Πέμπτη 16 Νοέμβρη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 8
ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Προς το 16ο Συνέδριο

Βλέποντας το 16ο σαν συνέχεια του 15ου και αξιοποιώντας τόσο τη στρατηγική του όσο την ταχτική του και πάντα παίρνοντας υπόψη τις εξελίξεις των τεσσάρων χρόνων που πέρασαν, δράση, πείρα, αγώνες κλπ., ερχόμαστε στη φάση πλέον να επεξεργαστούμε πιο αναλυτικά την πρόταση για το Μέτωπο και να δούμε τις προϋποθέσεις για πλατύτερη συσπείρωση των δυνάμεών μας και όχι μόνον, στο δρόμο της αντίστασης και σύγκρουσης με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Να συμπαραταχτούμε με όλους αυτούς που μπορούν να βάλουν εμπόδια στα αντιλαϊκά μέτρα, όρους, προϋποθέσεις ώστε να διαμορφωθεί μια μαχητική πλειοψηφία, τόσο με πρόγραμμα όσο και με στόχους και για τη λαϊκή εξουσία που ας μην ξεχνάμε, παρ' όλες τις κακές μερικές φορές εμπειρίες που είχαμε σε χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού ή άλλες σχετικές αδυναμίες, λάθη κλπ., ήταν επαναλαμβάνω, η μόνη που υπήρξε για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων της πόλης, της φτωχής αγροτιάς, νεολαίας, αναπτύσσοντας τη λαϊκή οικονομία αλλά συγχρόνως θέτοντας και την προοπτική για μία διεθνή συμμαχία ενάντια στους ιμπεριαλιστές. Αυτός είναι ο στόχος του 16ου Συνεδρίου. Να κάνει ολόκληρο το Κόμμα ικανό, θα έλεγα, για την υλοποίηση των αποφάσεων αλλά και των στόχων που βάζουμε για μια πιο γρήγορη και αποτελεσματική πορεία προς τα μπρος, στο δρόμο για τη Λαϊκή εξουσία και Σοσιαλισμό. Επαναλαμβάνω αυτό σύντροφοι συντρόφισσες, γιατί αυτός είναι ο τελικός μας στόχος. Ετσι, το 16ο έχει τη δική του σημασία για το Κόμμα αλλά και γενικότερα για το λαϊκό κίνημα.

Ισως ξεχνάμε κάτι εμείς μερικές φορές, ότι η ιστορία των λαών χαρακτηρίζεται από αλλεπάλληλα σκληρά χτυπήματα, πλήγματα θα έλεγα, μικρά και μεγάλα, αλλά το κουράγιο δεν πρέπει να χάνεται, αφού ως κομμουνιστές όντως πιστεύουμε στο αέναο έργο των ανθρώπων και στις ανθρώπινες αρχές και αξίες και μόνον η απογοήτευση δεν πρέπει να μας χαρακτηρίζει.

Απεναντίας, να σκεφτόμαστε ότι δικαιώνεται με το παραπάνω η πολιτική του Κόμματος στην καθημερινή ζωή. Κατά πόσο πέσαμε έξω ως προς τις αποφάσεις του 15ου Συνεδρίου, απαντιέται καθημερινά σε κάθε τομέα της καθημερινής ζωής μέσα και έξω από τη χώρα μας, από το Σιάτλ έως την Πράγα, από τους άστεγους της Ν. Υόρκης έως τους ζητιάνους που κατακλύζουν τη Μόσχα, από το Σαν Ντιέγκο έως το Βελιγράδι...

Το ζήτημα είναι πώς θα γίνουν οι αποφάσεις αυτές οι βάσεις θα έλεγα που θα χτιστεί και στο χώρο ευθύνης μας, του επισιτισμού - τουρισμού, το Αντιιμπεριαλιστικό - Αντιμονοπωλιακό - Δημοκρατικό Μέτωπο, μιας και αυτό δε χτίζεται από πάνω προς τα κάτω αλλά απεναντίας, το αντίθετο, αρχίζοντας, π.χ., με τα πρωτοβάθμια σωματεία του συγκεκριμένου χώρου, αξιοποιώντας τις εκάστοτε διαφοροποιήσεις μελών ΔΣ άλλων παρατάξεων, αλλά και άλλων συναδέλφων που «στήνουν αυτί» στις εξελίξεις και που πιθανόν οι προσδοκίες τους να μην συνάδουν με αυτές της ξεπλυμένης ηγεσίας της ΓΣΕΕ κλπ., ή η δουλιά στις γυναίκες και τη νεολαία, σαν των πιο αδικημένων τμημάτων της τάξης μας, πως τα συνδέουμε όλα αυτά με τη δουλιά στο μαζικό κίνημα, το ΠΑΜΕ επί του προκειμένου, πώς αξιοποιούμε την πείρα που αντλούμε από εκεί σε καθημερινή βάση, και αυτό σε μία περίοδο που όπως λέει το κείμενο των Θέσεων, σελίδα 14 - παρ. 14, «παρατηρείται μεγάλη αύξηση μισθωτών στον επισιτισμό - τουρισμό, με τις γνωστές συνθήκες εργασίας».

