Στη Θράκη των εργαζόμενων που έχουν ζήσει στο πετσί τους την «ανάπτυξη» που τάισε με δισεκατομμύρια τους επιχειρηματίες, για να στήσουν εργοστάσια που, στη συνέχεια, έκλεισαν ή τα μετέφεραν στις γειτονικές χώρες, για να εκμεταλλευτούν κι εκεί τη φθηνή εργατική δύναμη. Στη Θράκη όπου χριστιανοί και μουσουλμάνοι είναι θύματα της ίδιας πολιτικής που τους ξεκληρίζει από τα χωράφια, τους καταδικάζει στην ανεργία και τη φτώχεια και προσπαθεί να τους υποτάξει καλλιεργώντας τη διχόνοια. Στις Θράκη που ο ιμπεριαλισμός και τα κόμματα της αστικής τάξης στήνουν παιχνίδια στις πλάτες του λαού.

Στην καρδιά αυτού του λαού μίλησε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, στην προεκλογική συγκέντρωση του Κόμματος στην Κομοτηνή. Η μαζική και δυναμική παρουσία εργαζομένων και νεολαίας στη συγκέντρωση, τα συνθήματα που έπεφταν βροχή, έκαναν κάθε στιγμή ξεκάθαρο ότι σε αυτές τις εκλογές μπορεί και πρέπει να γίνει κάτι διαφορετικό: Να πέσουν όσο πιο χαμηλά γίνεται οι ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, να ανέβει όσο πιο ψηλά γίνεται το ΚΚΕ. Η συγκέντρωση άνοιξε με χαιρετισμό του Γραμματέα της ΝΕ Ροδόπης του ΚΚΕ, Νίκου Βαργεμίδη, ο οποίος παρουσίασε τους υποψηφίους του ΚΚΕ στο νομό και στη συνέχεια το λόγο πήρε ο Κώστας Καζάκος, επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του Κόμματος.

Μιλώντας στη συγκέντρωση, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μεταξύ άλλων, υπογράμμισε:

«Από αυτήν την πλατεία απευθυνόμαστε όχι μόνο στους φίλους και τους οπαδούς του Κόμματος, σε όλους εκείνους που από κοινού δώσαμε αγώνες τα τελευταία χρόνια, όλη την τελευταία δύσκολη και ταραχώδη δεκαετία. Απευθυνόμαστε πολύ συγκεκριμένα, όχι σε όλους και όλες γενικά και αφηρημένα. Απευθυνόμαστε πριν απ' όλα:

Στους εργατοϋπάλληλους που υπέφεραν και υποφέρουν, που δουλεύουν στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, ιδιαίτερα στους εργάτες των εργοστασίων και των βιοτεχνιών, που έχουν ζήσει πολλά στην πλάτη τους και ξέρουν πάρα πολύ καλά τι σημαίνει επενδύσεις που ακούμε ιδιαίτερα από τα δύο κόμματα, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και απ' όλα τα άλλα κόμματα που εναποθέτουν τα πάντα στα δοσίματα και τις επενδύσεις των επιχειρηματιών.

Απευθυνόμαστε στη φτωχή αγροτιά, στους μικροϊδιοκτήτες, στους εργάτες και τις εργάτριες γης, στους ιδιοκτήτες των μικρομάγαζων - και όχι γενικά στους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, γιατί μέσα στους μεσαίους βάζουν και τους μεγάλους. Εμείς, λοιπόν, απευθυνόμαστε στους μικρούς επιχειρηματίες, σε αυτούς που στενάζουν, που βγάζουν ένα μεροκάματο, ένα κομμάτι ψωμί κι ας λέγονται επιχειρηματίες.

Ξέρουμε πολύ καλά ότι μέσα σε αυτούς υπάρχουν και άλλες κατηγορίες και ιδιότητες που πρέπει πολύ σοβαρά να τις πάρουμε υπόψη: Είναι τα παιδιά, οι έφηβοι, η νεολαία, τα νιάτα της εργατικής, της αγροτικής οικογένειας, των μικρών επιχειρηματιών.

Είναι οι γυναίκες που ανήκουν στα εργατικά λαϊκά στρώματα. Είναι τα εργατικά λαϊκά φτωχά στρώματα που ανήκουν στη μειονότητα.

