Τρίτη 8 Φλεβάρη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Από κοινού στην αντιλαϊκή πολιτική

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Προκαλεί εξαιρετική εντύπωση που η Ελλάδα δεν αντιστάθηκε στις μεθοδεύσεις του "νεο-άξονα" για πλήρη επικυριαρχία των "μεγάλων" στις άλλες χώρες της Ευρωζώνης», και «λυγίζοντας κάτω από τις οικονομικές δυσχέρειες οι χώρες της ΕΕ δίνουν τη συγκατάθεσή τους στην υποταγή τους από τη Γερμανία, η οποία δοκίμασε επί μακρόν διάφορες μεθόδους για να το καταφέρει, και σήμερα επιχαίρει».

Πρόκειται για δύο σχόλια του ΛΑ.Ο.Σ. σχετικά με τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ. Αλήθεια, όμως, σε τι ακριβώς να αντισταθεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και οι κυβερνήσεις άλλων χωρών - μελών της ΕΕ, για τις οποίες εκτιμά ότι λύγισαν και υποτάχθηκαν; Σκόπιμο το ανακάτεμα και η αοριστολογία για να προκαλεί σύγχυση στο λαό. Γεγονός είναι, και ο ΛΑ.Ο.Σ. το αποσιωπά, ότι οι κυβερνήσεις των χωρών - μελών της ΕΕ συμπίπτουν απολύτως και προωθούν ταυτοχρόνως μια σκληρή πολιτική απέναντι στους λαούς και στα δικαιώματά τους. Στο σημείο αυτό κανείς δεν υποτάσσεται σε κανένα και κανένας λόγος δεν υπάρχει να αντισταθεί κανείς σε κανένα. Γιατί, όλοι μαζί, με μια φωνή, συμφωνούν στα μέτρα αυτά. Το «νέο σύμφωνο ανταγωνιστικότητας», που διαμορφώνουν οι κυβερνήσεις της ΕΕ σηματοδοτεί μια νέα άγρια επίθεση διαρκείας στα λαϊκά δικαιώματα. Ο στόχος τους είναι να γίνει ακόμα φθηνότερη η εργατική δύναμη, να ανοίξουν νέα πεδία υψηλής κερδοφορίας για τα συσσωρευμένα κεφάλαια.

Οσο για τις αντιθέσεις τους αυτές δεν αφορούν παρά στο ποιας χώρας τα μονοπώλια θα χάσουν λιγότερα και πώς θα επιμεριστούν τα βάρη μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κρατών και των τραπεζικών ομίλων για ένα μέρος του κεφαλαίου που αναγκαστικά θα απαξιωθεί. Για τους λαούς, από τη φαγωμάρα τους για το ποια αστική τάξη θα χάσει τα λιγότερα τίποτα καλό δεν προμηνύεται. Αυτοί σφάζονται ως προς αυτό μεταξύ τους και σφάζουν όλοι μαζί τους λαούς. Προφανώς και ο ΛΑ.Ο.Σ. επιθυμούσε καλύτερο παζάρι προς όφελος της ντόπιας άρχουσας τάξης. Γι' αυτήν καίγεται και όχι για το λαό.

Η υποκρισία της ΕΣΕΕ

Σ' αυτήν την κατάντια μάς έχουν οδηγήσει κυβέρνηση και τρόικα. Να σου μειώνουν το μισθό και να δηλώνουν ότι είναι στο... πλευρό σου!

Ο λόγος για την ΕΣΕΕ, που με ανακοίνωσή της δηλώνει ότι θα υπογράψει κλαδική σύμβαση και μάλιστα... μερακλίδικη, «σύμφωνα με τους όρους της ΕΓΣΣΕ», επειδή «δεν επιθυμεί να αλλάξει το εισόδημα του μέσου Ελληνα προς το χειρότερο»!

«Σιγά τα αίματα»!!!

Θυμίζουμε, ότι η ΕΓΣΣΕ προβλέπει καταβολή αυξήσεων από τα μέσα του 2011 και στο ύψος του μισού πληθωρισμού της ΕΕ του προηγούμενου έτους!!! Κι αυτό σημαίνει σημαντική μείωση εισοδήματος και για τους εργαζόμενους στο εμπόριο.

