Μία από τις σελίδες του προπαγανδιστικού φυλλαδίου της «έκθεσης», όπου επιχειρείται η ταύτιση του λαϊκού στρατού της ΓΛΔ με τις φασιστικές ορδές του Χίτλερ

Η «έκθεση» γίνεται με αφορμή τα 20 χρόνια από την καπιταλιστική παλινόρθωση στην πρώην ΓΛΔ και αποτελεί μέρος ανάλογων εκδηλώσεων που διοργανώνουν το Ινστιτούτο Γκαίτε και η γερμανική κυβέρνηση με αφορμή τη συγκεκριμένη επέτειο. Ανάλογες εκδηλώσεις προγραμμάτισε και το Ινστιτούτο Γκαίτε της Αθήνας, με τίτλο: «Είμαστε ένας λαός! 20 χρόνια ενωμένη Γερμανία στην Ευρώπη».

Η «έκθεση» στη Θεσσαλονίκη περιλαμβάνει φωτογραφίες από την καθημερινή ζωή των κατοίκων της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας. Μέσα από τη συκοφαντική επεξήγηση αυτών των εικόνων, οι εμπνευστές της προσπαθούν να φιλοτεχνήσουν, με τρόπο αυθαίρετο και προκλητικό, την εικόνα ενός βάρβαρου και απολυταρχικού καθεστώτος, που καταπίεζε το λαό και τον στερούσε από ζωτικές ανάγκες του!

Ο τίτλος, οι διοργανωτές και η αφορμή για την «έκθεση» είναι στοιχεία αρκετά για να αντιληφθεί κανείς την πραγματική της στόχευση. Είκοσι και πλέον χρόνια μετά την παλινόρθωση της καπιταλιστικής εξουσίας στη Γερμανία και εν μέσω γενικευμένης δυσαρέσκειας για την απάνθρωπη πολιτική που βιώνουν στο πετσί τους ο γερμανικός και οι άλλοι λαοί της Ευρώπης, η γερμανική κυβέρνηση και τα «ιδρύματα» που έχει συγκροτήσει για να ξαναγράψουν την Ιστορία στα μέτρα των ιμπεριαλιστών βγάζουν το μίσος τους για τη λαϊκή εξουσία, έχοντας το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον.

Δείχνουν και μ' αυτόν τον τρόπο το φόβο τους για τη δύναμη του λαού και τη θετική πείρα που κληροδότησε στο κίνημα η σοσιαλιστική οικοδόμηση και τα επιτεύγματά της. Επιβεβαίωση του χυδαίου αντικομμουνισμού αποτελεί το φυλλάδιο με το οποίο οι διοργανωτές προπαγανδίζουν την κατάπτυστη εκδήλωση. Η μαύρη προπαγάνδα ξεχειλίζει σε κάθε λέξη των κειμένων που συνοδεύουν τις φωτογραφίες, όπου επιδιώκεται η πλήρης αντιστροφή της πραγματικότητας και η προσαρμογή της στην αντισοσιαλιστική προπαγάνδα.

Ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα είναι και τα παρακάτω:

-- Στην ενότητα «Τιμητική Υπηρεσία» αναφέρεται: «Με βροντερό στρατιωτικό βήμα, καλογυαλισμένες ξιφολόγχες και ζωηρά προστάγματα η φρουρά "Φρίντριχ Ενγκελς" εκτελούσε πανηγυρικά το τελετουργικό της αλλαγής φρουράς μπροστά στη Νόιε Βάχε, στη Λεωφόρο Υπό τας Φιλύρας. "Μα αυτό είναι όπως επί Αδόλφου", μουρμούριζαν με σφιγμένα χείλη κάποιοι ηλικιωμένοι». Είναι φανερή η προσπάθεια να ταυτιστεί ο λαϊκός στρατός με τις χιτλερικές ορδές, με στόχο να ταυτιστεί στις λαϊκές συνειδήσεις ο κομμουνισμός με το φασισμό, όπως επίμονα και με διάφορα μέσα επιδιώκει η ΕΕ και οι άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

-- Στην ενότητα «Αθλητισμός» αναφέρεται: «Ο αθλητισμός στα σχολεία και στους συλλόγους είχε και μια στρατιωτική διάσταση: Περιλάμβανε ασκήσεις εδάφους με χάρτη και πυξίδα καθώς και ασκήσεις σκοποβολής με όπλα μικρού διαμετρήματος. Οι νέοι έπρεπε να εξελιχθούν σε αξιόμαχους στρατιώτες και να εξασκηθούν από νωρίς στη ρίψη χειροβομβίδων και στον δρόμο αντοχής». Η προσπάθεια να συκοφαντηθεί ο μαζικός λαϊκός αθλητισμός, που απολάμβανε καθολικά η εργατική - λαϊκή οικογένεια στην πρώην ΓΛΔ και να ταυτιστεί με «στρατιωτικά γυμνάσια», είναι εμφανής και προκλητική.

-- Στην κατηγορία «Εκκλησία» γράφει: «Οι εκκλησίες έμοιαζαν να είναι τόποι που άντεξαν στο χρόνο. Ακόμα και χωρίς να το θέλει, η εκκλησία αποτελούσε τη μεγαλύτερη δυνατή πρόκληση για το κράτος, κλονίζοντας το κομματικό μονοπώλιο της αλήθειας. Η εκκλησία ήταν το ανοιχτό παράθυρο μιας κλειστής κοινωνίας». Και εδώ γίνεται προσπάθεια με την αξιοποίηση της εκκλησίας να φιλοτεχνηθεί η εικόνα ενός απολυταρχικού καθεστώτος που καταπίεζε δήθεν το λαό του.

-- Στην κατηγορία «Ελλειψη», μεταξύ άλλων, γράφεται: «Οι Ανατολικογερμανοί ήταν ένας λαός κυνηγών και συλλεκτών - πάντα σε αναζήτηση θηράματος. Οπως οι κυνηγοί της προϊστορικής εποχής γνώριζαν τις συνήθειες των άγριων ζώων, έτσι κι αυτοί γνώριζαν καλά τα ωράρια φορτοεκφόρτωσης και τις συνήθειες των υπαλλήλων της κολεκτίβας. Τα ψώνια του Σαββατοκύριακου έμοιαζαν με σαφάρι. Η μαμά μοίραζε τα παιδιά μπροστά στο πολυκατάστημα: ένα στεκόταν στον πάγκο των κρεατικών, ένα στα λαχανικά κι ένα στεκόταν κιόλας στο ταμείο με το καροτσάκι. Η μητέρα πήγαινε στα ποτά και φρόντιζε για την μπίρα του μπαμπά». Σκόπιμα αντιστρέφεται η πραγματικότητα σε μια κοινωνία που αποδεδειγμένα είχε εξασφαλίσει στο λαό της υψηλού επιπέδου παροχές που ικανοποιούσαν τις σύγχρονες ανάγκες του.

-- Στην ενότητα «Τείχη», όπως ήταν αναμενόμενο, δεν υπάρχει κουβέντα για την ανάγκη αυτοάμυνας της ΓΛΔ απέναντι στις ιμπεριαλιστικές προκλήσεις και τις ευθύνες των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στο διαμελισμό της Γερμανίας. Αντιθέτως, το μόνο που επαναλαμβάνεται είναι πως το «τείχος» «δεν ήταν μόνο ένα κατασκεύασμα, αποτελούσε αναπόσπαστο τμήμα του τρόπου ζωής».