Και το δημοσίευμα συνεχίζει: «Η πρωτεύουσα του Κοσσυφοπεδίου είναι αγνώριστη μπροστά σε αυτό που ήταν πριν από τον πόλεμο. Τα ονόματα των δρόμων έχουν αλλαχτεί: τώρα τιμούν προσωπικότητες αλβανικής καταγωγής, όπως η μητέρα Τερέζα. Ολα τα καταστήματα έχουν επιγραφές στα αλβανικά και απέξω κυματίζει η κόκκινη αλβανική σημαία. Οποιος μιλάει σερβικά είναι "εχθρός" - γράφουν οι «Τάιμς». Ενας Βούλγαρος στρατιώτης της διεθνούς δύναμης έπεσε τις προάλλες νεκρός, όταν είπε στα σερβικά "ευχαριστώ"».

«Τώρα που τελείωσαν οι Σέρβοι, οι αλβανόφωνοι παλεύουν μεταξύ τους για την εξουσία. Ετσι, ακόμη και ο μετριοπαθής Ιμπραΐμ Ρουγκόβα δε βγαίνει έξω αν δεν έχει μαζί του πενήντα σωματοφύλακες. Η εικόνα που δίνει η χριστουγεννιάτικη έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας είναι ζοφερή: "Η βία εναντίον των Σέρβων, των Τσιγγάνων και των Σλάβων μουσουλμάνων έχει αυξηθεί δραματικά τον τελευταίο μήνα και δείχνει την αποτυχία του ΟΗΕ να προστατέψει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Φόνοι, απαγωγές, επιθέσεις, εκφοβισμοί και πυρπολήσεις σπιτιών βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη". Η Διεθνής Αμνηστία ανησυχεί ιδιαίτερα για τις απαγωγές μικρών παιδιών και γυναικών, που έχουν πληθύνει τον τελευταίο καιρό...».

Τι λέει, άραγε, για όλ' αυτά η ελληνική κυβέρνηση, ως συμμετέχουσα δύναμη στην «KFOR»; Φτάνουν όσα έχουν γίνει μέχρι σήμερα, για να συνειδητοποιήσεις τις εγκληματικές ευθύνες της;