Εύλογο το ερώτημα, αν υπάρχει ή δεν υπάρχει μία συσπείρωση πολλών συναδέλφων γύρω από την παράταξη και είναι ή δεν είναι κομμουνιστές συνδικαλιστές στο κέντρο της συσπείρωσης ή μήπως οι εργαζόμενοι δε γνωρίζουν στο χώρο μας την ιδιότητά μας; Κάθε άλλο θα έλεγα γι' αυτό, και μας πλησίασαν με την ψήφο τους πριν απ' όλα στα σωματεία (και αύριο στο Συνδικάτο) δείχνοντάς μας την εμπιστοσύνη τους, άσχετα αν εμείς δεν αξιοποιήσαμε - στο δυνατό - αυτήν την προσέγγιση. Και αυτό σε μία περίοδο που τα προβλήματα των εργαζομένων μεγαλώνουν βιώνοντας καθημερινά την κυβερνητική πολιτική. Πολλοί απ' αυτούς μπορούσαν ν' απεγκλωβιστούν απ' αυτήν την κατάσταση αν η δική μας παρουσία κοντά τους είχε ένα ουσιαστικότερο ρόλο στην πορεία προς την απεξαρτοποίησή τους από τα δεσμά της εξουσίας, χωρίς καθόλου βέβαια να παραγνωρίζουμε τις αμέτρητες δυσκολίες στην πορεία αυτή. Ακόμη και το στήσιμο του Συνδικάτου στο χώρο μας δε θα μπορούσε ν' ανταποκριθεί στις ανάγκες των καιρών αν δε ληφθούν όλα τα παραπάνω στα σοβαρά.

Αληθινό ντοκουμέντο θα έλεγα ανατρέχοντας και εγώ σε παλιά κείμενα, όπως η Απόφαση της ΚΕ (4/10/97) με θέμα «Η δράση του Κόμματος μετά το 15ο Συνέδριο, συμπεράσματα, και κατευθύνσεις για το επόμενο διάστημα».

Απόφαση της ΚΕ που μιλάει για μία αποφασιστικότερη δουλιά στις μάζες, ώστε να συναισθανθούν ότι δεν πρέπει και δεν μπορεί με την ψήφο τους στα συγκεκριμένα κόμματα να ενισχύουν αυτούς που και με τα δύο χέρια ψηφίζουν νόμους και συνθήκες τέτοιες που ούτε τα πιο διεστραμμένα μυαλά θα τολμούσαν λίγα χρόνια πριν... Η προσπάθεια που κάνουν με τα αγροτοδικεία, μαθητοδικεία, τις «παράνομες και καταχρηστικές» που βγαίνουν από τα δικαστήρια με αστρικές ταχύτητες, οι χαφιέδες του Συνδικαλιστικού της Ασφάλειας, οι συναινέσεις για το μοίρασμα του Αιγαίου, Κυπριακό, το νταβατζιλίκι για τη νουθεσία του γιουγκοσλάβικου λαού και όλα όσα συνέβησαν τελευταία στην πολύπαθη χώρα, αλλά και το ξαναγράψιμο της ιστορίας μας από διάφορους «Νεοαριστερούς» «πρώην» και μερικούς «νυν» που με «βιβλία» και «παρουσιάσεις» φτύνουν καθημερινά τον εαυτόν τους στην προσπάθειά τους να σπάσουν τους δεσμούς του Κόμματός μας με τους εργαζόμενους, λέω συντρόφισσες και σύντροφοι, πρέπει να πέσουν στο κενό. Είναι χρέος μας, καθήκον ιερό, έως ότου τα «κλείσουμε», η ΔΙΚΑΙΩΣΗ, αν μη τι άλλο, όλου αυτού του Ανθού του Κόμματός μας που βάδισε έως την ύστατη στιγμή ΟΡΘΙΟΣ στην υπέρτατη θυσία!..

Κάποιες άλλες σκέψεις

Εχουμε στο παρελθόν επανειλημμένως καταδικάσει κάθε ρεφορμιστική κίνηση, τόσο μέσα στις γραμμές μας αλλά και έξω απ' αυτές. Ολοι μας γνωρίζουμε ότι αφετηρία όλων υπήρξε το διαβόητο συνέδριο, το 20ό του ΚΚΣΕ. Τουλάχιστον εμείς οι παλιότεροι, ο γράφων έφηβος τότε, θυμούμαστε με τι αισθήματα δεχτήκαμε την «κριτική» εναντίον ενός ηγέτη που είχε τσακίσει το φασιστικό τέρας και όλα τα περί «παλλαϊκού κράτους», «ευρωκομμουνισμός», «σοσιαλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο» κλπ. κλπ. που μας σερβίριζαν για δεκαετίες... Ωρα για την καταγγελία αυτού του 20ού Συνεδρίου σύντροφοι!..

Δε χρειαζόμαστε άλλες μελέτες...

Και κάτι άλλο: Ας σταματήσουμε τα «παράπονα» για τη μη προβολή των δραστηριοτήτων του Κόμματός μας από τα αστικά ΜΜΕ. Είναι καθαρά δική μας υπόθεση η προβολή κάθε δραστηριότητας του Κόμματος και όχι του Λαμπράκη και του Τεγόπουλου. Κομμουνιστές και βρεγμένα παξιμάδια δε συμβαδίζουν. Αν συμφωνείτε βάλτε πλάτη, ώμο...

Στην καθημερινή δουλιά κρινόμαστε!.. Ας κάνουμε όλοι μία καινούρια αρχή με την υπερψήφιση των Θέσεων....

Με σ.χ.

Χ. ΠΟΛΥΜΕΝΑΚΟΣ

ΚΟΒ Επισιτισμού

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Δείχνουν ποιον φοβούνται(2011-08-26 00:00:00.0)
Καταγγέλλουν τις μεθοδεύσεις στο «Στάνλεϋ»(2006-11-15 00:00:00.0)
Για τη δουλιά στη νεολαία(2000-11-16 00:00:00.0)
Η δουλιά για το Μέτωπο να διαπερνά όλες τις πλευρές της δράσης μας(1998-07-09 00:00:00.0)
Φωτεινό παράδειγμα διαπαιδαγώγησης(1997-02-02 00:00:00.0)
Οι τελευταίες πινελιές μιας σημαντικής προσπάθειας(1996-05-21 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