Την αυταπάτη ότι με τη γενική πολιτική γραμμή που υπηρετεί - πολιτική διαχείρισης και ενσωμάτωσης - μπορεί να επιτευχθεί η «οικοδόμηση ενός ολοκληρωμένου δημόσιου συστήματος Υγείας και Πρόνοιας που θα παρέχει άμεση, δωρεάν, καθολική και ισότιμη πρόσβαση σε όλους τους πολίτες σε υπηρεσίες υψηλής ποιότητας, τη στιγμή της ανάγκης» με την ταυτόχρονη «υπαγωγή σε δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο των μεγάλων ιδιωτικών μονάδων υγείας» προσπάθησε να στηρίξει χτες ο ΣΥΡΙΖΑ, παρουσιάζοντας τις θέσεις του για την Υγεία, στο αμφιθέατρο του νοσοκομείου «Ευαγγελισμός», τον οποίο επισκέφτηκε αντιπροσωπεία του με επικεφαλής τον πρόεδρο του ΣΥΝ Αλέξη Τσίπρα.

Στη συνέντευξη περίσσεψαν τα ευχολόγια και οι βερμπαλισμοί ότι «η Υγεία δεν μπορεί να είναι αντικείμενο εμπορευματοποίησης ούτε να υπόκειται στη δικαιοδοσία του κέρδους». Ωστόσο, δεν έγινε καμιά αναφορά στην ανάγκη κατάργησης κάθε επιχειρηματικής δράσης στην Υγεία, που είναι συνυφασμένη με τη λειτουργία της αγοράς και την αποκόμιση κερδών την ώρα της ανάγκης.

Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει τη «θέσπιση αυστηρού νομοθετικού πλαισίου για την ίδρυση και λειτουργία των ιδιωτικών φορέων παροχής υπηρεσιών Υγείας», φέρνοντας αντικειμενικά αυτή τη θέση σε σύγκρουση με την πρόταση για «υπαγωγή, σε πρώτο μεταβατικό στάδιο, σε δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο των μεγάλων ιδιωτικών κλινικών και μαιευτηρίων και σταδιακή ένταξη, σε δεύτερη φάση, και των υπόλοιπων ιδιωτικών φορέων παροχής υγειονομικών υπηρεσιών (φαρμακευτικές και ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, εταιρείες βιοϊατρικής τεχνολογίας, μεγάλες αλυσίδες διαγνωστικών εργαστηρίων) στο δημόσιο σύστημα Υγείας».

Στην εισήγησή του ο Αλέξης Τσίπρας ανέφερε ότι «το μάθημα απ' αυτή την ιστορία της "ΑΣΠΙΣ Πρόνοια" είναι ότι η κοινωνική ασφάλιση όπως και οι κοινωνικές υπηρεσίες, το κράτος Πρόνοιας, η Υγεία, είναι πολύ σοβαρά πράγματα για να τα εμπιστευόμαστε εξ ολοκλήρου στην αγορά». Δηλαδή θέλει και συμμετοχή της αγοράς! Με αφορμή αυτή την επισήμανση εργαζόμενος απ' τον «Ευαγγελισμό» έθεσε το ερώτημα «μέχρι ποιο όριο είναι ο ιδιωτικός τομέας», αλλά στις απαντήσεις του τόσο ο Αλέξης Τσίπρας όσο και οι άλλοι ομιλητές δεν έδωσαν καμιά απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα.

