Σε μια ανούσια επικοινωνιακή κοκορομαχία για το ποιος από τους δύο είναι πιο «ικανός» και «τολμηρός» να προωθήσει τη νέα προαποφασισμένη αντιλαϊκή επίθεση, εξελίχθηκε, όπως αναμενόταν, το περιβόητο ντιμπέιτ μεταξύ των Κ. Καραμανλή και Γ. Παπανδρέου, επιβεβαιώνοντας ταυτόχρονα την ανυπαρξία ουσιαστικών διαφορών στη πολιτική που εφαρμόζουν. Οι σκόπιμα γενικόλογες εξαγγελίες δεν μπόρεσαν να κρύψουν τη στρατηγική σύμπλευση για την έξοδο από την κρίση και κυρίως ότι και οι δύο είναι πανέτοιμοι να πάρουν νέα αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα αμέσως μετά τις εκλογές. Η διαφορά βρίσκεται στη μέθοδο που ακολουθούν. Η ΝΔ τα λέει και προεκλογικά, ενώ το ΠΑΣΟΚ ελίσσεται, παρουσιάζοντας σαν «παροχές» τα ψίχουλα που επαγγέλλεται.

Και οι δύο, πάντως, έκαναν επίδειξη της βούλησής τους και της αποφασιστικότητάς τους να προχωρήσουν στην υλοποίηση των «διαρθρωτικών αλλαγών», δηλαδή στο σάρωμα των εργασιακών, ασφαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, στο όνομα της στήριξης της ανταγωνιστικότητας. Γεγονός που επιβεβαιώνει την αναγκαιότητα ο λαός να «μαυρίσει» και τους δύο στην κάλπη, ενισχύοντας το ΚΚΕ, τη μόνη δύναμη που μπορεί να σταθεί αντίπαλο δέος απέναντί τους.

Ο Κ. Καραμανλής συνέχισε στο γνωστό ρόλο του υπεύθυνου διαχειριστή της κυρίαρχης αντιδραστικής πολιτικής που λέει «καθαρές κουβέντες» και παίρνει «δύσκολες αποφάσεις», προκειμένου να βγάλει τη χώρα από την κρίση προς όφελος των μονοπωλίων. Το επιχείρημα που διαρκώς επαναλάμβανε ήταν ότι «πρέπει να πάρουμε τώρα μέτρα για να μην πάρουμε αργότερα πιο δύσκολα και δυσβάσταχτα μέτρα». Το σίγουρο είναι πάντως ότι τα «δυσάρεστα» μέτρα που εξήγγειλε αφορούσαν αποκλειστικά τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, ενώ για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους υπάρχουν μόνο «μέτρα στήριξης» της κερδοφορίας τους.

Σε ό,τι αφορά τις εργασιακές σχέσεις, επέμεινε στην επέκτασή τους στο όνομα της αντιμετώπισης της ανεργίας. Στο πνεύμα αυτό ευλόγησε ξανά το αίσχος των προγραμμάτων stage, ενώ κάνοντας ένα ακόμα βήμα τάχθηκε υπέρ της ολοκληρωτικής κατάργησης της μονιμότητας των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα, με ταυτόχρονη ενίσχυση των ελαστικών μορφών απασχόλησης. Στο ασφαλιστικό, επαναβεβαίωση τη βούληση της κυβέρνησης να προχωρήσει στην κατάργηση των βαρέων και ανθυγιεινών, στον περιορισμό των αναπηρικών συντάξεων, κ.ά. «Είναι δύσκολες αποφάσεις αλλά είναι για το καλό της κοινωνίας», ισχυρίστηκε προκλητικά.

Στα θέματα παιδείας, επέμεινε στην κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, ενώ επανέφερε το ζήτημα των ιδιωτικών πανεπιστημίων καταγγέλλοντας την «τραγική παλινωδία» του προέδρου του ΠΑΣΟΚ στο ζήτημα αυτό. Στον τομέα του περιβάλλοντος παρουσίασε τα ψηφισθέντα «χωροταξικά πλαίσια» (εθνικό και ειδικά) ως μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος, αντιστρέφοντας πλήρως την πραγματικότητα, αφού πρόκειται για «πλαίσια» που δίνουν γην και ύδωρ στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.

Βασικό επιχείρημα του πρωθυπουργού, προκειμένου να καταδείξει την αναξιοπιστία του «αντιπάλου» του, ήταν ότι δεν ανέφερε κανένα δυσάρεστο μέτρο από αυτά που έχει σκοπό να πάρει αν σχηματίσει κυβέρνηση. «Το ζήτημα είναι να μας πείτε ένα πραγματικό υπαρκτό μέτρο, ένα δυσάρεστο μέτρο για να αποκτήσετε στοιχειώδη αξιοπιστία. Δεν το κάνετε ποτέ», τόνισε χαρακτηριστικά, δικαιολογώντας στη βάση αυτή την «ανάγκη» για ένα νέο ντιμπέιτ μεταξύ των δύο μονομάχων.

