Ενα καλό παράδειγμα για το πώς εννοεί την υπακοή στους νόμους της η αστική τάξη και το ποια ανυπακοή φοβάται δίνει ο Γ. Μαρίνος στο «Βήμα» της Κυριακής 30/1/2011, υπό τον τίτλο «Οι συνέπειες της ανυπακοής». Ο αρθρογράφος αναδημοσιεύει επιστολή αναγνώστη του, ο οποίος περιγράφει την πρακτική των εργοδοτών στην περιοχή του να μην καταβάλλουν «το δώρο Χριστουγέννων, με την ευθεία απειλή της απόλυσης σε όσους έχουν ακόμη δουλειά και με παγερή αδιαφορία σε όσους δούλεψαν κάποιο διάστημα το φθινόπωρο. Τους απαντούν απλώς "δεν έχω να σας δώσω όλο το δώρο που δικαιούστε, αν θέλετε πάρτε 50 ή 100 ευρώ". Και εγώ απλώς σας ρωτάω, όταν μια ευνομούμενη πολιτεία έχει νόμους που λένε ότι ο εργοδότης που δεν πληρώσει το δώρο πρέπει να οδηγηθεί στη Δικαιοσύνη και μάλιστα με τη διαδικασία του αυτοφώρου αδικήματος, αλλά κανείς δεν "συγκινείται" να εφαρμόσει τους νόμους, τότε μήπως "σπρώχνει" τον κάθε αδικημένο προς την αυτοδικία;».

Ο Μαρίνος απαντάει στον αναγνώστη του ως εξής: «Συμμερίζομαι την αγανάκτησή σας (...) εν τούτοις, θα σας συνιστούσα να συγκρατήσετε την οργή σας λόγω των κρίσιμων στιγμών που διέρχεται η χώρα μας και του κινδύνου να βρεθείτε και εσείς άνεργος. Δυστυχώς η αδιαφορία σχεδόν όλων μας στη μη τήρηση των νόμων έφερε βαθμιαία τα πράγματα σε εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση (...) Και, δυστυχώς, τον χορό της ανυπακοής στους νόμους σέρνουν οι συνδικαλιστές του δημοσίου τομέα, το ΚΚΕ και οι λοιπές "προοδευτικές" δυνάμεις (...) για να ανεβάσουν τη δημοτικότητά τους ή για να ανταποκριθούν στις προσδοκίες ή στις εντολές της κυρίας Παπαρήγα (...) Γιατί, λοιπόν, να μην επωφεληθούν και οι συνήθως διόλου επιρρεπείς προς τη νομιμότητα μικρομεσαίοι επιχειρηματίες; Οπως είναι γνωστό, το ΚΚΕ βάλλει αποκλειστικά εναντίον του μεγάλου κεφαλαίου. Αρα, το μικρομεσαίο κεφάλαιο έχει κάθε λόγο να ανταποκρίνεται στη σύσταση της ανυπακοής στους νόμους (...) Η ανυπακοή και ο πόλεμος που προπαγανδίζουν σήμερα ωθούν στην αυτοδικία και στη βία με την ελπίδα ότι έτσι θα χαθεί ο έλεγχος από την κυβέρνηση και την έννομη τάξη και έτσι θα καταλάβουν την εξουσία για να επιβάλουν τη δικτατορία του ενός κόμματος και τη φίμωση και εξόντωση κάθε αντίθετης άποψης, όπως ίσχυε στο κομμουνιστικό μπλοκ, όπως ισχύει και σήμερα στα απομεινάρια του υπαρκτού σοσιαλισμού (...) Και πάλι χαμένοι θα είναι οι προλετάριοι, μόνο που τότε δεν θα έχουν πια την ελευθερία να δημοσιοποιούν ακινδύνως τη διαμαρτυρία τους».

Ο Μαρίνος χρησιμοποιεί την επιστολή για να στηρίξει τη δικτατορία του κεφαλαίου. Αλήθεια, πότε δικάστηκε εργοδότης γιατί άφησε απλήρωτους εργάτες; Πότε δικάστηκε εργοδότης γιατί δεν πλήρωνε τις εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία; Ολο διακανονισμούς και απαλλαγές τους κάνουν και πάλι δεν πληρώνουν. Για να μην πούμε για την επιδίωξη όχι να δικάσουν και να φυλακίσουν, αλλά να απαλλάξουν επιχειρήσεις που φοροδιαφεύγουν, διαγράφοντας το χρέος τους ύψους 24 δισ. ευρώ. Πότε δικάστηκε εργοδότης επειδή εκβίαζε τους εργαζόμενους «ή δέχεστε να μην πληρωθείτε ή απολύεστε», όπως του γράφει ο επιστολογράφος του; Επομένως, ποιος παρανομεί; Οι εργαζόμενοι που διεκδικούν τον ιδρώτα τους, ή οι επιχειρηματίες; Φαίνεται πως ο Μαρίνος έχει «μυωπία» σε ό,τι αφορά την εφαρμογή των νόμων. Βλέπει μόνο αυτούς που στηρίζουν τους καπιταλιστές. Οταν οι εργαζόμενοι διεκδικούν, τους βγάζει παράνομους.

