ΠΙΚΡΑ - ΧΟΛΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΡΥΒΕΤΑΙ: «Η κομματική ηγεσία είχε αποφασίσει και τα χιλιάδες μέλη και υποστηρικτές του κόμματος και της νεολαίας που συμμετείχαν στην πορεία είχαν ανεπιφύλακτα αποδεχτεί τη "γραμμή" (...) περιφρουρημένοι - μπετόν αρμέ, πορεύτηκαν (...) εντυπωσιακό. Χωρίς να διαλυθεί μια αλυσίδα έστω η πορεία κατευθύνεται από την Αιόλου προς την πλατεία Κοτζιά και από εκεί από Αθηνάς προς το Μοναστηράκι (...) δεύτερη στάση. Οι αστυνομικοί προειδοποιούν ότι στο Σύνταγμα ήδη η κατάσταση δύσκολα ελέγχεται. Η γενική γραμματέας επιμένει να προχωρήσει η πορεία (...) διπλή αλυσίδα τοποθετείται σε ημικύκλιο για προφύλαξη...» (η πίκρα της εξουσίας στην «αντιεξουσιαστική» ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΕΓΝΟΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ: «Δημιουργήθηκε η υπόνοια ότι δεν πρόκειται για ένα μεμονωμένο περιστατικό αλλά ότι δήθεν οι αντιλήψεις που καλλιεργούνται στην αστυνομία είναι τέτοιες που αποτελούν το υπόστρωμα για παρόμοιες ενέργειες (...) και έτσι είναι δήθεν φυσική απόρροια η αντίδραση των λεγόμενων αντιεξουσιαστών (...) το ζήτημα των οργανωμένων ομάδων που επιτίθενται εναντίον της Δημοκρατίας και του Κράτους είναι πολιτικό ζήτημα κατ' αρχήν και όλες οι πολιτικές δυνάμεις πρέπει να τεθούν ενώπιον των ευθυνών τους» (από άρθρο της Μαριέττας Γιαννάκου στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΚΑΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ: «Είναι πλέον σαφές πως η Ελλάδα βιώνει την πρώτη βίαιη κοινωνική αντίδραση που ξεσπάει στη Δύση μετά την πρόσφατη διεθνή οικονομική κρίση. Συνεπικουρούν σ' αυτό εγχώριοι παράγοντες όπως το θεσμικό ξεχαρβάλωμα (...) επί τρία 24ωρα η Αθήνα θυμίζει Βαγδάτη χωρίς κανείς να γνωρίζει ή να αντιλαμβάνεται ποιο είναι το επιχειρησιακό σχέδιο της κυβέρνησης για την αποκλιμάκωση της έντασης (...) είχαμε συνειδητή και απολύτως καταστροφική αυτοκατάργηση του κράτους χωρίς ίχνος σύνεσης (...) για άλλη μια φορά σε μια ακόμη κρίση παρατηρείται ένα τεράστιο έλλειμμα πολιτικής και επιχειρησιακής ηγεσίας» (από άρθρο του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).