Κλείνοντας σε όλες τις πτώσεις την «ανταγωνιστικότητα» και περιγράφοντας μια «ανάπτυξη» που είναι δομημένη στη διάνοιξη νέων «πράσινων» κερδοφόρων οριζόντων για το μεγάλο κεφάλαιο, με γενναίες «κρατικές επιδοτήσεις» και ένα «εργατικό δυναμικό» που θα είναι υποταγμένο στους κανόνες της αγοράς, περιέγραψε από την πλευρά του ο Γ. Παπανδρέου την «ευνομούμενη πολιτεία» που οραματίζεται, ζητώντας από τον ελληνικό λαό «αυτοδυναμία».

Στη θεματική ενότητα «οικονομία - ανάπτυξη», ο Γ. Παπανδρέου εξήγγειλε νέα οικονομικά πακέτα προς τους επιχειρηματικούς ομίλους «μέσω των ΕΣΠΑ» (κοινοτικών επιδοτήσεων), ενώ δεσμεύτηκε για «την αξιοποίηση των ακινήτων του δημοσίου» προαναγγέλλοντας νέο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Επιτέθηκε στον πρωθυπουργό για το «πάγωμα των μισθών», αλλά δεν υποσχέθηκε τίποτα περισσότερο από λίγα ψίχουλα - αυξήσεις «στα όρια του πληθωρισμού». Ισχυρίστηκε ότι θα φέρει «ένα δίκιο φορολογικό σύστημα», χωρίς να παρουσιάσει συγκεκριμένο πλαίσιο, ενώ φρόντισε να αφήσει έξω από αυτό τα κέρδη των επιχειρήσεων.

Στην ενότητα «κοινωνικά θέματα - παιδεία», μίλησε για «επένδυση στο εργατικό δυναμικό». Φρόντισε να παραδώσει τους εργαζόμενους βορά στις ορέξεις των επιχειρηματιών, είτε μέσω της «επιδοτούμενης εργασίας» από τα κρατικά ταμεία με ημερομηνία λήξεως, είτε φροντίζοντας να αφήσει στο απυρόβλητο το υπάρχον αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο των κυβερνήσεων του δικομματισμού.

Πρόβαλε την αποφασιστικότητά του να «ανοίξει το ασφαλιστικό» και υποσχέθηκε για «βασική σύνταξη δίκαιη για όλους ως αφετηρία πάνω στην οποία μπορούμε να χτίσουμε και περαιτέρω συντάξεις ανάλογα με τα χρόνια» προεξοφλώντας τη μείωση των συντάξιμων αποδοχών, αφού η όποια ρύθμιση θα γίνει προς τα κάτω. Παράλληλα, άνοιξε και την πόρτα για την παραπέρα «παράταση του εργάσιμου βίου», αφού η αποχώρηση νωρίτερα από την εργασία θα συνοδεύεται με αντικίνητρα στο ύψος των συντάξεων. Τέλος, ξεκαθάρισε ότι δεν έχει «αλλάξει θέση» για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων.

Στην ενότητα «περιβάλλον και υποδομές», ο Γ. Παπανδρέου υποσχέθηκε ότι θα «προστατεύσει το δημόσιο πλούτο», χωρίς να πει κουβέντα για τους αντιδασικούς νόμους που ψήφισαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και τους οποίους βέβαια δεν πρόκειται να καταργήσει. Μίλησε για «πράσινες δουλειές» για «ευκαιρίες στους αγρότες για να παράγουν βιολογικά προϊόντα», αλλά έσπευσε να ανακοινώσει την ακύρωση του έργου του Αχελώου, με πρόσχημα την «κατασπατάληση των υδάτινων πόρων». Κατήγγειλε τη ΝΔ που «ξεπουλά τις παραλίες με το νέο χωροταξικό σχέδιο» αλλά «ξέχασε» ότι το ΠΑΣΟΚ με τον (ν. 2971/2001) εμπορευματοποίησε μεγάλα τμήματα του αιγιαλού.

Στην ενότητα «εξωτερική πολιτική» υπεραμύνθηκε της συμφωνίας του «Ελσίνκι» αποδεικνύοντας ότι αν αναλάβει τη διακυβέρνηση θα πάει στο δικαστήριο της Χάγης για να «διαπραγματευτεί», όπως προβλέπει η συγκεκριμένη συμφωνία για «συνοριακές διαφορές με την Τουρκία» πέραν της υφαλοκρηπίδας (!), ενώ δήλωσε ότι ήταν υπέρμαχος του διχοτομικού «σχεδίου Ανάν» για το Κυπριακό. Οσο για τον αγωγό Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη ανέφερε ότι το ΠΑΣΟΚ τον ξεκίνησε και «ελπίζουμε να τον τελειώσουμε»...