Εναν «ισχυρό» και με «κύρος» ΟΗΕ επιθυμεί ο Συνασπισμός, όπως αναφέρει σε ανακοίνωση που εξέδωσε για την 62η επέτειο ίδρυσης του Οργανισμού, η οποία επέτειος κατά τη γνώμη του «επαναφέρει στο προσκήνιο την πολύ ουσιαστική συζήτηση για την ενίσχυση του ρόλου του ΟΗΕ στις παγκόσμιες εξελίξεις». Αγνοεί, άραγε, ο ΣΥΝ ότι ο ΟΗΕ δεν προκύπτει από «παρθενογένεση»; Οτι εκφράζει τον αρνητικό για τους λαούς συσχετισμό δυνάμεων; Οτι όσο ο καπιταλισμός κυριαρχεί διεθνείς οργανισμοί όπως ο ΟΗΕ απλώς θα νομιμοποιούν αποφάσεις και επιλογές που ανταποκρίνονται στα συμφέροντά του όσο απάνθρωπες κι αν είναι αυτές; Το κύριο ζήτημα δεν είναι συνεπώς «ποιον ΟΗΕ χρειάζεται ο σημερινός κόσμος των βαθιών ανισορροπιών και ανισοτήτων». Το κύριο ζήτημα είναι η ανατροπή αυτού του κόσμου και η οικοδόμηση ενός νέου.
Μέχρι τότε είναι αυταπάτη να διακηρύττει κανείς ότι μπορούν να εφαρμοστούν στόχοι όπως «οι οκτώ αναπτυξιακοί στόχοι της χιλιετίας, πρώτος εκ των οποίων είναι η εξάλειψη της φτώχειας και της πείνας». Η φτώχεια και η πείνα είναι σύμφυτα του καπιταλισμού. Και είναι ταυτόχρονα αποπροσανατολισμός να προτείνεις στο λαϊκό κίνημα να παλεύει για την αναβάθμιση του ρόλου και της λειτουργίας του ΟΗΕ.