Από την Σέρβα Μαρίγια Σερίφοβιτς με την μπαλάντα «Προσευχή» στον Ουκρανό Αντρέι Ντανίλκο - ως Βέργκα Σερντούτσκα - και από εκεί στο ...ελληνικότατο «Yassou Maria» του Σαρμπέλ μέχρι τους Λετονούς τενόρους... Ολα τα 'χε ο «μπαξές» της φετινής Γιουροβιζιονιάδας. Μόνο που όλα αυτά δεν ήταν καινούρια, αλλά τα ίδια τα παλιά, όλα εκείνα που συνθέτουν εδώ και χρόνια το κακέκτυπο σόου της ευρω-ύπνωσης. Εκείνο που σώνει και καλά θέλουν να μας πείσουν ότι είναι η γιορτή του ευρωπαϊκού τραγουδιού και το οποίο και φέτος έδωσε ρέστα ανοησίας, κιτς και στο μεγαλύτερο μέρος του ομοιομορφίας.

Οσο κι αν επιχειρούν οι εγκέφαλοί του, που συνεχώς αναζητούν τρόπους ανανέωσης του Φεστιβάλ προκειμένου να μεγαλώνουν την παρέμβασή τους και τα όποια κέρδη τους (οικονομικά, πολιτικά κ.ά ), να πείσουν ότι φέτος κέρδισε η διαφορετικότητα, δεν το καταφέρνουν.