Ταυτόχρονα, όμως, η υπογραφή κλαδικής σύμβασης με τους όρους της ΕΓΣΣΕ δεν εξυπηρετεί ούτε τον «αντιμονοπωλιακό αγώνα» της ΕΣΕΕ.

Η ίδια δηλώνει πως «το μύθευμα ότι η ανταγωνιστικότητα των ελληνικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων περνάει μέσα από το μισθολογικό κόστος έχει στόχο να αρθούν όλα τα "εμπόδια" που προβλέπει η υφιστάμενη ελληνική νομοθεσία στις εργασιακές σχέσεις, διευκολύνοντας την είσοδο νέων πολυεθνικών επιχειρηματικών ομίλων στην άσκηση δραστηριοτήτων, κυρίως στους τομείς του λιανικού εμπορίου».

Μόνο που για όλα τα παραπάνω η ΕΣΕΕ κοροϊδεύει. Γιατί, ο νόμος για τις επιχειρησιακές συμβάσεις προβλέπει αυτά που οι της ΕΣΕΕ προτείνουν για την κλαδική. Και που η αντίστοιχη ομοσπονδία εργαζομένων, ο θεός να την κάνει εργαζομένων που λέει και ο λαός, είναι η άκρως εργοδοτική - κυβερνητική Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων με πλειοψηφία την ΠΑΣΚΕ και πρόεδρο έναν εργοδοτικό του ΣΥΝ. Δηλαδή, μαγειρεύουν ό,τι θέλει η εργοδοσία στο πλαίσιο της ανταγωνιστικότητας.

Διάτρητα ιδεολογήματα

Επειδή επιμένουν κάποιοι κυβερνητικοί προπαγανδιστές, αλλά και οι αριστερούτσικοι του ΣΥΝ, της ΚΟΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του ΝΑΡ, του «Μετώπου» του Αλαβάνου να εμφανίζουν το μνημόνιο ως προϊόν επιβολής της τρόικας και των δανειστών, να μιλούν για «κατοχή της τρόικας» και στη βάση αυτή να χαράσσουν βολικές, αλλά ψεύτικες και ανύπαρκτες διαχωριστικές γραμμές, ιδού τι είπε ο εκπρόσωπος της Ελλάδας, δηλαδή της κυβέρνησης, στο ΔΝΤ Π. Ρουμελιώτης σε συνέντευξή του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία». Κληθείς να απαντήσει στην ερώτηση «εμείς προτείναμε τα μέτρα; Η αίσθηση που υπάρχει είναι ότι επιβλήθηκαν μέτρα και εμείς απλώς τα δεχθήκαμε», τονίζει: «Αυτό δεν είναι αληθές. Επειδή ήμουν στις διαπραγματεύσεις, το ΔΝΤ από την αρχή είπε ότι το έλλειμμά σας είναι 15%. Συμφωνείτε ότι πρέπει να μειωθεί στο 3% με βάση τους κοινοτικούς κανόνες. Εκεί συμφωνήσαμε. Η κυβέρνηση να κάνει σειρά από προτάσεις στο ΔΝΤ για το πώς θα μειωθεί το έλλειμμα στο 3%»... Ας τελειώνουμε, λοιπόν, με τα ιδεολογήματα περί κατοχής, εξάρτησης και άλλα παρόμοια, που επιχειρούν να βγάλουν λάδι την κυβέρνηση και την εγχώρια πλουτοκρατία. Το μνημόνιο το έφτιαξαν από κοινού, κυρίως για να βάλουν ένα πιστόλι στον κρόταφο του λαού, ώστε να περάσουν τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα και τις αντιδραστικές διαρθρωτικές αλλαγές που σχεδίαζαν εδώ και δεκαετίες. Δεν υπάρχουν περιθώρια για ψευδαισθήσεις. Η φιλολαϊκή διέξοδος περνά από την ανατροπή της δικτατορίας των μονοπωλίων και της πολιτικής εξουσίας του κεφαλαίου.

