Η «ψωροκώσταινα, το λιτοδίαιτων του Ελληνος και το ελιά - ελιά και τα... λοιπά».

Αυτά τότε. Στα νεότερα, μετά την απελευθέρωση, η «ανάπτυξη» κινήθηκε σ' ένα μίζερο κλίμα υψηλών εγχώριων και ξένων συμφερόντων και με το ίδιο περίπου σκεπτικό ότι δηλαδή η χώρα μας, κατά την κατανομή των αγαθών από τον πανάγαθο βρέθηκε αδικημένη, ως «προικισμένη» με βουνά, βράχια και κοτρόνες.

Μεταπολεμικά, οι ντόπιοι και ξένοι λύκοι, σε αντιστοιχία και με τις επιδιώξεις των δογμάτων επικυριαρχίας (Μάρσαλ, Τρούμαν, και τώρα η νέα τάξη) και σε αγαστή διαπλοκή συμφερόντων, λεηλάτησαν τον εθνικό πλούτο και τις εγχώριες πρώτες ύλες, στην αξιοποίηση των οποίων θα έπρεπε να στηριχτεί η ανάπτυξη, αλλά και η κοινωνική πολιτική.

Να θυμίσουμε ότι ο Τομ Πάππας είχε αναλάβει να δημιουργήσει χαλυβουργία θερμής εξέλασης και κατέληξε στην ψυχρή!

Να θυμίσουμε τις δασμοβίωτες, με υψηλά τείχη προστασίας επιχειρήσεις, με τις υψηλές επιδοτήσεις, που κατέφαγαν τα «παγωμένα κεφάλαια» και τα δάνεια. Και εξαγοράστηκαν στη συνέχεια από το Δημόσιο για να αποδοθούν και πάλι στην ιδιωτική ασυδοσία.