Από 20 κράτη - μέλη και υπό ένταξη χώρες της ΕΕ 23 Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα συμμετείχαν στη Συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στις 14-15 του Μάρτη 2008 στην Αθήνα με θέμα: «Η νέα Συνθήκη, οι εξελίξεις στην ΕΕ και η πάλη των λαών». Ορισμένα άλλα που δεν μπόρεσαν να παραβρεθούν έστειλαν μηνύματα υποστήριξης.

Στη Συνάντηση αξιολογήθηκαν θετικά οι πολλές κοινές πρωτοβουλίες, καμπάνιες, δράσεις και κοινές ανακοινώσεις του περασμένου χρόνου. Σημειώθηκε η σημασία πολλαπλασιασμού των κοινών και συγκλινουσών πρωτοβουλιών και στενότερου συντονισμού σε κινήματα και θεσμούς, καθώς και η προώθηση ευρύτερων συσπειρώσεων με σεβασμό στην αυτοτέλεια του κάθε κόμματος.

Οι μετέχοντες αντάλλαξαν σκέψεις πάνω στα αποτελέσματα του Εαρινού Συμβουλίου της ΕΕ, που προαναγγέλλουν επιτάχυνση των κατευθύνσεων της Στρατηγικής της Λισαβόνας. Σημείωσαν την απόφαση αναφορικά με τη «Μεσογειακή Ενωση», οι συνέπειες της οποίας πρέπει να μελετηθούν σε βάθος.

Σημειώθηκε ότι η ΕΟΚ, και στη συνέχεια η ΕΕ, αποτελεί επιλογή των κυρίαρχων δυνάμεων και του δυτικοευρωπαϊκού μονοπωλιακού κεφαλαίου. Προωθεί νεοφιλελεύθερα μέτρα προς όφελος των μονοπωλίων και της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου. Δεν μπορεί να αποτελέσει πραγματικό αντίβαρο προς τις ΗΠΑ σε όφελος των λαών. Με τη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη γίνονται νέα βήματα στη διάρθρωση της ΕΕ ως ενός ιμπεριαλιστικού οικονομικού, πολιτικού και στρατιωτικού μπλοκ αντίθετου στα συμφέροντα των εργατών και των λαών. Υπονομεύονται ακόμη περισσότερο η κυριαρχία και ανεξαρτησία λαών και κρατών. Οι μετέχοντες κατήγγειλαν την υιοθέτηση της Συνθήκης πίσω από τις πλάτες των λαών. Καταδικάστηκε η μονομερής απόσχιση του Κοσσόβου από τη Σερβία και εκφράστηκε ανησυχία για τις συνέπειές της.

Στο όνομα του «εκσυγχρονισμού», της «ανταγωνιστικότητας», της «ευελφάλειας» και για τη διασφάλιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, δυναμώνουν οι επιθέσεις σε εργατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα. Οι απαράδεκτες δικαστικές αποφάσεις στις υποθέσεις των «ΛΑΒΑΛ» και «Βίκινγκ Λάινς» πρέπει να συναντήσουν ισχυρή καταδίκη, καθώς χτυπούν το δικαίωμα στην απεργία και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Ολοένα και περισσότερο οι εργαζόμενοι ανησυχούν για την κατάσταση που διαμορφώνεται στις εργασιακές σχέσεις, στους μισθούς, στις συντάξεις, την ακρίβεια και την άνοδο των τιμών, την Κοινωνική Ασφάλιση, τον πολλαπλασιασμό των εργατικών ατυχημάτων. Την παράδοση στο μεγάλο κεφάλαιο των συστημάτων Εκπαίδευσης, Υγείας και Πρόνοιας. Την ένταση της εκμετάλλευσης, της ανεργίας, της ανασφάλειας, την αυξανόμενη καταστολή και καταπίεση των μεταναστών. Το χτύπημα των μικρών αγροτικών εκμεταλλεύσεων, των αυτοαπασχολούμενων, των μικρών βιοτεχνών και εμπόρων προς όφελος των μονοπωλιακών ομίλων. Τον πολλαπλασιασμό των αντιδημοκρατικών μέτρων, την - με κρατική στήριξη - άνοδο του αντικομμουνισμού, του ρατσισμού, της ξενοφοβίας. Ιδιαίτερα βαριές είναι οι συνέπειες στην κατάσταση των εργαζομένων των νέων κρατών - μελών της ΕΕ από την Ανατολική Ευρώπη.