Ο Κουν... τα διόδια και τα αστικά ΜΜΕ

Τα αστικά ΜΜΕ της «Γ' Ελληνικής Δημοκρατίας» (σ.σ. σύμφωνα με την ορολογία στο κύριο άρθρο των χτεσινών «ΝΕΩΝ», τα οποία προσπαθούν προφανώς να προσδώσουν όσο «μεγαλείο» μπορούν στην κάθε άλλο παρά «μεγαλειώδη» αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία) το τελευταίο διάστημα «βροντούν» και «αστράφτουν» στο όνομα της «νομιμότητας» και της «ελευθερίας». Δηλαδή της επιβολής ως «νομιμότητας» της ασυδοσίας του κεφαλαίου και του κράτους του. Από την συκοφάντηση της περιφρούρησης των απεργιακών αγώνων των ναυτεργατών, των συμβασιούχων και, πρόσφατα, του απεργιακού αγώνα των εργαζομένων στα μέσα μαζικής μεταφοράς - μεταξύ άλλων - εσχάτως στοχοποίησαν τις περισσότερο ή λιγότερο οργανωμένες, ακόμη και τις ατομικές πράξεις στοιχειώδους ανυπακοής στο χαράτσι προς το κεφάλαιο στις κατασκευές (κατά κόσμον «διόδια»...), καθώς και την ανάλογη ανυπακοή στις ληστρικές αυξήσεις στα εισιτήρια.

Η «φρίκη» η οποία διαπερνά κάθε τυπωμένη λέξη τους και κάθε υστερική κραυγή των «σχολιαστών» τους, αντανακλά την πραγματική φρίκη των αστών μπροστά και στην υποψία ακόμη διαμόρφωσης συνειδήσεων που θα αρνούνται να υποταχθούν σε αυτό που προπαγανδίζεται ως «αναγκαίο», «εφικτό», ενίοτε και ως «δύσκολο μεν, σωτήριο δε». Δηλαδή τη συνέχιση και εμβάθυνση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Την κατάργηση της οποίας, όπως από το «Μανιφέστο» ακόμη σημειωνόταν, «η αστική τάξη την ονομάζει κατάργηση της προσωπικότητας και της ελευθερίας». Από την περασμένη Παρασκευή, η παραπάνω «φρίκη» συμπεριέλαβε και τη φασιστοειδή επίθεση στο «Θέατρο Τέχνης» του Κάρολου Κουν, από αυτό που το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών εύστοχα χαρακτηρίζει ως τραμπούκικο μηχανισμό με τη μορφή «χουλιγκάνων» μιας ποδοσφαιρικής ομάδας, επειδή το έργο που θα έκανε πρεμιέρα στο θέατρο υποτίθεται ότι «πρόσβαλε» την ομάδα «τους». Επίθεση που είχε και τραυματίες, εκτός των υλικών καταστροφών.

Αυτό που ενδιαφέρει εδώ είναι βεβαίως και αυτό καθεαυτό το γεγονός της τραμπούκικης επίθεσης σε ένα χώρο Τέχνης, σε ένα χώρο που τα δρώμενά του επιδρούν στη διαμόρφωση συνείδησης, άρα και ελεύθερης δράσης, αλλά και το πώς τα αστικά ΜΜΕ χρησιμοποίησαν αυτή την επίθεση, στο πλαίσιο της γενικότερης αντιδραστικής και απροκάλυπτα κυνικής προπαγανδιστικής «μηχανής» που έχουν στήσει. «Επιτομή» αυτής της χρήσης αποτελεί η χτεσινή αρθρογραφία στα «Νέα». Οπου, με ένα πραγματικά «άλμα» λογικής, άκρως συνειδητό ωστόσο, η εφημερίδα «τσουβαλιάζει» την παραπάνω τραμπούκικη επίθεση... με τις λαϊκές αντιδράσεις για το χαράτσι των διοδίων και των ακριβών εισιτηρίων! Διότι, κατά την εφημερίδα, όλα αυτά μαζί αποτελούν, ταυτόχρονα, «κρούσματα παραβίασης του νόμου» και «κατάχρησης της ελευθερίας»! Ετσι, σύμφωνα με αυτήν την γκαιμπελικής έμπνευσης γενίκευση, αν αρνηθείς να πληρώσεις διόδια... είναι σα να διαλύεις το «Θέατρο Τέχνης». Ενώ, οι εργαζόμενοι που αντιδρούν δεν διαφέρουν «ουσιαστικά» με το οργανωμένο «οπαδιλίκι». Ομως η «γραμμή» κρύβεται πίσω από φράσεις όπως «αδυναμία των Αρχών» και «για να μη φτάσουμε στα χειρότερα».

