Κι όμως δεν απέχει από την πραγματικότητα η διαπίστωση του πρωθυπουργού ότι «αυτά τα οποία ειπώθηκαν γύρω από το τραπέζι (σ.σ. της πρόσφατης συνόδου κορυφής της ΕΕ), η Ελλάδα στο 90% - 95% τα έχει κάνει ήδη». Θα ήταν πιο κοντά στην πραγματικότητα αν έλεγε ότι το 95% των μέτρων που περιλαμβάνονται στο «σύμφωνο ανταγωνιστικότητας», περιέχονται ήδη στο μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση με την τρόικα αλλά βέβαια δεν έχουν υλοποιηθεί σε αυτό το ποσοστό... Σε κάθε περίπτωση όμως οι αντιλαϊκές ανατροπές του συμφώνου ανταγωνιστικότητας δεν είναι κάτι καινούριο. Περιλαμβάνονται εδώ και χρόνια στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, στη στρατηγική της Λισαβόνας και στη μετεξέλιξή της στρατηγική για την «Ευρώπη 2020», είναι οι προτάσεις που εδώ και χρόνια κάνει η Κομισιόν για το συνταξιοδοτικό - ασφαλιστικό και την κυριαρχία της ευελιξίας στις εργασιακές σχέσεις (η περιβόητη flexicurity), ενώ άλλες από αυτές τις προτάσεις, όπως η σταθερή μείωση των ελλειμμάτων κάτω από το 3%, βρίσκονται στο Σύμφωνο Σταθερότητας... Με το ευρωμνημόνιο διαρκείας λοιπόν γίνεται σε επίπεδο Ευρωζώνης, αυτό που έγινε με το μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση με την τρόικα. Χρησιμοποιούν την «κρίση χρέους» για να εκβιάσουν και τρομοκρατήσουν τους λαούς προκειμένου να περάσουν τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, που χρόνια προετοίμαζαν για να διασφαλίσουν την ανταγωνιστικότητα και την αειφόρο κερδοφορία των ευρωμονοπωλίων. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, τα ισχυρά κράτη - μέλη και οι μονοπωλιακοί κολοσσοί επιχειρούν βέβαια να ενισχύσουν την κυριαρχία τους και να διασφαλίσουν μεγαλύτερο μερίδιο αλλά το κύριο είναι ο πόλεμος κατά των λαών.