Οι εργαζόμενοι εκφράζουν ανησυχία για την επιθετικότητα της ΕΕ απέναντι στις χώρες της Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και της Λατινικής Αμερικής. Για την επιβολή αντιλαϊκών μέτρων σε υποψήφιες για ένταξη χώρες. Για την ενίσχυση της στρατικοποίησης της ΕΕ και της συνεργασίας της με ΝΑΤΟ και ΗΠΑ σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις. Για την κούρσα των εξοπλισμών, την εγκατάσταση της «αντιπυραυλικής ασπίδας» και την επαναφορά του δόγματος του πρώτου πυρηνικού πλήγματος.

Οι εξελίξεις στην ΕΕ δικαιώνουν τις δυνάμεις που αντιτάχθηκαν στις Συνθήκες του Μάαστριχτ, της Νίκαιας, του Αμστερνταμ. Που είπαν ΟΧΙ στην ΟΝΕ, στη Συνθήκη του Σένγκεν, στο «ευρωσύνταγμα». Δικαιώνουν όλους εκείνους που σήμερα συνεχίζουν να αγωνίζονται ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ενωση του μεγάλου κεφαλαίου, ένα διευθυντήριο των μεγάλων, νεοφιλελεύθερων και μιλιταριστικών δυνάμεων. Με αυτό τον τρόπο τα κόμματά μας συνέβαλαν, και θα συνεχίσουν να συμβάλλουν, ώστε να δυναμώνει η λαϊκή αμφισβήτηση προς την ΕΕ, να κρατιέται ζωντανή η ελπίδα μιας διαφορετικής προοπτικής.

Σήμερα είναι φανερά τα αδιέξοδα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Δεν υπάρχουν φιλολαϊκές λύσεις δίχως να αμφισβητηθεί το Μάαστριχτ και οι «4 ελευθερίες» που κατοχυρώνει («ελεύθερη διακίνηση» κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και εργατικής δύναμης). Η σοσιαλδημοκρατία και οι σύμμαχοί της, η κεντροαριστερά, δοκιμάστηκαν. Οι λαοί έχουν συσσωρεύσει σημαντική εμπειρία. Αντιλαμβάνονται ότι αυτές οι δυνάμεις δεν εκπροσωπούν διέξοδο για τα συμφέροντά τους. Προβάλλει σήμερα επιτακτικά η ανάγκη μιας πραγματικής εναλλακτικής λύσης σε αντιπαράθεση με το μεγάλο κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό. Μια εναλλακτική λύση με ανοιχτό τον ορίζοντα στη ρήξη με τη διαδικασία της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ενοποίησης και τη σοσιαλιστική προοπτική. Η δυνατότητα μιας διαφορετικής κατάστασης, μιας Ευρώπης της ισότιμης συνεργασίας, της οικονομικής και κοινωνικής προόδου και της ειρήνης αναδύεται πιο έντονα μέσα από σημαντικούς αγώνες της εργατικής τάξης και του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Τονίστηκε η ανάγκη να δυναμώσει ο αγώνας:

