Σκύλιασαν τα σκυλόψαρα του εφοπλιστικού κεφαλαίου, όταν το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα τάραξε για μια ακόμη φορά τα νερά τους. Και τι δεν είπαν τα παπαγαλάκια τους. Οτι οι αστυνομικές δυνάμεις έπρεπε να επέμβουν δυναμικά. Οτι θα χαθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας εξαιτίας της περιφρούρησης της απεργίας. Οτι η χώρα εκπέμπει «λάθος μήνυμα» στις αγορές και άλλα παρόμοια. Η συντονισμένη επίθεση είχε ξεκινήσει να κορυφώνεται από την 48ωρη απεργία των ταξικών δυνάμεων στο λιμάνι, όταν οι απεργιακές φρουρές των ναυτεργατικών σωματείων, μαζί με άλλους εργαζόμενους, νεολαίους και συνδικαλιστές, παρά τη δικαστική απαγόρευση, δεν άφησαν να λύσει κάβος.

Η επίθεση στο ΠΑΜΕ και, κατ' επέκταση, στο ΚΚΕ ήταν αναμενόμενη. Οσο περισσότερο θα οξύνεται η αντιλαϊκή επίθεση, τόσο περισσότερο θα αυξάνεται η επίθεση κατά των συνεπών ταξικών δυνάμεων και της πολιτικής πρωτοπορίας της εργατικής τάξης. Οσο θα μακραίνουν οι λίστες των αντιλαϊκών μέτρων, που από κοινού αποφάσισαν κυβέρνηση, ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ, με τη συμφωνία ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ., τόσο περισσότερο θα βρίσκεται στο στόχαστρο η συνεπής φωνή της αντίστασης και της αντεπίθεσης, η πρωτοπορία των εργατικών λαϊκών αγώνων. Το ίδιο έχει συμβεί στο παρελθόν, το ίδιο θα συμβαίνει πάντα. Οποτε η αστική τάξη ήθελε να σφίξει τα λουριά στο λαό, πρώτα χτυπούσε τους κομμουνιστές. Οταν τα αντικομμουνιστικά ταμπούρλα χτυπάνε, ο λαός πρέπει να κουμπώνεται, να βρίσκεται σε επιφυλακή και επαγρύπνηση.

Με την επίθεσή τους αυτή, σηματοδοτούν την κλιμάκωση της πιο σκληρής, της πιο επιθετικής αφαίρεσης δικαιωμάτων του λαού, την τελευταία, τουλάχιστον, τριακονταετία. Μέσα στα επόμενα χρόνια, οι εργαζόμενοι, οι νέοι, οι γυναίκες, τα άλλα λαϊκά στρώματα θα έρθουν αντιμέτωποι με μια τελείως διαφορετική πραγματικότητα στην εργασία, στην ασφάλιση, στα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες. Και αν είναι κάτι που φοβούνται, αυτό δεν είναι άλλο από την άνοδο της ταξικής πάλης. Τρέμουν την είσοδο νέων εργατικών - λαϊκών μαζών στο κίνημα, που σήμερα δείχνουν φοβισμένοι, αλλά αύριο με βεβαιότητα θα ενταχθούν στο κίνημα. Τους τρομάζει η δύναμη που αποκτά ο αγώνας όταν η εργατική ορμή μπολιάζεται με την πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ.

Ακριβώς γι' αυτό επιχειρούν σήμερα την επίθεση. Προσπαθούν, με νύχια και με δόντια, με λάσπη και τρομοκρατία, να πείσουν πως οι αγώνες είναι αναποτελεσματικοί, πως «κάνουν κακό» στη χώρα, πως μόνη λύση είναι ο ραγιαδισμός. Προσπαθούν μάταια να υπονομεύσουν τους δεσμούς αίματος του ΚΚΕ με τους εργαζόμενους και το λαό. Γι' αυτό η επίθεση δεν αφορά μόνο στο σήμερα. Αφορά στην Ιστορία της εργατικής τάξης και των αγώνων του λαού. Μάταια πασχίζουν. Το ΚΚΕ ήταν, είναι και θα παραμείνει σπλάχνο απ' τα σπλάχνα του λαού και οι αγώνες του, οι μάχες του, οι πόθοι του είναι αγώνες, αγωνίες και πόθοι του λαού. Δε θα τους περάσει. Οι εργάτες και οι εργάτριες, τα πλατιά λαϊκά στρώματα ήδη απαντούν με την καθημερινή τους συμμετοχή στους αγώνες. Συστρατεύονται όλο και πιο μαζικά στο ΠΑΜΕ. Η μεγαλύτερη δυνατή επιτυχία των αγώνων που έρχονται, το πλάτεμα του μετώπου που παλεύει για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης είναι η καλύτερη απάντηση που μπορεί να δοθεί από την πλευρά της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.