Και με αυτά οι αστοί, κάθε άλλο παρά εννοούν τους «χουλιγκάνους». Το αντίθετο μάλιστα. Εννοούν τον μοναδικό τους εφιάλτη: Το οργανωμένο λαϊκό ταξικό κίνημα, που συγκρούεται με το κεφάλαιο και την εξουσία του.


Γρηγόρης ΤΡΑΓΓΑΝΙΔΑΣ

Θέλουν φτηνή εργατική δύναμη...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΑΠΟ ΕΔΩ ΠΑΕΙ το κλιμάκιο της «τρόικας», από εκεί πάει! Το ένα υπουργείο επισκέφθηκε, το άλλο υπουργείο έλεγξε, είδε τον τάδε υπουργό, είδε τον δείνα...

Μας βομβαρδίζουν τα κανάλια με τις βολτούλες τους και, ούτε λίγο - ούτε πολύ, προβάλλουν το παραμύθι «η τρόικα πιέζει, οι υπουργοί ανθίστανται». Καλά στημένο δε λέμε, αλλά ...δεν πιάνει.

Σε περίπτωση που κάποιοι το ξέχασαν, το πρώτο μέρος που επισκέφθηκε το περίφημο κλιμάκιο ήταν η «ΝΕΟΓΑΛ», για να ...δει πώς πάνε τα πράγματα. Γιατί αυτό είναι το άγχος τους, να εξασφαλίσουν την «ανταγωνιστικότητα» των επιχειρήσεων.

Δηλαδή να μειώσουν το κόστος εργασίας, που πρακτικά σημαίνει μικρότερους μισθούς, περισσότερη ανασφάλιστη και μερική εργασία.

Ακριβώς αυτά, δηλαδή, που αγχώνουν και τους υπουργούς της κυβέρνησης, μια και τούτος είναι ο στόχος τους: Περισσότερα κέρδη στο κεφάλαιο.

Αρα, λοιπόν, καμία διαφωνία δεν υπάρχει και, πολύ περισσότερο, καμία «διαπραγμάτευση». Το μόνο που ίσως τους απασχολεί (υπουργούς και «τροϊκάνους»), είναι πώς θα μας σερβίρουν καλύτερα το νέο Μνημόνιό τους.

Τώρα, βέβαια, το πώς θα «παίξει» ο καθένας το παιγνίδι του για να γλιτώσει κάπως το πολιτικό κόστος, είναι άλλο θέμα. Καμία σχέση δεν έχει, όμως, με την ουσία του πράγματος.

Κι αυτή δεν είναι άλλη από το ότι έχουμε μια συντονισμένη όσο και μεγάλη επίθεση, οπότε δε χωράνε μπερδέματα στο ...ποιος επιτίθεται.

ΑΝΤΕ ΠΑΛΙ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗ συνταγματική ρύθμιση ισοσκελισμένων προϋπολογισμών. Να ξοδεύει, δηλαδή, το κράτος μόνον όσα εισπράττει ...

Τι θα λέγανε για μία συνταγματική ρύθμιση, που να λέει ότι θα ξοδεύουμε για τις λαϊκές ανάγκες όσα ακριβώς είναι τα ...κέρδη των πολυεθνικών, των ανώνυμων εταιρειών και των τραπεζών;


Γρηγοριάδης Κώστας

Αλλά ξεχάσαμε ...κάτι τέτοιο είναι εκτός των «ρεαλιστικών», «σύγχρονων» και «παγκοσμιοποιημένων» δεδομένων!