• Για ισχυρό ΟΧΙ στη Συνθήκη της Λισαβόνας. Υποστήριξη στην καμπάνια του ΟΧΙ στην Ιρλανδία.
• Για το δικαίωμα κάθε λαού να επιλέγει κυρίαρχα το δρόμο ανάπτυξής του, συμπεριλαμβανομένης της αποδέσμευσης από ΟΝΕ, ΕΕ και ΝΑΤΟ καθώς και της σοσιαλιστικής επιλογής.
• Ενάντια σε νέα διεύρυνση και επέκταση του ΝΑΤΟ. Για την απομάκρυνση όλων των αμερικανοΝΑΤΟικών στρατιωτικών βάσεων και τη διάλυση του ΝΑΤΟ. Να μην εγκατασταθεί η ψυχροπολεμικής έμπνευσης «αντιπυραυλική ασπίδα» των ΗΠΑ.
• Ενάντια στην οδηγία Μπολκεστάιν, στην «ευελφάλεια», στις ελαστικές σχέσεις εργασίας. Για αξιοπρεπή σταθερή πλήρη εργασία με δικαιώματα. Για 35 ώρες εργασίας τη βδομάδα (7ωρο - πενθήμερο) και πραγματικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις με κριτήριο τις ανάγκες και το συσσωρευμένο κοινωνικό πλούτο. Ενάντια στη λογική του περιορισμού των διεκδικήσεων στο ύψος των «ελάχιστων».
• Ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις στην ενέργεια, στις μεταφορές, στις υποδομές και άλλες δημόσιες υπηρεσίες. Να γίνουν οι λαοί κύριοι των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των στρατηγικών τομέων της οικονομίας των χωρών τους.
• Για καθολικά δωρεάν δημόσια συστήματα Υγείας, Πρόνοιας και ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της Κοινωνικής Ασφάλισης. Για μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και ουσιαστικές αυξήσεις στις συντάξεις. Για αναβαθμισμένη ενιαία δημόσια δωρεάν Παιδεία για όλους, ενάντια στην Μπολόνια και στην εισβολή του ιδιωτικού κεφαλαίου στο εκπαιδευτικό σύστημα.
• Για τη στήριξη των μικρομεσαίων αγροτών και τη διατροφική ασφάλεια.
• Ενάντια στον Ευρωστρατό, στην Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Αμυνας, στο δόγμα των προληπτικών πολέμων. Επιστροφή όλων των στρατευμάτων από ιμπεριαλιστικές αποστολές εκτός συνόρων (Ιράκ, Αφγανιστάν, Βαλκάνια, Αφρική).
• Ενάντια στον αντικομμουνισμό, στις απαγορεύσεις Κομμουνιστικών Κομμάτων, στις διώξεις και φυλακίσεις κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών. Ενάντια στο ξαναγράψιμο της Ιστορίας, στην αποκατάσταση του ναζισμού-φασισμού και στην απαράδεκτη κατάσταση με τους «μη πολίτες» σε Λετονία, Εσθονία και Σλοβενία.
• Ενάντια στα λεγόμενα αντιτρομοκρατικά μέτρα, στους μηχανισμούς καταστολής και παρακολούθησης, στους περιορισμούς των δημοκρατικών δικαιωμάτων, της συνδικαλιστικής και πολιτικής δράσης. Ενάντια στην «Ευρώπη Φρούριο» - πλήρη δικαιώματα για τους μετανάστες εργάτες.
• Για την υπεράσπιση της σοσιαλιστικής Κούβας, την κατάργηση της κοινής θέσης της ΕΕ για την Κούβα. Αλληλεγγύη στους λαούς της Παλαιστίνης, της Βενεζουέλας, της Βολιβίας και όλων των λαών που αγωνίζονται.
• Ενάντια στις άδικες συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου που επιβάλλει η ΕΕ σε χώρες της Αφρικής, της Μεσογείου και της Λατινικής Αμερικής.

Οι μετέχοντες αντάλλαξαν επίσης σκέψεις για μορφές προώθησης της κοινής δράσης και της συνεργασίας στα διάφορα μέτωπα πάλης και ενόψει των ευρωεκλογών του 2009.

Αθήνα, 15 Μάρτη 2008