Είναι οι μετανάστες, οι οικονομικοί μετανάστες, οι πολιτικοί πρόσφυγες. Είναι οι Ελληνες που ήρθαν ύστερα από την καπιταλιστική παλινόρθωση στις Δημοκρατίες της Σοβιετικής Ενωσης και τις άλλες χώρες και που ήρθαν στην Ελλάδα θεωρώντας ότι η ελληνική τους καταγωγή θα ήταν το κίνητρο για να τους βοηθήσουν.

Δε ζούμε γενικά μια περίοδο λιτότητας, φτώχειας και ανεργίας. Είναι και αυτό, αλλά βρισκόμαστε σε μια περίοδο, όπου σε όλη την Ευρώπη και στην Ελλάδα προωθείται το περίφημο σχέδιο ανάκαμψης από την κρίση, για να περάσουμε από την ύφεση, να μπούμε στην αναζωογόνηση και την ανάπτυξη. Αυτό το σχέδιο δεν αφορά τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Δεν αφορά τους εκμεταλλευόμενους, αλλά τους εκμεταλλευτές τους.

Το 2009 και τα επόμενα χρόνια, θα αναζωπυρωθούν εστίες ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και θερμές εστίες ή θα δημιουργηθούν και καινούριες. Η περιοχή μας είναι μια περιοχή με εστίες πολέμου, με υποκίνηση εθνικιστικών - υπαρκτών ή ανύπαρκτων - και μειονοτικών - υπαρκτών ή ανύπαρκτων - διαφορών. Είναι περίοδος του "διαίρει και βασίλευε". Πιο συγκεκριμένα, η διέξοδος από την κρίση δεν μπορεί να επέλθει για λογαριασμό του κεφαλαίου, δίχως να συνοδεύεται από έναν οξύτατο, αδυσώπητο ανταγωνισμό ανάμεσα σε επιχειρηματικούς ομίλους και ανάμεσα σε κράτη και σε κυβερνήσεις. Τώρα, δε βρισκόμαστε στην προηγούμενη φάση των κρίσεων της δεκαετίας του '70, την πετρελαϊκή κρίση. Δεν είμαστε στην ίδια κρίση που ζήσαμε στα τέλη του '90, την κρίση των ασιατικών τίγρεων ή ακόμη την κρίση που χτύπησε τη Ρωσία. Σήμερα στην κρίση έχουν μπει πολλοί παίκτες και έχει επεκταθεί στη γειτονιά μας και ευρύτερα. Η Ελλάδα είναι μέσα στη δίνη αυτής της κρίσης. Σήμερα, ο πόλεμος είναι αδυσώπητος ανάμεσα στο ευρωπαϊκό κεφάλαιο - και μέσα στην Ευρώπη, ανάμεσα στο γερμανικό, το γαλλικό, το βρετανικό, το ιταλικό κλπ. - με τα αμερικάνικα κεφάλαια, με τα ρώσικα, με τα γιαπωνέζικα, με τα κινέζικα, με τα ινδικά, με τα βραζιλιάνικα κεφάλαια.

Οπως έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ΣΥΝ - και έσταζε το στόμα τους μέλι - ο κόσμος έγινε πολυπολικός. Τώρα, λέει, δεν έχουμε το διπολισμό, σοσιαλισμός - ιμπεριαλισμός, που είχαμε μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '90. Φύγαμε, λέει, από αυτήν την άγονη αντιπαράθεση και έχουμε έναν πολυπολικό κόσμο. Ποιος είναι αυτός ο πολυπολικός κόσμος; Είναι πολλά, για την ακρίβεια, περισσότερα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Ξέρετε τι είναι οι ιμπεριαλιστές να μάχονται μεταξύ τους; Δυο παγκόσμιους πολέμους ζήσαμε στην Ευρώπη από τις εσωτερικές διαμάχες των ιμπεριαλιστών. Τοπικοί περιφερειακοί πόλεμοι στα Βαλκάνια, στο Παλαιστινιακό, στην Αφρική, στο Αφγανιστάν, παντού. Και αυτή την περίοδο θα ξαναφουντώσει το ζήτημα. Σε ποιον ανήκει το Αιγαίο; Διεθνής θάλασσα ή ΝΑΤΟική θάλασσα; Αιγαίο που κάνουμε τα στραβά μάτια στην ηγεσία της Τουρκίας, όχι γιατί η ηγεσία της Τουρκίας είναι καλύτερη ή χειρότερη, αλλά λόγω της γεωστρατηγικής της θέσης. Αιγαίο, Μεσόγειος που θα μεταφερθούν οι αμερικάνικοι πύραυλοι, που τώρα δε θα τους βάλουν στην Τσεχία και στην Πολωνία, αλλά για να κάνουν και τα κουμάντα τους με τη Ρωσία, θα τους φέρουν στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο και θα στοχεύουν και τον ελληνικό λαό, και τον τούρκικο λαό, και τον παλαιστινιακό λαό και κάθε λαό που σηκώνει κεφάλι.