Αντιφατικά στοιχεία περιέχει και η πρόταση για τη διάρθρωση και χρηματοδότηση αυτού του ολοκληρωμένου δημόσιου συστήματος Υγείας που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ. «Θα περιλαμβάνει, αναφέρθηκε στην παρουσίαση, το σύνολο των δημόσιων δομών Υγείας και Πρόνοιας (ΕΣΥ, ΙΚΑ, δομές Υγείας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των ασφαλιστικών ταμείων κλπ.)». Ουσιαστικά απορρίπτουν την ανάπτυξη με αποκλειστική ευθύνη του κράτους καθώς στη θέση αυτή περιλαμβάνονται και οι υγειονομικές δραστηριότητες των δήμων που σε αρκετές περιπτώσεις είναι στηριγμένες στον εθελοντισμό και τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ). Δηλαδή οι δήμοι υποκαθιστούν στην κυριολεξία τις υπηρεσίες κυρίως Πρωτοβάθμιας Φροντίδας και ταυτόχρονα παρέχουν υπηρεσίες υποβαθμισμένες, με απλήρωτη, όπως στην περίπτωση των εθελοντών, εργασία.

Η χρηματοδότηση, όπως αναφέρθηκε στην παρουσίαση, θα γίνεται «ενιαία από τον κρατικό προϋπολογισμό και από τους κλάδους Υγείας των ασφαλιστικών ταμείων». Μ' άλλα λόγια ακυρώνεται η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για δωρεάν παροχή υπηρεσιών καθώς απ' το σημείο αυτό προκύπτει ότι οι υπηρεσίες αυτές θα πληρώνονται και απ' τα ασφαλιστικά ταμεία, δηλαδή και από τους ίδιους τους εργαζόμενους.

Επιπλέον και αυτή η θέση συσκοτίζεται ακόμα περισσότερο από ένα έντυπο στο οποίο γίνεται λόγος για την «ενιαιοποίηση του σχεδιασμού της χρηματοδότησης και της παροχής υπηρεσιών». «Αυτό, αναφέρεται, σημαίνει ενιαία χρηματοδότηση από το δημόσιο προϋπολογισμό, σημαίνει κατάργηση των εισφορών των εργαζομένων, διατήρηση των εργοδοτικών, σημαίνει τελικά κατάργηση των κλάδων Υγείας των ασφαλιστικών ταμείων και μεταφορά των αποθεματικών στους κλάδους σύνταξης, σημαίνει πέρασμα στο ΕΣΥ των υποδομών του ΙΚΑ και των άλλων ασφαλιστικών οργανισμών».

Φαίνεται δηλαδή καθαρά ότι αυτός ο φραστικός δαίδαλος έχει ένα σκοπό: Να συσκοτίσει την ξεκάθαρη θέση ότι η χρηματοδότηση ενός πραγματικά δημόσιου, δωρεάν ενιαίου και καθολικού συστήματος Υγείας - Πρόνοιας πρέπει να χρηματοδοτηθεί αποκλειστικά από το κράτος και τους εργοδότες με την άμεση, ταυτόχρονα, κατάργηση των εισφορών των εργαζομένων στον κλάδο Υγείας.

Στις θέσεις γίνεται αναφορά και στην «πολιτική για το φάρμακο». Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως αναφέρεται, «θεωρεί αναγκαία τη στήριξη των εγχώριων φαρμακοβιομηχανιών και τη δημιουργία Εθνικής Φαρμακαποθήκης και Φαρμακοβιομηχανίας». Αποτελεί, δηλαδή και αυτή η θέση, μια έκφραση της συνύπαρξης του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

Τέλος, ανάμεσα στις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, είναι η αύξηση των δημόσιων δαπανών για την Υγεία «με διπλασιασμό σε πρώτο στάδιο των δαπανών του δημόσιου προϋπολογισμού και ταυτόχρονη ορθολογική και διαφανή διαχείριση». Αναφερόμενος σε θέματα διαχείρισης ο Αλ. Τσίπρας στην εισήγησή του κατέκρινε την άποψη ότι τα νοσοκομεία είναι «άντρα διαφθοράς». Αναγνώρισε όμως ότι υπάρχουν και «εστίες διαφθοράς», που τις απέδωσε στους «διορισμένους διοικητές και τους μάνατζερς από τα δύο κόμματα εξουσίας» και όχι στο γεγονός ότι τέτοια φαινόμενα είναι, πρωτίστως, σύμφυτα με το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.