Δεν είναι πρώτη φορά που η «Καθημερινή» ασχολείται με την ιστορία του λαϊκού κινήματος στην Ελλάδα στις πιο μεγαλειώδεις στιγμές του, όπως η Αντίσταση στην Kατοχή και κυρίως η τρίχρονη εποποιία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, στην πρωτοπορία των οποίων ήταν το ΚΚΕ. Φαίνεται πως η ενασχόλησή της με την ιστορία του ΚΚΕ και τη συγκεκριμένη περίοδο, αποτελεί ένα από τα πρωταρχικά ενδιαφέροντα μιας από τις εφημερίδες της πρώτης γραμμής της αστικής ιδεολογικοπολιτικής δράσης της πλουτοκρατίας και των ευρωενωσιακών, μα πάνω απ' όλα των Αμερικανών συμμάχων της. Προς τι το ενδιαφέρον της για τη συγκεκριμένη περίοδο;

Το 3σέλιδο δημοσίευμα της περασμένης Κυριακής 16/3/2008, επικεντρώνει σε δυο ζητήματα. Στην ανάδειξη των λαθών του τότε ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδη και του ΚΚΕ, και στη συκοφάντηση της ΕΣΣΔ στη συγκεκριμένη περίοδο. Επομένως ο στόχος είναι φανερός. Οχι μόνο για το τότε, αλλά για το σήμερα. Οτι το λαϊκό κίνημα τσάμπα πάλεψε τότε ενάντια στην πλουτοκρατία και τους Αμερικανούς συμμάχους της, γιατί η ηγεσία του δεν μπορούσε να το οδηγήσει στη νίκη. Το ίδιο και η σοσιαλιστική Σοβιετική Ενωση, δε βοήθησε. Δεν είναι καινούρια ζητήματα στην αστική προπαγάνδα. Πασχίζουν να αποδείξουν «πατώντας» στην ιστορία του ΚΚΕ και του λαϊκοεπαναστατικού κινήματος του οποίου ηγήθηκε, ότι το Κόμμα, η πολιτική του, ο σοσιαλισμός, όχι μόνο είναι επιζήμια για το λαό, αλλά πρέπει να τα αντιμετωπίζει ούτε λίγο ούτε πολύ ως εχθρούς του!

Θα 'λεγε κανείς πως σαν εφημερίδα της πλουτοκρατίας και των Αμερικανών συμμάχων της για την προάσπιση των συμφερόντων τους και συνολικά του καπιταλιστικού συστήματος δεν μπορεί να αρκείται μόνο στην προβολή της πολιτικής τους. Αλλωστε η αντιΚΚΕ προπαγάνδα και επίθεση αποτελεί την αιχμή του δόρατος προκειμένου να χειραγωγείται ο λαός. Μα δεν είναι μόνο αυτό. Ταξική πολιτική πάλη κάνουν. Στο ΚΚΕ και στο εργατικό, λαϊκό κίνημα βλέπουν τον εχθρό τους. Ξέρουν πολύ καλά πως παρά τη σημερινή από άποψη συσχετισμών δύναμή τους, η δυναμική της πολιτικής του ΚΚΕ με δεδομένη τη στρατηγική του, την εναλλακτική του διέξοδο και σε συνδυασμό με τις σημερινές αδυναμίες του αστικού πολιτικού συστήματος και την ολομέτωπη επίθεση στα λαϊκά δικαιώματα, μπορεί να δημιουργήσει προοπτικά κρίση που να τους βάλει σε περιπέτειες. Και πάνε να προλάβουν. Αλλωστε στη συγκεκριμένη περίοδο η άρχουσα τάξη και η εξουσία της είδαν το χάρο με τα μάτια τους από την οργανωμένη πάλη και με την ανώτερη μορφή της, την ένοπλη, από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της. Ωχριούν και μόνο στην ιστορική ανάμνηση ότι ένας λαός αποφάσισε να επιλέξει τα όπλα και όχι τις αλυσίδες των αστών και των ιμπεριαλιστών και να σηκώσει ανάστημα. Για να τους ανατρέψει, για να διαφεντέψει ο ίδιος τις τύχες του. Τη φοβούνται αυτή την επιλογή αυτής της απόφασης. Και από την ταξική πολιτική πάλη της συγκεκριμένης περιόδου αντλούν συμπεράσματα. Γιατί ξέρουν πολύ καλά πως χωρίς τους Αμερικανούς και τα όπλα τους, κινδύνευαν. Και δεν ξεχνούν. Γι' αυτό αφιερώνουν σελίδες και σελίδες για τη διαστρέβλωση της Ιστορίας, συκοφαντούν τον αγώνα του ΚΚΕ με τη λαθολογία, λοιδορούν το σοσιαλισμό και την ΕΣΣΔ.

Νομίζουν βεβαίως πως μόνο αυτοί θυμούνται, στοχεύοντας στο κέρδισμα των συνειδήσεων της νέας γενιάς με τη σάπια ιδεολογία και πολιτική τους. Ελα όμως που και η εργατική τάξη και ο λαός θυμούνται την ηρωική Ιστορία που έγραψαν προκειμένου να καταργηθούν τα μονοπώλια και η εξουσία τους. Ελα που υπάρχει το ΚΚΕ και δεν το 'χουν του χεριού τους. Και που όλ' αυτά είναι παρακαταθήκη και υλική δύναμη στην κοινωνικοπολιτική πάλη για τη λαϊκή εξουσία. Αυτός είναι ο φόβος τους. Ας πασχίζουν όσο θέλουν. Θα τους κάνουμε να χάσουν τον ύπνο τους απ' αυτό το φόβο. Ωσπου να περάσουν εκεί που είναι η θέση τους. Στην προϊστορία της ανθρωπότητας.