Μόνο όσοι τρέφουν αυταπάτες για το ρόλο που θέλει να παίξει η κυβέρνηση Σημίτη και η άρχουσα τάξη στο πλαίσιο της νέας τάξης, προβληματίζονται και απορούν για την «πολιτική προσέγγισης» με την Τουρκία, τη στιγμή που, όπως λένε, το κλίμα είναι βαρύ λόγω των προκλήσεων της Αγκυρας και δε συντρέχουν οι προϋποθέσεις για τη συνέχιση του διαλόγου. Η παρατήρηση αυτή είναι πραγματικά παρωχημένη από τις εξελίξεις, γιατί δεν παίρνει υπόψη της ότι η κυβέρνηση έχει αλλάξει ριζικά τις «αρχές» πάνω στις οποίες επιχειρεί να διευθετήσει τις «διαφορές» με τη γειτονική χώρα. Εδώ και χρόνια η κυβέρνηση έχει υιοθετήσει και εργάζεται πάνω στις αρχές του νέου δικαίου, αυτού της νέας τάξης, οι οποίες, ως γνωστόν, υποτάσσουν τα κυριαρχικά δικαιώματα των κρατών στα γενικότερα συμφέροντα των ηγέτιδων δυνάμεων, αδιαφορούν για την αλλαγή των συνόρων, προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα δικά τους συμφέροντα κ.ο.κ. Επιπλέον, η κυβέρνηση δε φοβάται μήπως και κατηγορηθεί για υποτέλεια, γιατί έχει αναδείξει την τελευταία ως στρατηγική της εξωτερικής πολιτικής της -και όχι μόνο - και φροντίζει πριν ακόμα οι ΗΠΑ και η ΕΕ κάνουν γνωστές τις επιθυμίες τους να τις εμφανίσει ως «εθνικά συμφέρουσα» πολιτική. Η όποια φωνή ανυπακοής και απειθαρχίας στις εντολές των αφεντικών της νέας τάξης καταγγέλλεται ως αναχρονισμός και εξοβελίζεται στο πυρ το εξώτερον. Αλλά ακριβώς αυτές οι «αρχές» της κυβέρνησης είναι που προμηνύονται νέες περιπέτειες.