Eurokinissi

Οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις εκφράζονται έντονα στην προσπάθεια διείσδυσης της ΕΕ στις χώρες της Μεσογειακής Λεκάνης

Στις 15 Νοέμβρη 1995, οι, τότε, χώρες - μέλη της ΕΕ, σε μια ευρεία Σύνοδο με τη συμμετοχή εκπροσώπων και από τις παράκτιες, στη Μεσόγειο, χώρες, αποφάσισαν τη «σύσφιγξη των δεσμών» τους και την «ενίσχυση της συνεργασίας» τους, αρχής γενομένης, όπως είναι αυτονόητο, από τις εμπορικές συναλλαγές, την πραγματοποίηση επενδύσεων από ευρωπαϊκά κεφάλαια σε ποικίλους τομείς με αιχμή του δόρατος την ενέργεια και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές των, εκτός ΕΕ, μεσογειακών χωρών, τη σύναψη συμφωνιών για την ασφάλεια κλπ. Το 1995, το κλίμα θεωρήθηκε εξαιρετικά ευνοϊκό, καθώς βρισκόταν σε εξέλιξη η ισραηλινο-παλαιστινιακή «ειρηνευτική διαδικασία» υπό τη Συμφωνία του Οσλο, και η Ιορδανία είχε υπογράψει συμφωνία ειρήνης με το Ισραήλ μετά την Αίγυπτο. Οι εξελίξεις, όμως, δε δικαίωσαν την αισιοδοξία.

Οι προσπάθειες επαναλήφθηκαν και εντάθηκαν με την ανάληψη της Προεδρίας της Γαλλίας από τον Νικολά Σαρκοζί. Ο Σαρκοζί δεν έκρυψε ούτε στιγμή την πρόθεσή του να προχωρήσει σε «επισημοποίηση» της συνεργασίας των μεσογειακών χωρών, μέσα από τη δημιουργία μιας Μεσογειακής Ενωσης, με το γαλλικό κεφάλαιο, φυσικά, να διαδραματίζει όχι μόνο ρόλο ηγέτη, αλλά και αυτόν του «συνδέσμου» του «Ελ Ντοράντο» της νότιας και ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου με τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κεφάλαια. Οπως ήταν αναμενόμενο, τα σχέδια Σαρκοζί προκάλεσαν έντονες αντιδράσεις άλλων ιμπεριαλιστικών ευρωπαϊκών δυνάμεων, με τη Γερμανία να αναλαμβάνει να «κόψει τη φόρα» στον νεοφώτιστο ένοικο των Ηλυσίων Πεδίων.

Μετά από αλλεπάλληλες επαφές, Σαρκοζί και Μέρκελ συμφωνούν στις 3 Μάρτη ότι η όποια «Μεσογειακή Ενωση» θα ενταχθεί στην «Πρωτοβουλία της Βαρκελώνης», δηλαδή θα εξασφαλίζεται ίση συμμετοχή σε όλες τις χώρες - μέλη της ΕΕ (ανάλογα, φυσικά, με τη δυναμική και την ευρωστία της αστικής τάξης εκάστης) στην όποια θεσμοποιημένη «συνεργασία» με τις τρίτες μεσογειακές χώρες. Η συμφωνία Μέρκελ - Σαρκοζί υιοθετείται στην Ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής στις 13 - 14 Μάρτη 2008. Στη διακήρυξή της, η «Ενωση για τη Μεσόγειο» υιοθετεί τους παρακάτω στόχους:

• Ενίσχυση της ζώνης ελεύθερων συναλλαγών και της περιφερειακής ολοκλήρωσης στη βάση των σχετικών αποφάσεων του 2005, προκειμένου να ολοκληρωθεί η Ευρωμεσογειακή Ζώνη Ελεύθερου Εμπορίου μέχρι το 2010.
• Δημιουργία θαλάσσιων αρτηριών και υποδομών για να διασφαλιστεί η ομαλή ροή του ευρωμεσογειακού εμπορίου.
• Αξιοποίηση της ηλιακής ενέργειας κυρίως στις τρίτες χώρες της Μεσογείου, η οποία θα καλύπτει τις ντόπιες ανάγκες και θα εξάγεται στην ΕΕ (προφανώς σε προνομιακές τιμές, αφού ιδιωτικά ευρωπαϊκά κεφάλαια θα έχουν επενδύσει στις πολυδάπανες σχετικές εγκαταστάσεις).
• Συνεργασία σε επίπεδο ανώτατης εκπαίδευσης με την ίδρυση ευρωμεσογειακού πανεπιστημίου και, φυσικά, εκπόνηση μεταπτυχιακών και ερευνητικών προγραμμάτων.
• Απορρύπανση της Μεσογείου (επίσης με ανάθεση έργων σε ιδιώτες), προκειμένου να διασφαλιστεί η τουριστική και η αλιευτική (εμπορική) της αξία.