Είναι η περίοδος που δρομολογείται να περάσει από το παράθυρο ένα νέο "σχέδιο Ανάν". Είναι η περίοδος που διευθετούνται οι αγορές και τα σύνορα ξανά. Μπορεί να είναι το 2009, μπορεί να είναι το 2010. Δύο πράγματα λοιπόν: Κρίση και διευθέτηση διαφορών για τη διανομή των αγορών.

Το ΚΚΕ είναι σε άλλο γήπεδο. Εμείς ξεκινάμε από μία θέση, και μόνο γι' αυτό αξίζει τα εργατικά λαϊκά στρώματα να μας ψηφίσουν, γιατί σ' αυτό ξέρουν ότι έχουμε δίκιο. Ποια είναι η θέση μας. Ο πλούτος που παράγεται σε τούτο τον τόπο, είναι προϊόν των εργαζομένων του λαού.

Είμαστε εμείς που λέμε μια κοινωνία μπορεί να ζήσει δίχως καπιταλιστές, αλλά δίχως εργαζόμενο λαό δεν μπορεί να ζήσει.

Αυτή η θέση που λέμε, ο λαός παράγει και οι άλλοι είναι παράσιτα και κηφήνες, αυτό μας βοηθάει στο εξής: Να διατυπώνουμε αιτήματα και θέσεις που βελτιώνουν τη ζωή του εργαζόμενου. Οταν λέμε π.χ., εγγυημένες τιμές για τα αγροτικά προϊόντα και ταυτόχρονα το κράτος να αναλάβει με δημόσιες επενδύσεις και με αντιμονοπωλιακά μέτρα να πέσουν οι τιμές των καλλιεργητικών εφοδίων, κλπ. Οταν λέμε π.χ. δεν μπορεί να αποφασίζουν οι Βρυξέλλες τι θα καλλιεργούμε, πού και πώς, και να μας λένε φυτέψτε τώρα ετούτο, ξεριζώστε το άλλο, αλλά πρέπει να σταματήσουν οι εισαγωγές προϊόντων που παράγουμε στην Ελλάδα, όταν λέμε αυτά, ξεκινάμε από αυτή την ιδεολογική θέση, αλλά μεταφράζεται σε γνήσια δίκαια θέση της καθημερινότητας εδώ και τώρα.

Η ψήφος στις 4 του Οκτώβρη είναι ψήφος ταξική πατριωτική, ταξική διεθνιστική. Και να το ξεκαθαρίσουμε. Καταρχήν, τα κόμματα πού λογοδοτούν; Πριν από όλα στον τόπο τους, στη χώρα τους, στο λαό, στην κοινωνία μέσα από την οποία έχουν προκύψει. Εμείς αισθανόμαστε πριν από όλα την ευθύνη μας για τούτο τον τόπο, την Ελλάδα. Και πάνω από όλα, όσο θα υπάρχουν σύνορα, όσο θα υπάρχει εθνοκρατική οργάνωση, εμείς λέμε το εξής: Κάθε κόμμα, κάθε κίνημα πριν απ' όλα κρίνεται στη χώρα του. Αυτός ο πατριωτισμός δεν μπορεί να είναι θολός και γενικός, δεν υπάρχει εθνική συναίνεση, δεν υπάρχει εθνικό συμφέρον. Υπάρχει πατριωτικό συμφέρον και το πατριωτικό συμφέρον ταυτίζεται με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, της αγροτιάς και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Αυτό σημαίνει για μας πατρίδα. Και επομένως δε δεχόμαστε να πειθαρχήσουμε, δε δεχόμαστε να συμμορφωθούμε με ό,τι μας λέει "εκχωρήστε κυριαρχικά δικαιώματα, εκχωρήστε τα συμφέροντα της εργατικής τάξης στα μονοπώλια και τους ιμπεριαλιστές". Υπερασπιζόμαστε τα σύνορα. Και ταυτόχρονα για μας, αυτός ο πατριωτισμός συνεπάγεται ότι δεχόμαστε πως πρέπει να παλεύει για την πατρίδα του ο τουρκικός λαός, ο βουλγάρικος λαός, ο ρουμάνικος λαός. Αυτό είναι το σημείο που κάνει το σύγχρονο διεθνισμό.