«Κανόνες» της αδικίας και της βίας

Γρηγοριάδης Κώστας

Απίθανα και ασύλληπτα ψέματα επιστρατεύουν οι κυβερνώντες για να περάσουν τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα. Ιδού ένα από τα τελευταίας εσοδείας που επινόησε ο Δ. Ρέππας για να αντικρούσει το κίνημα της ανυπακοής: «Ο σεβασμός των κανόνων ωφελεί κυρίως τους πιο ευάλωτους και αδύναμους, γιατί περιορίζει τη δύναμη των ισχυρών. Οι ισχυροί δεν θα ήθελαν κανόνες σε μια κοινωνία γιατί δεν θα ήθελαν έλεγχο», υποστήριξε στην κυριακάτικη «Καθημερινή». Πρόκειται βέβαια για παντελώς σαθρό και ανυπόστατο επιχείρημα όπως όλα άλλωστε που υπερασπίζονται την αστική νομιμότητα. Ποιοι κανόνες και νόμοι αλήθεια προστατεύουν τους πιο ευάλωτους και αδύναμους; Οι κανόνες και οι νόμοι που πετσοκόβουν τους μισθούς και τις συντάξεις, που συρρικνώνουν περαιτέρω ακόμα και τα επιδόματα ανεργίας, που βάζουν εισιτήριο στα εξωτερικά ιατρεία και περικόβουν τη φαρμακευτική δαπάνη, που αυξάνουν τα όρια συνταξιοδότησης μέχρι ...την πύλη του Αδη, που κλείνουν τα σχολεία, που αυξάνουν τα εισιτήρια κατά 40% και τα διόδια πολλαπλάσια, κ.ο.κ. Για το πούμε αλλιώς, το μνημόνιο που είναι κανόνας και νόμος του κράτους ωφελεί τους πιο ευάλωτους και αδύναμους; Και από την άλλη, η μείωση των φορολογικών συντελεστών των επιχειρηματικών κερδών από το 35% στο 20% δεν είναι κανόνας και νόμος του κράτους; Νόμος του κράτους δεν είναι τα αλλεπάλληλα πακέτα στήριξης των τραπεζών, οι κρατικές επιχορηγήσεις και οι εγγυήσεις σε διάφορους κλάδους του κεφαλαίου; Ο,τι και αν λένε οι κυβερνώντες και τα φερέφωνά τους πρόκειται να υπάρξει «απαξίωση της κοινωνικής αντίληψης του τζαμπατζή», ακριβώς γιατί οι κανόνες και οι νόμοι τους, για να παραφράσουμε μια γνωστή ρήση του Κ. Μαρξ για το κεφάλαιο, στάζουν αδικία, αίμα και βία από όλους τους πόρους τους...

Η αδύνατη μνήμη της «Αυτόνομης Παρέμβασης»

Στην πολιτική της κυβέρνησης αναφέρεται με ανακοίνωσή της η παράταξη της «Αυτόνομης Παρέμβασης», όπου μεταξύ άλλων διαπιστώνει ότι «αυτή η καταστροφική πολιτική έχει ξεκινήσει με την υπογραφή των μνημονίων που οδήγησαν στη δραματική μείωση των μισθών, στις μεγάλες ανατροπές στο Ασφαλιστικό...» κ.λπ. Προφανώς είτε η ΑΠ έχει αδύνατη μνήμη είτε σκοπίμως θέλει να συγκαλύψει τι γίνεται, τουλάχιστον την τελευταία 20ετία στην ΕΕ και κατ' επέκταση στη χώρα μας. Διότι, όλοι γνωρίζουν ότι η επίθεση του κεφαλαίου και των μονοπωλίων άρχισε να ξετυλίγεται όχι με το Μνημόνιο, αλλά τουλάχιστον από την εποχή του Μάαστριχτ. Αλλά φαίνεται ότι αυτές τις εποχές δε θέλει να τις θυμάται η ΑΠ και ο πολιτικός φορέας στον οποίο αναφέρεται, ο οποίος στήριζε ασμένως τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Είναι η εποχή που η ΑΠ έπινε νερό στο όνομα της ΕΕ, στο «ευρωπαϊκό μοντέλο» κ.λπ. Μόνο που και σήμερα δεν μπορεί να απαλλαχτεί από τα «ευρωενωσιακά» γυαλιά της. Ετσι, ευθέως αναπαράγει τις θεωρίες περί μέτρων «που προωθεί ο γαλλογερμανικός άξονας και αποδέχεται με μεγάλη ευχαρίστηση η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου...». Είναι όντως δύσκολο για την ΑΠ να δει την πραγματική διαχωριστική γραμμή, το ταξικό σύνορο που διαιρεί την Ευρωπαϊκή Ενωση και τη χώρα μας. Γι' αυτό και αυτή ανακαλύπτει τους «άξονες» και τους «αντι-άξονες», γιατί δε θέλει να μιλήσει για τα μονοπώλια και το κεφάλαιο, είτε αυτά είναι εντός των ελληνικών συνόρων είτε εκτός.

Μνημόνιο και ευρωμνημόνιο

Κι όμως δεν απέχει από την πραγματικότητα η διαπίστωση του πρωθυπουργού ότι «αυτά τα οποία ειπώθηκαν γύρω από το τραπέζι (σ.σ. της πρόσφατης συνόδου κορυφής της ΕΕ), η Ελλάδα στο 90% - 95% τα έχει κάνει ήδη». Θα ήταν πιο κοντά στην πραγματικότητα αν έλεγε ότι το 95% των μέτρων που περιλαμβάνονται στο «σύμφωνο ανταγωνιστικότητας», περιέχονται ήδη στο μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση με την τρόικα αλλά βέβαια δεν έχουν υλοποιηθεί σε αυτό το ποσοστό... Σε κάθε περίπτωση όμως οι αντιλαϊκές ανατροπές του συμφώνου ανταγωνιστικότητας δεν είναι κάτι καινούριο. Περιλαμβάνονται εδώ και χρόνια στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, στη στρατηγική της Λισαβόνας και στη μετεξέλιξή της στρατηγική για την «Ευρώπη 2020», είναι οι προτάσεις που εδώ και χρόνια κάνει η Κομισιόν για το συνταξιοδοτικό - ασφαλιστικό και την κυριαρχία της ευελιξίας στις εργασιακές σχέσεις (η περιβόητη flexicurity), ενώ άλλες από αυτές τις προτάσεις, όπως η σταθερή μείωση των ελλειμμάτων κάτω από το 3%, βρίσκονται στο Σύμφωνο Σταθερότητας... Με το ευρωμνημόνιο διαρκείας λοιπόν γίνεται σε επίπεδο Ευρωζώνης, αυτό που έγινε με το μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση με την τρόικα. Χρησιμοποιούν την «κρίση χρέους» για να εκβιάσουν και τρομοκρατήσουν τους λαούς προκειμένου να περάσουν τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, που χρόνια προετοίμαζαν για να διασφαλίσουν την ανταγωνιστικότητα και την αειφόρο κερδοφορία των ευρωμονοπωλίων. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, τα ισχυρά κράτη - μέλη και οι μονοπωλιακοί κολοσσοί επιχειρούν βέβαια να ενισχύσουν την κυριαρχία τους και να διασφαλίσουν μεγαλύτερο μερίδιο αλλά το κύριο είναι ο πόλεμος κατά των λαών.

Νέα άφιξη

Η «ομάδα» των μωρών του «Ριζοσπάστη» απέκτησε νέο «παίκτη». Ζυγίζει 2 κιλά και 840 γραμμάρια και το μπόι του φτάνει τα 50 εκατοστά! Η οικογένεια του «Ρ» καλωσορίζει με μεγάλη χαρά το νέο της μέλος, γιο του συντρόφου μας Παναγιώτη Θεοδωρόπουλου και της συντρόφισσάς του Γιώτας, που γεννήθηκε το περασμένο Σάββατο. Και στους τρεις τις θερμότερες ευχές μας.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Βολικά στο σύστημα τα περί «κατοχής»

Οι προτάσεις, που, για λογαριασμό του ευρωενωσιακού κεφαλαίου, ανέλαβαν να παρουσιάσουν στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής η Γερμανία και η Γαλλία, έδωσαν αφορμή για να φουντώσει πάλι η προπαγάνδα περί «κατοχής» της χώρας από τη Γερμανία. Το γεγονός, μάλιστα, ότι αυτά τα ιδεολογήματα καλλιεργούνται με χαρακτηριστική συνέπεια από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και δυνάμεις που αυτοαποκαλούνται «αντικαπιταλιστικές» (ΝΑΡ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και κινήσεις σαν τη «Σπίθα», πρέπει να προβληματίσει σοβαρά τους εργαζόμενους, το λαό, στον αγώνα που κάνουν να αμυνθούν αποτελεσματικά και να αντεπιτεθούν στον πόλεμο που τους έχουν κηρύξει η κυβέρνηση και η ντόπια πλουτοκρατία, με συμμάχους την ΕΕ και τα κόμματά της στη χώρα μας.