Ταυτόχρονα, βαφτίζει τη διεκδίκηση αυτοδικία. Και τι θα κάνουν οι εργαζόμενοι που τους κλέβουν; Θα υποκύψουν στο «σφάξε με αγά μου να αγιάσω», όπως υποστηρίζουν ο Μαρίνος και το «Βήμα»; Παίρνοντας μάλιστα την «πάσα» της αυτοδικίας, καταλήγει στα εξής συμπεράσματα: Πρώτον, οι εναλλακτικές λύσεις που σου δίνει το «δίκιο» της αστικής τάξης είναι είτε να το αποδεχτείς και να μείνεις απλήρωτος, είτε να το αντιπαλέψεις και να χάσεις τη δουλειά σου. Δεύτερον, το «δίκιο» της αστικής τάξης είναι διπλά απαραβίαστο σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, όπου ακόμα και οι στοιχειώδεις προβλέψεις υπέρ του εργαζόμενου αναστέλλονται «ντε φάκτο», γεγονός που ο εργαζόμενος πρέπει να δεχτεί αδιαμαρτύρητα για να μη φαλιρίσει η χώρα, δηλαδή το κεφάλαιο. Τρίτον, για το γεγονός ότι οι εργοδότες δεν καταβάλλουν το δώρο Χριστουγέννων φταίει το ΚΚΕ και η ανυπακοή που κηρύσσει. Το ΚΚΕ, μάλιστα, είναι υπέρ του να μην πληρώνουν οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες τα προβλεπόμενα στους εργαζόμενους. Και κάνει και μ' αυτό λαθροχειρία.

Γιατί άλλα λέει το ΚΚΕ. Ο εργαζόμενος να πληρώνεται από κάθε επιχειρηματία, μικρό ή μεγάλο, αλλά οι μικροί ξεκληρίζονται από τους μεγάλους, λόγω ανταγωνισμού. Γι' αυτό και πρέπει οι εργαζόμενοι σε συμμαχία με τους μικρούς ΕΒΕ να στρέφονται ενιαία ενάντια στον κοινό αντίπαλο, τα μονοπώλια. Ρίχνει επίσης λάσπη στο σοσιαλισμό, που τον παρουσιάζει κάτι σαν τη λέπρα. Το φόβο του έχει, όπως και οι αστοί, γιατί είναι η μόνη λύση για τους λαούς, που ξεπροβάλλει καθαρά μέσα από την κρίση. Κοινωνική παραγωγή, κεντρικός σχεδιασμός, κατάργηση των καπιταλιστών, εργατικός έλεγχος, δηλαδή συνεχής, χωρίς κρίσεις, ανάπτυξη, σε όφελος των λαών και όχι του κέρδους. Μ' αυτά βγάζει σπυράκια. Και τον εκχυδαΐζει στο όνομα της «δημοκρατίας» της εκμετάλλευσης. Ο εργάτης μπορεί να δουλεύει τζάμπα, αλλά τουλάχιστο έχει την ελευθερία να δημοσιοποιεί τις απόψεις του, σε αντίθεση με το σοσιαλισμό. Μόνο που στο σοσιαλισμό έχει δουλειά μόνιμη, σταθερή, με δικαιώματα. Ο Μαρίνος προτρέπει τον εργαζόμενο να «σκάσει και να σκάβει», και να είναι ευχαριστημένος που μπορεί ανώνυμα να λέει τη γνώμη του στο «Βήμα», γιατί αν αντιδρά, το ΚΚΕ θα εκμεταλλευθεί την αναμπουμπούλα, θα έρθει ο σοσιαλισμός και τότε θα φιμωθεί κάθε αντίθετη άποψη. Το παραλήρημα του Μαρίνου αγγίζει τα όρια του γελοίου. Είναι όμως δηλωτικό της προπαγάνδας της αστικής τάξης, η οποία δε διστάζει να ενσωματώσει και το πιο φαιδρό «επιχείρημα» για να θωρακίσει το βάρβαρο «δίκιο» της απέναντι στους εργαζόμενους και το λαό.