Είμαστε αντίθετοι με τον εθνικισμό, το ρατσισμό, τον κοσμοπολιτισμό. Οι εθνικιστές ενδιαφέρονται για να αποκτήσει η αστική τάξη της χώρας ή τμήματα της αστικής τάξης, μια περίοπτη θέση στο παιχνίδι της ιμπεριαλιστικής αγοράς. Αυτούς τους στόχους εξυπηρετεί σήμερα ο ΛΑ.Ο.Σ., όχι όμως για λόγους καν ιδεολογικούς εθνικιστικούς, αλλά για λόγους περίεργους, ύποπτους για λόγους παρασκηνιακούς, αλλά και για λόγους τυχοδιωκτικούς. Ο κ. Καρατζαφέρης υπερηφανεύεται γιατί έβαλε υποψηφιότητα στη Ροδόπη. Εάν έβαζε μόνο στη Ροδόπη και όχι και στην Αθήνα εμείς θα του δίναμε συγχαρητήρια.

Υπάρχει και ο κοσμοπολιτισμός. Ολοι οι λαοί να ζήσουμε μαζί, όλες οι χώρες και τα κράτη να συνεννοηθούμε, να γίνει συναίνεση, να λύσουμε τις διαφορές μας με ειρηνικά μέσα. Είναι ο κοσμοπολιτισμός του κεφαλαίου. Οταν λένε να λύσουμε τα ζητήματα με διάλογο και με συναίνεση εννοούν το εξής: Ελληνικέ λαέ, τούρκικε λαέ, βουλγάρικε λαέ, σταμάτα κάθε αγώνα κατά της αστικής τάξης και των κομμάτων της χώρας σου, υποτάξου στην κυρίαρχη τάξη στη χώρα σου. Μην αλλάζεις τίποτα, μην ονειρευτείς μια άλλη εξουσία εργατική, λαϊκή, σοσιαλιστική. Μείνε στο μονόδρομο, μην παλεύεις τους επιχειρηματίες, μην παλεύεις ταξικά. Συναίνεση, διάλογος να παζαρέψεις πόσα θα χάσεις. Και εμείς θα πηγαίνουμε στα διάφορα "φόρα" όπως τα λένε, στις Βρυξέλλες, στο ΝΑΤΟ, στην Ουάσιγκτον και θα διαπραγματευόμαστε εξ ονόματός σου για τα συμφέροντα των εφοπλιστών, των μεγαλοξενοδόχων, των τραπεζών, των βιομηχανικών συγκροτημάτων και γενικότερα των μονοπωλίων.

Εμείς ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα. Μέσα στο ΝΑΤΟ τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και τα σύνορά της θα είναι, είτε υπό εκβιασμό, είτε υπό αμφισβήτηση. Μέσα στο ΝΑΤΟ, εμείς ο φιλειρηνικός και αντιιμπεριαλιστής λαός, κινδυνεύουμε να παίρνουμε μέρος σε πολέμους και σε στρατούς κατοχής. Τέτοια αναβάθμιση της Ελλάδας δεν τη θέλουμε. Αυτή θα γυρίσει μπούμερανγκ.

Αρνούμαστε στο Δικαστήριο της Χάγης να πάνε οι λεγόμενες συνοριακές διαφορές. Αρνούμαστε το σύμφωνο Σημίτη - Ντεμιρέλ. Αρνούμαστε οτιδήποτε αμφισβητεί σύνορα και κυριαρχικά δικαιώματα. Βεβαίως, το Αιγαίο είναι μια θάλασσα διεθνής αλλά τα σύνορα υπάρχουν. Και αυτή μας η θέση σέβεται τα δικαιώματα και του ελληνικού και του τουρκικού λαού. Γιατί θέλουν ακριβώς να μας βάλουν να γίνουμε ουρά και σύμμαχοι του ενός ιμπεριαλιστή εναντίον του άλλου».