Η προστασία και η πρόληψη των επαγγελματικών κινδύνων, ενημέρωσης, κατάρτισης, «δεν είναι μόνο υποχρεώσεις που επιβάλλει η νομοθεσία, ή πράξεις με ανθρωπιστικό χαρακτήρα, αλλά ενέργειες που συμβάλλουν αποτελεσματικά στη βελτίωση της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας της επιχείρησης». Ετσι περιέγραψε ο εκπρόσωπος του ΣΕΒ το πώς η εργοδοσία υπολογίζει το θάνατο και το σακάτεμα των εργαζομένων, σε ημερίδα για την κοινοτική οδηγία SEVESO II (αφορά στην πρόληψη και αντιμετώπιση από ατυχήματα μεγάλης έκτασης σε επιχειρήσεις).

Την ώρα δηλαδή που - όπως αναφέρθηκε στην ημερίδα - σύμφωνα ακόμα και με τη Γιούροστατ υπολογίζεται ότι στην ΕΕ κάθε 5 δευτερόλεπτα σημειώνεται ένα «ατύχημα» και κάθε 2 ώρες σκοτώνεται ένας εργαζόμενος, η πλουτοκρατία και οι πολιτικοί της υπηρέτες βρίσκουν να μιλήσουν μόνο για τον κίνδυνο που αντιμετωπίζει η κερδοφορία των επιχειρήσεων! Τέτοια στοιχεία τους ενδιαφέρουν να προβάλλονται και όχι τα αίτια και πώς μπορούν πραγματικά να προληφθούν τα «ατυχήματα», θέματα που άπτονται της πολιτικής την οποία ασκούν και τους ξεγυμνώνουν στα μάτια των εργαζόμενων.

Η καθημερινή εμπειρία της εργατικής τάξης αποδεικνύει ότι οι νομοθετικές ρυθμίσεις που διαφήμισαν μια σειρά στελέχη υπουργείων, είναι άχρηστες, όσο κύριος στόχος εκείνων που κυβερνούν μένει ο πλουτισμός των λίγων. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό ότι - όπως τόνισαν επιστήμονες - ακόμα και για όσες Μελέτες Ασφαλείας (πρέπει να) συντάσσονται, δεν υπάρχουν προδιαγραφές. Οτι ο θεσμός του Επιθεωρητή Ασφαλείας δεν έχει ενεργοποιηθεί. Αρα, ποιος μπορεί να εγγυηθεί για την εφαρμογή ακόμα και της ισχύουσας νομοθεσίας; Πόσες από τις επιχειρήσεις καταθέτουν γραπτή εκτίμηση επαγγελματικού κινδύνου και πώς ελέγχεται η αντιμετώπιση αυτών των κινδύνων;...

Κι όλα αυτά ενώ η λίστα με τα θύματα και τις απειλές που μετρά η εργατική τάξη μακραίνει διαρκώς. Θυμίζουμε μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα: