιτεί σύγκρουση με τις απαιτήσεις των μονοπωλίων. Τόνιζαν την ανάγκη πανεθνικής συστράτευσης για να βγει η χώρα απ' την κρίση. Δηλαδή, υποταγή του λαού στη σφαγή του. Κανείς τους δε μίλησε για την ανάγκη να σωθεί ο λαός που στενάζει πληρώνοντας τις συνέπειες της κρίσης και του χρέους που προκάλεσαν οι μεγαλοεπιχειρηματίες και οι κυβερνήσεις τους. Αλλωστε, από την πρώτη στιγμή ξεκαθαρίστηκε πως πρώτο καθήκον του νέου κυβερνητικού σχήματος είναι να περάσει και να εφαρμόσει το «Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα», δηλαδή τα νέα μέτρα που κάνουν ακόμα πιο εφιαλτική την καθημερινότητα της λαϊκής οικογένειας.
Την ίδια στιγμή, η ανάγκη της άρχουσας τάξης και των επιτελείων της να «μεταμφιέσει» τους αντιλαϊκούς της στόχους, προβάλλοντάς τους ως στόχους σωτηρίας από τη χρεοκοπία, αφού πασχίζουν να μη γίνει στάση πληρωμών των μισθών και συντάξεων πείνας, μαρτυρά την πίεση που έχουν από τις οξύτατες αντιθέσεις μερίδων του κεφαλαίου για τη διαχείριση της κρίσης σε όφελός τους, σε συνδυασμό με την πίεση που ασκεί η οργανωμένη ταξική πάλη. Πίεση που ο λαός μπορεί και πρέπει να πολλαπλασιάσει μέσα από τη συμπόρευσή του με το ΚΚΕ, στις εκλογές και στους αγώνες. Αναλαμβάνοντας την ευθύνη και αξιοποιώντας το δικαίωμά του να μιλήσει πολιτικά, να εκφράσει και μέσα από την κάλπη την αυξανόμενη δυσαρέσκειά του ενάντια στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, στην πολιτική της ΕΕ, την αγανάκτησή του για τη διαρκή επιδείνωση της ζωής του. Απαντώντας στους εκβιασμούς που προσπαθούν να του επιβάλουν, π.χ., μέσα από δημοψηφίσματα με ερωτήματα που καμιά σχέση δεν έχουν με τις δικές του αγωνίες και είναι κομμένα και ραμμένα στις «αγωνίες» της πλουτοκρατίας.
Να μεγαλώσει την ανησυχία της αστικής τάξης, ενισχύοντας το ΚΚΕ, δηλαδή τη μόνη δύναμη που έχει αταλάντευτο μέτωπο με την αντιλαϊκή πολιτική, αλλά και πρόταση για την ολοκληρωμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Να δυναμώσει έτσι το μόνο σταθερό σύμμαχο και υπερασπιστή του, που αποκαλύπτει και αντιπαλεύει όλα τα σχέδια και τις μεθοδεύσεις που στρέφονται ενάντια στα δικαιώματά του. Να στείλει ηχηρό μήνυμα ενάντια σε όσους σκάβουν το λάκκο του, ότι δεν είναι μονόδρομος η υποταγή στη βαρβαρότητα. Να οργανωθεί με τα αιτήματα που επιβάλλουν οι δικές του ανάγκες. Να βαδίσει προς την ανάπτυξη που θα υπακούει στα δικά του συμφέροντα.
Αναστασία ΜΟΣΧΟΒΟΥ
Για το λαό μόνο χειρότερα...
Γρηγοριάδης Κώστας
ΜΠΟΡΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ να κοπίασε λίγο παραπάνω, αλλά - δεν μπορείτε να πείτε - οι προσδοκίες του υλοποιήθηκαν, και, μάλιστα, υπεράνω και της πιο αισιόδοξης πρόβλεψης! Η κυβέρνηση, τελικά, αφουγκράστηκε τη θέλησή του.
Γιατί τι άλλο ζητούσαν οι χιλιάδες λαού, που διαδηλώνουν, απεργούν και κινητοποιούνται όλον αυτόν τον καιρό; Να δουν τον Β. Βενιζέλο αντιπρόεδρο. Πλάι στον Θ. Πάγκαλο, που όλοι τόσο συμπαθούν.
Το ότι έγινε, ταυτόχρονα, και υπουργός Οικονομίας, όπως καταλαβαίνετε, προκαλεί ρίγη ενθουσιασμού, παραληρήματα χαράς και, γενικώς, μιαν αίσθηση δικαίωσης, αισιοδοξίας και ευεξίας.
Αυτό ήταν τελικά το μεγάλο μυστικό, η συνταγή του ξεπεράσματος κάθε δυσκολίας, ο τρόπος για «εθνική ανάταση» και, φυσικά, ο πρωθυπουργός μας το εντόπισε και έφτιαξε τα πράγματα με τον καλύτερο τρόπο.
