Τεχνητές και ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές επιχειρεί να επιβάλει η κυβερνητική προπαγάνδα με αφορμή το θόρυβο που προκλήθηκε από το θέμα της σημαίας και του αριστούχου 15χρονου Αλβανού μαθητή. «Υπάρχουν δύο Ελλάδες», λένε. Αυτή που είναι καθυστερημένη, ρατσιστική και ξενόφοβη, που φοβάται το «καινούριο» και η άλλη που «βαδίζει προς ένα καλύτερο μέλλον», αντιμετωπίζοντας τις αντιξοότητες της εποχής. Η κυβέρνηση, βέβαια, αυτοτοποθετείται στη «δεύτερη» Ελλάδα και επιχειρεί να διασωθεί πίσω από το ότι επέδειξε τάχα «προοδευτική» στάση απέναντι στο ζήτημα με τον Αλβανό μαθητή. Τίποτα πιο ψευδές. Η κυβέρνηση Σημίτη με την πολιτική που εφαρμόζει και στο συγκεκριμένο ζήτημα των οικονομικών μεταναστών, έχει τοποθετηθεί οριστικά και αμετάκλητα στην Ελλάδα της αντίδρασης και της συντήρησης. Αυτή που ευθύνεται για την καλλιέργεια κλίματος ρατσισμού και αλβανοφοβίας, αυτή που αντιμετωπίζει τους ξένους εργάτες ως σύγχρονους σκλάβους, αυτή για την οποία, σε τελευταία ανάλυση, ντρέπεται η πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Η άλλη Ελλάδα αγωνίζεται μαζί με τους ξένους εργάτες για την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής και την επιβολή μιας λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, οι μόνες που μπορούν να εξασφαλίσουν πραγματικά καλύτερη ζωή σε όλους.