Μερικά από τα δυνατότερα όπλα της άρχουσας τάξης, κυβερνητικών και εξωκυβερνητικών, είναι η παραπληροφόρηση, οι ψεύτικες υποσχέσεις και η βία, πραγματική ή ηθική. Και όλα αυτά, με τη βοήθεια των ΜΜΕ, που εξαρτώνται οικονομικά και διοικητικά από τους ανθρώπους αυτής της ομάδας, έχουν μπερδέψει, απογοητέψει, κοιμίσει τον κόσμο και πείσει πολλούς ότι κάθε αλλαγή θα σημάνει φοβερές περιπέτειες για τον ελληνικό λαό και θα χάσουμε την προστασία της ΕΕ(!), των ΗΠΑ(!) του ΝΑΤΟ(!) και των... Τούρκων(!) Χα, χα.

Για να πάμε στον Παράδεισο, τους δώσαμε έδαφος, κυριαρχικά δικαιώματα, στρατιώτες, πολεμικά πλοία και με το τελευταίο ρεζιλίκι της άσκησης «Destined Glory» θα ζητάμε άδεια από τους Τούρκους για να πιούμε καφέ στην Ομόνοια. Τι κάνουν τα ΜΜΕ; Πρόβαλλαν τις δηλώσεις του κ. Τσοχατζόπουλου... για τις μεγάλες μας επιτυχίες και τον ηρωισμό μας όταν πετάξαμε πάνω... από το ελληνικό έδαφος. Στην κωμωδία «Τζιώτικο ραβαΐσι», ο Λιονταρής βγαίνει στη σκηνή με μαυρισμένο μάτι. «Τι έπαθες ορέ, Λιονταρή, σε χτυπήσανε;». «Ποιος να χτυπήσει, ρε; Του 'δωσα μια με το μάτι μου στην μπουνιά του και τον κούλανα». Η αξιωματική αντιπολίτευση, σε μεγάλη φόρμα, δήλωσε στη Λάρισα, διά στόματος Κ. Καραμανλή «ότι το φαινόμενο της διαπλοκής οφείλεται στη μακρόχρονη παραμονή του ιδίου κόμματος στην εξουσία». Το «διά ταύτα» αυτής της δήλωσης είναι: «Ψήφισε εμένα ώσπου να παλιώσω». Υστερα και απ' αυτό μένουμε χωρίς νέα. Η αισιοδοξία του κ. Γ. Παπανδρέου για τις σχέσεις μας με την Τουρκία δεν πουλάει πια. Οι χιλιάδες λαού που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου, οι κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ, οι στάσεις εργασίας κτλ. δεν είναι για τις καθώς πρέπει εφημερίδες.

Αλλά, να ξαφνικά που μας σώζει ο Οδυσσέας και η σημαία. Ο Οδυσσέας αρίστευσε αλλά δεν του δώσανε τη σημαία γιατί είναι Αλβανός. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κι ο υπουργός Παιδείας λένε ότι έπρεπε να κρατήσει τη σημαία στην παρέλαση. Αλλοι όμως, όπως ο κ. Παπαθεμελής, συμφωνούν με τη διεύθυνση του σχολείου που δεν έδωσε τη σημαία σ' έναν μη Ελληνα. Και να που βρήκαμε θέμα να ταΐσουμε τον κόσμο. Γέμισαν οι τηλεοράσεις και τα τηλεοπτικά παράθυρα. Η σημαία του Οδυσσέα έγινε το νέο. Και να οι συζητήσεις και να η ακροαματικότητα και... ξεχάστε όλα τ' άλλα. Πετρέλαιο, ανεργία, άστεγοι από σεισμούς, άστεγοι από φτώχεια και ό,τι άλλο. Ο κόσμος έπεσε με πάθος να παρακολουθεί τις συζητήσεις για να βρουν ποιος έχει δίκιο. Αυτή είναι η δύναμη των ΜΜΕ. Αποκοιμίζει. Δεν αφήνει να σκεφτείς. Γιατί γίνεται τόσο θόρυβος και γιατί τόσο μεγάλη προβολή; Το θέμα είναι απλό: «Οποιος μαθητής αριστεύει έχει την υπέρτατη τιμή να είναι ο σημαιοφόρος της παρέλασης». Τι σημασία έχει αν είναι Ελληνας ή ξένος; Αν υπάρχει κανένας μεσαιωνικός νόμος που να λέει ότι μόνο ελληνικά χέρια αγγίζουν τη σημαία τότε το πράγμα αλλάζει. Αλλά τότε βγαίνουν άλλα στη μέση. Αν, ας πούμε, ένας αλλοδαπός θελήσει να τιμήσει μια εθνική μας γιορτή και κρεμάσει κι αυτός σημαία, θα τον τιμωρήσουμε; Θα του την κατεβάσουμε; Θα του τη σκίσουμε; Η σημαία που έχει αξία είναι η σημαία που κουβαλάμε μέσα μας. Και χιλιάδες τέτοιες αόρατες σημαίες είναι θαμμένες κάτω από τα ελληνικά χώματα που παραχωρήσαμε στο ΝΑΤΟ και στις ΗΠΑ. Θάφτηκαν όσο γίνεται πιο πολύ στα μουγκά.

Γιατί λοιπόν τόση φασαρία για τη σημαία του Οδυσσέα; Γιατί αυτή η προσπάθεια διχασμού πότε με σημαίες και πότε με ταυτότητες; Μήπως υπάρχει καμιά κρυφή επιστήμη για διχασμό του λαού και δεν την ξέρουμε; Ακόμα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ τι διαφορά έχουν για να χωρίζεται ο κοσμάκης στα δυο και να ξαναψηφίζει την κατάντια του; Αισιόδοξο σημάδι που ο «Ριζοσπάστης» έπιασε την έκτη θέση, αλλά πρέπει να βρούμε τρόπο να βοηθήσουμε κι αυτούς που μπερδεύονται από τα κυβερνητικά μέτρα συσκότισης, να ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ.