Του ΣΤΑΘΗ, από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Οι ειδήσεις που έρχονται από τη Μόσχα δεν αφήνουν περιθώριο ούτε για θλίψη. Μόνο για οργή. Ακου, λέει, «ακατανόητο» το φαινόμενο: Ενα εκατομμύριο παιδιά στο δρόμο σε μια καραμπινάτη καπιταλιστική οικονομία με όλα τα στοιχεία της μεγάλης ιμπεριαλιστικής δύναμης. Πρόοδος είναι κύριοι. Καπιταλιστική πρόοδος. Κι όπως κάθε τέτοια πρόοδος έχει θύματα.

Θύματα έχει και κάθε παραλλαγή της παράστασης «κυνήγι του κέρδους»...

Και στο χώρο της πολιτικής όπου μια πολιτική δύναμη με συνθήματα για «σοσιαλισμό στις 18» οδήγησε εκατομμύρια εργατών να θεωρούν πως η ευημερία τους εξαρτάται από την αύξηση των κερδών των καπιταλιστών...

Και στο χώρο του περιβάλλοντος όπου στο όνομα της προστασίας του από την «άναρχη καταπάτηση» νομιμοποιήθηκε η οικοπεδοποίηση των δασών, πρόκριμα των οποίων είναι το κάψιμό τους...

Και στην εκπαίδευση όπου εμπορικές επιχειρήσεις του τύπου «Σορβόνη ΑΕ», που πουλάνε μεταπτυχιακά, παρουσιάζονται ως πανεπιστήμια.

Ολα, παραλλαγές μιας παράστασης: «Το κυνήγι του κέρδους»!

Ωραιότεροι όλων, αυτοί που ψάχνουν για ντροπή στο ΠΑΣΟΚ. Ρε, αυτοί δεν ντράπηκαν όταν κυβερνούσαν, θα ντραπούν τώρα που βγαίνουν ορισμένα από τα άπλυτά τους στη φόρα; Εχεις ακούσει τη φράση «εις υγεία των κορόιδων»;

Κάθε δημόσιος υπάλληλος γνωρίζει ότι κάθε χρόνος που περνά η σύνταξη μειώνεται κατά 1% με βάση το νόμο Ρέππα. Γνωρίζει δηλαδή αυτός που έχει σήμερα άλλα 10 χρόνια για να βγει στη σύνταξη ότι με απόφαση του ΠΑΣΟΚ η σύνταξη από το 70% του μισθού θα φτάσει σε πραγματικό χρήμα να αντιστοιχεί μόνο στο 45% του μισθού που παίρνει σήμερα. Γνωρίζει ότι αυτή η απόφαση έχει την υπογραφή όχι μόνο του ΠΑΣΟΚ ως κόμμα, αλλά και της ΠΑΣΚΕ ως παράταξής του. Οπως έχει τη συνυπογραφή της ΝΔ και της ΔΑΚΕ. Γνωρίζει, επίσης ότι αυτή η απόφαση έχει και συνενόχους, αυτούς που σήμερα εμφανίζονται να βγαίνουν στα κεραμίδια, τους συνδικαλιστές του ΣΥΝ, που με τη στάση τους, τότε, παρόπλισαν το κίνημα, σε στιγμή που είχε πάρει αμπάριζα.

Πάντα οι συσχετισμοί έπαιζαν το ρόλο τους. Σήμερα ίσως τα πράγματα είναι εκεί που κάθε συντήρηση του σημερινού συσχετισμού ισοδυναμεί με αυτοκτονία για την εργατική τάξη. Και καθώς η αστική τάξη δεν κρύβει το σχέδιό της για ένα νέο μαζικό εγκλωβισμό των εργατών σε πολιτικά σχήματα που ανάβουν κερί στο κυνήγι του κέρδους, για τον εργάτη είναι ήδη η ώρα να κάνει το βήμα: Αρκεί να βγει από την πόρτα και να συναντήσει αυτούς που οργανώνουν την αμέσως επόμενη διαδήλωση: Στις 7 Νοέμβρη με το ΠΑΜΕ!