Μέσο αποπροσανατολισμού και καλλιέργειας αυταπατών στο λαό γίνεται η προβολή από την αστική προπαγάνδα της ανάγκης ανανέωσης των πολιτικών προσώπων. Η ανάδειξη στην ηγεσία του ΣΥΝ του Αλ. Τσίπρα, αλλά και η απόφαση στο νέο Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ να μετέχουν «άφθαρτα» πρόσωπα, που δεν έχουν θητεύσει σε κυβερνητικές θέσεις, ισχυρίζονται ότι σηματοδοτούν και νέες πολιτικές. Πρόκειται για εκτίμηση που υποκρύπτει ποικίλες σκοπιμότητες.

Είναι αλήθεια ότι η απαξίωση του δικομματισμού στη λαϊκή συνείδηση και η δυσκολία που αντιμετωπίζει η άρχουσα τάξη ως προς τη χειραγώγηση των ανθρώπων του μόχθου, την εξαναγκάζουν σε ελιγμούς, όπως στην αντικατάσταση μέρους των πολιτικών εκπροσώπων με άλλους που εμφανίζει σαν κομιστές νέων, καινοτόμων ιδεών, κλπ. Σε επίπεδο όμως πολιτικών θέσεων, στρατηγικής ούτε λόγος να γίνεται έστω για κάποια μικρή παρέκκλιση απ' όσα προστάζουν τα συμφέροντά της. Αν κάποιος βέβαια κοιτάξει πιο προσεκτικά θα διαπιστώσει εύκολα ότι κι αυτά ακόμα τα «νέα» πρόσωπα έχουν δώσει με επιτυχία τις εξετάσεις τους απέναντι στην πλουτοκρατία, με τη στάση τους μέσα στη Βουλή, για παράδειγμα, απέναντι στο κίνημα, κλπ.

Τα πολιτικά στελέχη άλλωστε δεν πέφτουν απ' τον ουρανό. Ανδρώνονται μέσα σε κόμματα που εκφράζουν συγκεκριμένη πολιτική και υπηρετούν συμφέροντα. Είναι αυταπάτη να πιστέψει κανείς ότι το ΠΑΣΟΚ θα αλλάξει γραμμή πλεύσης, θα εγκαταλείψει την πολιτική που εφάρμοσε ως κυβερνητικό κόμμα, την οποία υπερασπίζεται απ' τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, επειδή στα νέα του όργανα συμμετέχουν στελέχη που δεν έχουν κυβερνητική εμπειρία. `Η ότι ο ΣΥΝ θα εγκαταλείψει τις σοσιαλδημοκρατικές του αναφορές και στοχεύσεις επειδή ανέδειξε έναν νέο πρόεδρο.

Τα κόμματα έχουν ταξικές αναφορές. Εκφράζουν ταξικές δυνάμεις, τις υπηρετούν εφαρμόζοντας την πολιτική που κάθε φορά έχουν ανάγκη τα συμφέροντα αυτών. Οσα νέα πρόσωπα κι αν αναδειχτούν στο ΠΑΣΟΚ ή στη ΝΔ, τη δοσμένη πολιτική τους υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου θα υπηρετήσουν και θα εφαρμόσουν απ' όποια θέση κι αν βρεθούν. Ο Αλ. Τσίπρας στον ευρωμονόδρομο ορκίζεται και στη διαχείριση του συστήματος. Η άρχουσα τάξη «διαφημίζει» το νέο της «προσωπικό» γνωρίζοντας πως μπορεί να επενδύσει πάνω του, ότι μπορούν από καλύτερη θέση να χειραγωγήσουν, να καλλιεργήσουν φρούδες ελπίδες στο λαό, παραμένοντας οι ίδιοι πιστοί στην «αγορά» και στην προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, τείνοντας ευήκοον ους στα κελεύσματα των ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Μπορούν από καλύτερη θέση να εξυπηρετήσουν τους εν εξελίξει σχεδιασμούς για αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος, για αντικατάσταση, αν χρειαστεί, του δικομματικού μοντέλου από το διπολικό.

Τίποτα το νέο για το λαό, το ελπιδοφόρο, το ριζοσπαστικό δε θα προκύψει απ' τους κόλπους του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ. Οι νέοι πολιτικοί θα υπηρετήσουν μια γερασμένη, ταξική, αντιλαϊκή πολιτική. Το δόλωμα να μην το τσιμπήσει ο λαός. Η δική του διέξοδος βρίσκεται μακριά απ' τα κόμματα της πλουτοκρατίας, που, όσο ελκυστικό περιτύλιγμα κι αν αποκτήσουν, το περιεχόμενό τους θα παραμείνει αντιλαϊκό. Πραγματικά νέο για το λαό είναι αυτό που μπορεί να γκρεμίσει το παλιό, την εξουσία του κεφαλαίου, και να οικοδομήσει τη λαϊκή εξουσία. Νέα και ελπιδοφόρα είναι η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ. Ας την προσεγγίσει ο λαός, ας κάνει την πραγματοποίησή της δική του υπόθεση.