Από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και το ΝΑΡ, μέχρι τις διάφορες κινήσεις «ανεξάρτητων πολιτών», όλοι με ένα στόμα προπαγανδίζουν ότι τα μέτρα που φορτώνονται καθημερινά στις πλάτες του λαού, αλλά και τα χειρότερα που έρχονται, είναι επιβεβλημένα στην κυβέρνηση από τις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες της ΕΕ, οι οποίες, σύμφωνα με τους θιασώτες αυτής της άποψης, δρουν «ηγεμονικά» και «αυταρχικά» απέναντι στις οικονομικά πιο αδύναμες χώρες. Τι κρύβουν; Οτι στον καπιταλισμό η ανάπτυξη είναι ανισόμετρη. Κατά συνέπεια, ακόμα και σε μια φαινομενικά «ισότιμη» ιμπεριαλιστική συμμαχία, όπως θέλουν να παρουσιάζουν την ΕΕ οι δυνάμεις του κεφαλαίου, η ανισοτιμία ζει και βασιλεύει. Το συνεκτικό στοιχείο των εταίρων είναι η ενιαία στρατηγική τους απέναντι στον εχθρό λαό, με στόχο να πέσει όσο γίνεται πιο κάτω η τιμή της εργατικής δύναμης και να ενισχυθεί με αυτόν τον τρόπο η ανταγωνιστικότητα των ευρωενωσιακών μονοπωλίων.

Από αυτήν την καπιταλιστική συμμαχία και την ενιαία αγορά που δημιουργεί, περισσότερο ωφελούνται τα μονοπώλια εκείνων των χωρών που βρίσκονται υψηλότερα στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Αυτό δε σημαίνει ότι η αστική τάξη των άλλων κρατών - μελών συμμετέχει στην κολεγιά με το ζόρι και το αζημίωτο. Το αντίθετο συμβαίνει. Θεωρεί δεδομένη την υποδεέστερη θέση της στον ανταγωνισμό και από τη συμμαχία φιλοδοξεί να κερδίσει το μερτικό που της αναλογεί από τη μοιρασιά της λείας, που δημιουργεί η ενιαία καταλήστευση του λαού και, ταυτόχρονα, να βελτιώσει τη θέση της στον ευρύτερο ανταγωνισμό. Γι' αυτό το λόγο συμμετέχει η Ελλάδα στην ΕΕ και τους άλλους συνασπισμούς του κεφαλαίου. Είναι στρατηγική επιλογή του ντόπιου κεφαλαίου και αυτήν υπηρετούν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου.

Καμιά «κατοχή» δε βιώνει η ελληνική αστική τάξη. Οσοι καλλιεργούν τέτοιες απόψεις, μόνο ζημιά κάνουν στο λαϊκό κίνημα. Αθωώνουν την αστική τάξη της Ελλάδας, την κυβέρνηση, για τη συνειδητή αντιλαϊκή στρατηγική τους. Κρύβουν τις νομοτέλειες του καπιταλισμού και τις πραγματικές αιτίες της κρίσης. Προβάλλουν την ανάγκη απαλλαγής από την ΕΕ και την τρόικα, όχι σε όφελος του λαού, αλλά αναζητώντας άλλες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, (Ρωσία, Ινδία, Κίνα, κ.λπ.). Συγκαλύπτουν τον πραγματικό αντίπαλο, δηλαδή την αντιλαϊκή στρατηγική της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης, όπως αυτή ενιαία υπηρετείται και προωθείται από τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Για να αποτρέψει τα χειρότερα ο λαός, για να ικανοποιήσει τις πραγματικές του ανάγκες, πρέπει να ανατρέψει την αντιλαϊκή πολιτική, την εξουσία που την εφαρμόζει, με αποδέσμευση από την ΕΕ, για τη λαϊκή εξουσία. Εκεί πρέπει να στοχεύσουν τα πυρά, απομονώνοντας τις φωνές του αποπροσανατολισμού και της μοιρολατρίας.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