Το τελευταίο διάστημα παρατηρούμε, με έκπληξη, εκπροσώπους κάποιων Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων να προβάλλουν δημοσίως απόψεις και θέσεις αναχρονιστικές, αντιπαιδαγωγικές και αντιδημοκρατικές. (Ανάλογες θέσεις παίρνουν και κάποιοι - πολύ λίγοι και σπανίως, είναι αλήθεια - σύλλογοι εκπαιδευτικών κι αυτό είναι ακόμα πιο θλιβερό κι επικίνδυνο). Δεν αναφερόμαστε στις αντιδραστικές, αντιμαθητικές και εσχάτως - με αφορμή και την υπόθεση του Αλβανού μαθητή και της σημαίας - «αλβανοφοβικές», ρατσιστικές κραυγές του «αστέρα» των τηλεοπτικών παραθύρων, που αυτοπαρουσιάζεται ως πρόεδρος της λεγόμενης «Ανωτάτης Συνομοσπονδίας Γονέων και Κηδεμόνων» - ο εν λόγω «πρόεδρος» είναι διορισμένος κι όχι εκλεγμένος και η «Συνομοσπονδία» του ουδείς γνωρίζει πώς λειτουργεί, ποιον εκφράζει και τι εκπροσωπεί - αλλά σε απόψεις και θέσεις που φέρουν την επίσημη σφραγίδα μερικών Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων.

Να αναφέρουμε παραδείγματα: Πριν λίγους μήνες, εκπρόσωπος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 2ου Γυμνασίου Τρικάλων τάχθηκε, ουσιαστικά, υπέρ της τιμωρίας ενός μαθητή από τον γυμνασιάρχη του, επειδή αρνήθηκε να λάβει μέρος σε εξωσχολική θρησκευτική τελετή, που γινόταν στη διάρκεια των μαθητικών εξετάσεων. Πριν λίγες μέρες, εκπρόσωπος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 1ου Γυμνασίου Λάρισας συμφώνησε με την τιμωρία, από τον γυμνασιάρχη, 35 μαθητών του σχολείου, επειδή συμμετείχαν σε μαθητική κινητοποίηση υπέρ της δημόσιας, δωρεάν παιδείας. Πρόσφατα, ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων σχολείου της Μηχανιώνας τάχθηκε κατά του δικαιώματος άριστου Αλβανού μαθητή να κρατήσει την ελληνική σημαία στη διάρκεια της μαθητικής παρέλασης για την επέτειο του «ΟΧΙ».

Οι θέσεις που προβάλλονται μ' αυτήν τη στάση κάποιων, που θέλουν να εκπροσωπούν γονείς μαθητών, συνίστανται στην αποδοχή:

Αν η δημόσια υποστήριξη αναχρονιστικών, αντιπαιδαγωγικών και αντιδημοκρατικών θέσεων από κάποιους εκπροσώπους Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων οφείλεται ενδεχομένως στην επιδίωξη να εξυπηρετηθούν πολιτικο-ιδεολογικοί στόχοι - π.χ., να στηριχτεί η εφαρμογή της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης της κυβέρνησης και να εξασφαλιστεί ο «ελληνοχριστιανικός» χαρακτήρας της παιδείας - το κακό μπορεί να αντιμετωπιστεί πιο εύκολα. Αν, όμως, αυτές οι θέσεις εκφράζουν και πολλούς από όσους εκπροσωπούν οι διοικήσεις αυτών των συλλόγων, τότε το πρόβλημα είναι πιο σοβαρό. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, δεν μπορούν να δημιουργούνται προϋποθέσεις για την εξέλιξη της κοινωνίας προς την πρόοδο του λαού και αισιοδοξία για το μέλλον των μαθητών, όταν υπάρχουν γονείς, όπως, π.χ., οι εκπρόσωποι των παραπάνω συλλόγων, που, αντικειμενικά, αρνούνται να αναλάβουν τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις έναντι των παιδιών τους, αφήνοντάς τα έρμαια στον αυταρχισμό ορισμένων επίσης εκπαιδευτικών και στην πολιτικο-θρησκευτική χειραγώγηση και όταν διαμορφώνονται νέοι με υποταγμένη συνείδηση και άβουλη προσωπικότητα...