Υποθέτουμε ότι μετά από όλα αυτά κανείς δεν έχει λόγο να διαμαρτύρεται και να διαδηλώνει. Ολοι πρέπει να κάτσουμε σπίτι μας, για να παρακολουθήσουμε τους ευφυείς ελιγμούς της κυβέρνησης για να μας βγάλει από την κρίση.
Ούτε κουβέντα, φυσικά, για τα μέτρα που θα παρθούν και θα φορολογούν τους πάντες (εννοούμε μισθωτούς, συνταξιούχους κ.λπ., φυσικά), θα καταργούν δικαιώματα, θα απολύουν και θα ξεπουλάνε. Αυτά είναι απαραίτητα.
ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΦΤΑΝΕ Η ΜΙΑ χαρά, μας περίμενε και άλλη. Η Α. Μέρκελ και ο Ν. Σαρκοζί συμφώνησαν τελικά για το πώς «θα γίνει η δουλειά» με το ελληνικό χρέος. Θα είναι, λέει, στα πρότυπα της «Πρωτοβουλίας της Βιέννης».
Παπαγεωργίου Βασίλης
Εξυπακούεται ότι και οι δύο αποφάσισαν με γνώμονα το ελληνικό και ευρύτερα ευρωπαϊκό συμφέρον. Ουδόλως τους απασχόλησαν τα χαρτοφυλάκια των γαλλικών και γερμανικών τραπεζών, καθώς και τα κέρδη των πολυεθνικών που διαπλέκονται με αυτές.
Τελικά, αν έχεις μια σοβαρή και συγκροτημένη κυβέρνηση και ισχυρούς φίλους - πάντα στο πλαίσιο της Ευρωζώνης - όλα θα πάνε καλά...
Ενορχηστρωμένη τρομοεπιχείρηση
Γρηγοριάδης Κώστας
Δεν περνάει σχεδόν μέρα που οι αξιωματούχοι της ΕΕ να μην παρεμβαίνουν για να αξιώσουν από κυβέρνηση και ΝΔ να δέσουν πιο σφικτά τον ελληνικό λαό για να μην αντιδράσει στα νέα μέτρα που καταστρέφουν τη ζωή του. Πρώτα βιολιά στην ορχήστρα των εκβιασμών και της τρομοκρατίας του λαού ο πρόεδρος της ΕΕ Χ. Βαν Ρομπάι και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μπαρόζο, που χτες επανήλθαν με «ομοβροντία» εξόφθαλμα συντονισμένων δηλώσεων. Ο πρώτος κάλεσε τους Ελληνες πολιτικούς ηγέτες να «αναλάβουν τις ευθύνες τους», να αποφύγουν «την κομματική πολιτική», επισημαίνοντας μάλιστα ότι «η ώρα δεν είναι για διαίρεση, αλλά για ενότητα στη δράση». Απόλυτα ευθυγραμμισμένος ο πρόεδρος της Κομισιόν, κάλεσε τις πολιτικές δυνάμεις «να προσπαθήσουν με όλη τους την ενέργεια να εξασφαλίσουν ευρεία πολιτική στήριξη των οικονομικών μεταρρυθμίσεων που χρειάζεται η Ελλάδα», υπενθυμίζοντας ότι «η Ελλάδα πρέπει να εκπληρώσει όσα έχουν συμφωνηθεί, όπως και η ΕΕ, ώστε να διατηρηθεί η οικονομική σταθερότητα και η οικονομική ανάκαμψη στην Ελλάδα και στην Ευρώπη». Οι δυνάμεις βέβαια του ευρωμονόδρομου έχουν αποδεχθεί, αν δεν επιζητούν, τέτοιες παρεμβάσεις, ακριβώς γιατί ο πραγματικός αποδέκτης τους δεν είναι βέβαια οι ίδιες, αλλά ο ελληνικός λαός, που από κοινού θέλουν να τρομοκρατήσουν και καθυποτάξουν. Ο λαός, για να τους πολεμήσει, χρειάζεται να διδαχθεί από την εμπειρία του και να συμπορευτεί με το ΚΚΕ.
«Μαγειρεύουν» την κλιμάκωση της επίθεσης
«Εχεις τη γνώμη δηλαδή ότι έχει, αυτό που λέμε, πιο "κοινωνική ρητορική"; Θα μπορεί να πείθει καλύτερα τον κόσμο για όσα κάνει η κυβέρνηση;». Αυτές και άλλες παρόμοιες απορίες και ... ελπίδες αντάλλασσαν χτες το πρωί στα τηλεπαράθυρα οι δημοσιογράφοι των αστικών ΜΜΕ, σχολιάζοντας το νέο κυβερνητικό σχήμα. Η παραπάνω εκτίμηση αφορούσε το νέο αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, Ε. Βενιζέλο, αλλά διαπερνούσε τις συζητήσεις συνολικά για τα νέα στελέχη της κυβέρνησης.
