«Η εύκολη εισαγωγή στο πανεπιστήμιο είναι η αλλαγή που θα συζητηθεί περισσότερο αφού αλλάζει άρδην τα δεδομένα της λυκειακής παραπαιδείας. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι οι φοιτητές θα έχουν επιλέξει μια σχολή που πραγματικά τους ενδιαφέρει. Στο πρώτο εκκαθαριστικό έτος θα διαπιστώνεται η επάρκεια στο συγκεκριμένο κλάδο (...) πολλοί θα φοβηθούν την εγκαινίαση ενός νέου ρουσφετολογικού μηχανισμού: στις "καλές" σχολές θα μπαίνουν οι γόνοι και σε αυτές με χαμηλό κύρος τα φτωχόπαιδα. Δεν μπορούμε παρά να είμαστε μπερδεμένοι» (από άρθρο στο ΒΗΜΑ).

«Διαμορφώνεται ένα σύστημα "χωνί" όπου θα φτάνουν πολλοί μέχρι το πρώτο έτος των Πανεπιστημίων και από κει και πέρα δεν πρόκειται να βγαίνουν πολλοί. Και όχι μόνο αυτό, αλλά έχουν υποβαθμισμένες σχολές και υποβαθμισμένα πτυχία. Και το είπαν καθαρά: Η μεγάλη πλειοψηφία των παιδιών θα έχουν ένα πτυχίο, μπορεί και πανεπιστημιακής σχολής, το οποίο θα ισοδυναμεί με καλή χρήση του ηλεκτρονικού υπολογιστή. Να ξέρουν καλά να στέλνουν e-mail. Να ξέρουν δυο τρεις γλώσσες, από χίλιες λέξεις την καθεμία όσο χρειάζεται για να προσφέρουν υπηρεσίες. Δε χρειάζεται να ξέρουν και τη λογοτεχνία και το βάθος της κάθε γλώσσας.

Θα πλημμυρίσουμε από υποβαθμισμένες σχολές, από πανεπιστημιακές σχολές ταξικοποιημένες. Ενα μέρος των ΤΕΙ θα υποβαθμιστεί σε ένα είδος ΙΕΚ και ακόμα παρακάτω. Η ουσία είναι αυτή. Αν ακόμα καταφέρουν να φτάσουν τα παιδιά των εργατικών, των αγροτικών, των λαϊκών οικογενειών στα Ανώτερα Ιδρύματα, εκεί θα ανακοπεί η διεισδυτικότητά τους με πτυχία υποβαθμισμένα.

Και η αγορά, όπως ξέρετε, θα έχει να παραλάβει για δουλειά ή για ανεργία ή για εναλλασσόμενη δουλειά δύο ειδών: Ενα εργατικό δυναμικό επιστημονικό, το οποίο θα έχει μια ειδίκευση, μια ικανότητα για κάποιες στελεχικές δουλειές και κάπως ανώτερες δουλειές επιστημονικές. Και θα έχει και μία μάζα που μπορεί να έχει πτυχίο πανεπιστημίου, αλλά θα είναι φθηνό εργατικό δυναμικό με ορισμένες δεξιότητες για καθαρά εκτελεστική δουλειά» (από την προχτεσινή συνέντευξη της Αλέκας Παπαρήγα / «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ»).