Οπως φαίνεται, λοιπόν, μία από τις βασικές έγνοιες της «νέας φρουράς» και των επιτελείων (πολιτικών και επικοινωνιακών) της άρχουσας τάξης είναι πόσο θα μεγαλώσει η ικανότητά τους να σερβίρουν την αντιλαϊκή λαίλαπα σε καλύτερο περιτύλιγμα. Να χειραγωγούν τις λαϊκές συνειδήσεις και να πείθουν ότι είναι μονόδρομος η βαρβαρότητα που απαιτούν τα μονοπώλια. Αλλά και να κρύβουν πως οι διαφωνίες που εκδηλώνονται στο εσωτερικό των αστικών κομμάτων και κυβερνήσεων δεν αφορούν στην υπεράσπιση των λαϊκών αναγκών, αλλά αποτυπώνουν τις αντιθέσεις που εντείνονται σε συνθήκες όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης. Συνθήκες μέσα στις οποίες μεγαλώνει η κόντρα ανάμεσα στις μερίδες του κεφαλαίου αφού καθεμιά πασχίζει να χάσει όσο το δυνατόν λιγότερα ή και να κερδίσει όσο το δυνατόν περισσότερα απ' τη λεηλασία του λαϊκού πλούτου. Σε συνδυασμό, βεβαίως, με την ένταση της οργανωμένης ταξικής πάλης από το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΕΒΕ, την ΠΑΣΥ, την ΟΓΕ, το ΜΑΣ, που συμβάλλουν στην αφύπνιση και στη ριζοσπαστικοποίηση, γεγονός που μαζί με την όξυνση των ενδοαστικών αντιθέσεων αυξάνει τις δυσκολίες διαχείρισης.
Μονόδρομος η λαϊκή εξουσία
Εδώ και καιρό έχει γίνει φανερό ότι το «ελληνικό πρόβλημα» βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης όχι βέβαια εξαιτίας του μεγέθους ή κάποιου ξεχωριστού ρόλου της χώρας, αλλά επειδή σε αυτό διασταυρώνονται ευρύτερες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και ανταγωνισμοί, αλλά και άγριες διαμάχες για το πώς θα μοιραστούν οι ζημιές της κρίσης ανάμεσα στα μονοπώλια των εμπλεκόμενων κρατών. Από τη σκοπιά αυτή δεν ξενίζει η χτεσινή ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών της Κίνας, που εκτίμησε ότι διακυβεύονται «ζωτικά συμφέροντά» της στην περίπτωση που η ΕΕ δεν μπορέσει να διευθετήσει την κρίση του χρέους της. «Εχει ζωτική σημασία για μας η ευρωπαϊκή οικονομία να μπορέσει να ανακάμψει και μερικές ευρωπαϊκές οικονομίες να μπορέσουν να ξεπεράσουν τις δυσκολίες τους και να ξεφύγουν από την κρίση», δήλωσε η υφυπουργός Εξωτερικών Φου Γινγκ, ενημερώνοντας τους δημοσιογράφους πριν από την επίσκεψη του Κινέζου πρωθυπουργού Ουέν Τζιαμπάο στην Ευρώπη την ερχόμενη βδομάδα. Το «ενδιαφέρον» της Κίνας για την ΕΕ εξηγείται από το γεγονός ότι φέρεται να έχει επενδύσει στο ευρώ περίπου το ένα τέταρτο (δηλαδή περί τα 750 δισ.) του αποθεματικού που διαθέτει, ύψους 3,05 τρισεκατομμυρίων. Για τον ίδιο λόγο ανησυχούν και οι ΗΠΑ, με τον πρώην πρόεδρο της Ομοσπονδιακής Κεντρικής Τράπεζας (Fed) να δηλώνει ότι «η χρεοκοπία της Ελλάδας είναι πολύ πιθανή και μπορεί να οδηγήσει την αμερικανική οικονομία σε ύφεση»(!). Ολες αυτές οι εξελίξεις σε ένα μόνο συμπέρασμα πρέπει να οδηγούν το λαό, ότι δεν υπάρχει σωτηρία για τον ίδιο, αν δεν αποδεσμευτεί η χώρα από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ και δεν γκρεμίσει τη δικτατορία των μονοπωλίων για να εγκαταστήσει τη λαϊκή εξουσία.
Σε εμάς χρωστάνε!
Η στρατηγική της κυβέρνησης είναι δεδομένη. Ανεξάρτητα από τους ελιγμούς στους οποίους υποχρεώνεται κάτω από το βάρος των αδιεξόδων που προκαλεί η εντεινόμενη οικονομική κρίση και η κλιμάκωση των κινητοποιήσεων του οργανωμένου λαϊκού κινήματος, θα συνεχίσει να εκπονεί και να θέτει σε εφαρμογή νέα, ακόμα πιο επικίνδυνα μέτρα και πολιτικές σε βάρος του λαού και του τόπου. Με όπλο τον εκφοβισμό και τις απειλές για «τα χειρότερα» θα συνεχίσει να φορτώνει τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης στους εργαζόμενους, προκειμένου να τη γλιτώσουν όσο γίνεται πιο φτηνά οι καπιταλιστές.
Μετά από έναν ολόκληρο χρόνο τρομοκρατίας και εκβιασμών, οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα πρέπει να έχουν βγάλει τα συμπεράσματά τους. Πρώτα και κύρια, ότι δεν έχουν την παραμικρή ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση. Η ευθύνη για την οικονομική κρίση, για τα δημόσια ελλείμματα, για το κρατικό χρέος ανήκει αποκλειστικά σε εκείνους που κατάφεραν να αυγατίσουν τα κέρδη και τις περιουσίες τους. Λεηλατώντας το μόχθο του εργάτη. Ληστεύοντας τον αγρότη. Οδηγώντας σε απόγνωση τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς επαγγελματίες. Κλέβοντας τα όνειρα και το μέλλον της νεολαίας. Η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά σε μια δράκα μεγαλοεπιχειρηματιών και στο σύστημά τους, που δεκαετίες αρπάζουν τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι, ξεπουλάνε τη δημόσια περιουσία, γδύνουν τα δημόσια ταμεία για να έχουν κίνητρα και χρηματοδοτήσεις, και όταν με τη δράση τους δημιουργούν ελλείμματα, βάζουν τις γαλαζοπράσινες κυβερνήσεις τους να δανείζονται από το εξωτερικό.
Το παραμύθι ότι όλοι οφείλουμε να πληρώσουμε, που είναι η άλλη εκδοχή του «όλοι μαζί τα φάγαμε» πρέπει κάποια στιγμή να τελειώσει. Οριστικά. Αυτοί που τόσα χρόνια τσέπωναν τα πάντα, αυτοί είναι που χρωστάνε όσα λείπουν από το ταμείο κι άλλα τόσα! Χρωστάνε αμέτρητα δισεκατομμύρια από την υπεραξία εκατομμυρίων εργαζομένων. Χρωστάνε δεκάδες επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας, που ανήκαν στο Δημόσιο, αλλά τους τις παραχώρησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, για να μπορούν να κερδίζουν περισσότερα. Χρωστάνε μια θάλασσα δισεκατομμύρια από τα κλεμμένα των εργατικών εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία. Χρωστάνε εκατοντάδες δισεκατομμύρια που νόμιμα και παράνομα φυγάδευσαν στο εξωτερικό. Χρωστάνε τα κερατιάτικα που δεκαετίες πληρώνουν οι εργαζόμενοι στους ομολογιούχους - τοκογλύφους των τραπεζών, για τα δανεικά που έπαιρναν. Χρωστάνε τον ορυκτό πλούτο που κατέφαγαν, το φυσικό πλούτο που σπατάλησαν, τις απέραντες εκτάσεις που καταπάτησαν στο όνομα του κέρδους και της επιχειρηματικότητας. Μας χρωστάνε, ακόμα, τις συνέπειες των επιλογών τους, από το μάντρωμα της χώρας και του λαού στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ και στο ευρώ. Και μαζί με όλα αυτά μάς χρωστάνε και επειδή χτύπησαν αλύπητα τον παραγωγικό πλούτο και τις παραγωγικές δυνατότητες της Ελλάδας, που είναι πολύ περισσότερες σε σύγκριση με αυτά που γνωρίζει ο λαός.
Τώρα όμως είναι η ώρα της δικής μας ευθύνης. Η ώρα της δικής μας συνειδητοποίησης και αφύπνισης. Τώρα είναι η ώρα της δικής μας απάντησης. Να βάλουμε φραγμό σ' αυτήν την πολιτική. Καταδικάζοντας αποφασιστικά και το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Στηρίζοντας το ΚΚΕ, ακόμα και αν δε συμφωνούμε πλήρως με τις θέσεις του και τη στρατηγική του. Ενισχύοντας το Λαϊκό Μέτωπο αντίστασης και ρήξης, ώστε από καλύτερες θέσεις να μπορέσουμε να επιφέρουμε ρήγματα στην πολιτική που έχει οδηγήσει το λαό στη χρεοκοπία.
Feeds
