Τρίτη 15 Μάη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Θέλουν πειθήνιους ναυτεργάτες

Γρηγοριάδης Κώστας

Εντείνεται η προσπάθεια της διορισμένης από τον υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας, Μ. Κεφαλογιάννη, διοίκησης της Ακαδημίας Εμπορικού Ναυτικού Ασπροπύργου, να πνίξει τη φωνή της παράταξης «Αγωνιστική Ενότητα», αλλά και κάθε άλλη που αντιστέκεται στα αντιεκπαιδευτικά μέτρα της κυβέρνησης που τα έχει επεξεργαστεί από κοινού με το ΠΑΣΟΚ στη βάση των κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για να «βγάλουν» πειθήνιους ναυτεργάτες στα μέτρα των εφοπλιστών.

Την περασμένη Παρασκευή, είχε δοθεί άδεια στα μέλη της διοίκησης του Συλλόγου των σπουδαστών, να ενημερώσουν τα τμήματα της Ακαδημίας για την εκλογοαπολογιστική συνέλευση που έχει προγραμματιστεί για σήμερα. Ωστόσο, όπως αποκαλύφθηκε, έβαλαν απουσίες στην εκπρόσωπο της «Αγωνιστικής Ενότητας»! Αυτή την αθλιότητα καταγγέλλει με ανακοίνωσή της η παράταξη τονίζοντας ότι ευθύνες φέρει και η ΔΑΠ. Η παράταξη επισημαίνει ότι οι σπουδαστές μία επιλογή έχουν: Να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους και να δώσουν την κατάλληλη απάντηση και με τις εκλογές του Συλλόγου που θα γίνουν την ερχόμενη βδομάδα, ψηφίζοντας σύσσωμοι το ψηφοδέλτιο της «Αγωνιστικής Ενότητας».

Διαπιστευτήρια

Μια... λάβρα ανακοίνωση του Συλλόγου υπαλλήλων Βιβλίου - Χάρτου Αττικής (πλειοψηφούν αριστερίστικες δυνάμεις) με αφορμή τα συνέδρια της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων (ΟΙΥΕ) και του Εργατικού Κέντρου της Αθήνας έπεσε στα χέρια μας. Στο τέλος της ανακοίνωσης βρίσκεται και το ζουμί: δέκα λέξεις κριτική σε ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - «Αυτόνομη Παρέμβαση» και σχεδόν δυο παράγραφοι για το ΠΑΜΕ, με την παραίνεση «καμία στήριξη (ή ψήφο) -αντιθέτως σκληρή κριτική - στο ΠΑΜΕ». Βέβαια, η πλειοψηφία στο συγκεκριμένο σύλλογο δεν αρκέστηκε μόνο στα γραπτά, αλλά φρόντισε και προφορικά να καταθέσει τα διαπιστευτήριά της στις συμβιβασμένες πλειοψηφίες. Στο πρόσφατο συνέδριο της ΟΙΥΕ, ο εκπρόσωπός της, χαρακτήρισε «έντιμη» την πλειοψηφία και φρόντισε να τη λιβανίσει, χωρίς να κρύβει τη συμπάθειά του για οτιδήποτε προάγει το αντιΠΑΜΕ μέτωπο, στο οποίο μάλιστα το εν λόγω σωματείο, διεκδικεί ακόμα πιο ενεργό ρόλο...

«Νεοχρόνιοι ασθενείς»...

Κατά 25% αυξήθηκαν τελευταία οι εισαγωγές στο «Δρομοκαΐτειο» ψυχιατρείο σε σχέση με τα έτη 2003, 2004 και 2005 καταγγέλλει το σωματείο των εργαζομένων στο ψυχιατρείο. Η αύξηση αυτή, σημειώνει το σωματείο, οφείλεται στην κατάρρευση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης καθώς οι δομές, μία μετά την άλλη βάζουν λουκέτο, λόγω άρνησης χρηματοδότησης με εθνικούς πόρους, αφού τα κονδύλια τελείωσαν ή περιορίστηκαν. Ετσι οι «νεοχρόνιοι ασθενείς» εισάγονται ως υπεράριθμοι στα τμήματα βραχείας νοσηλείας αφού δεν «υπάρχει δυνατότητα λειτουργίας εξωνοσοκομειακών δομών για να φιλοξενηθούν».

Σ' αυτή την εκρηκτική κατάσταση έρχονται να προστεθούν και τα περιστατικά πρόνοιας που και αυτά - μετά τη διάλυση των ελάχιστων δομών πρόνοιας - εισάγονται στο «Δρομοκαΐτειο». Μάλιστα όπως καταγγέλλει το σωματείομ γίνονται νοσηλείες με εντολή του υπουργού. Και το σωματείο αναρωτιέται: «Δεν κατανοούμε πραγματικά αυτό το "αλισβερίσι" μεταξύ των ιδιωτικών ξενώνων και του νοσοκομείου μας»...

... απ' την ομηρία των ιδιωτικοποιήσεων

...Δυστυχώς δεν είναι τίποτε ακατανόητο - και το σωματείο το γνωρίζει πολύ καλά αυτό, ανεξάρτητα από το πόσο το αναδεικνύει ως μια αιτία του προβλήματος. Η ψυχιατρική μεταρρύθμιση, αντί να αναπτυχθεί μέσα από δημόσιες δομές, ιδιωτικοποιήθηκε απ' τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ με την ανάθεση των δομών αποασυλοποίησης στους ιδιώτες των Μη Κυβερνητικών και Εθελοντικών Οργανώσεων, δημιουργώντας ένα άσχημο εργασιακό περιβάλλον για τους εργαζόμενους και κακής ποιότητας προσφερόμενες υπηρεσίες στους ενοίκους των δομών αυτών.

Ετσι σήμερα οι εργαζόμενοι, οι ένοικοι των δομών και οι οικογένειές τους βρίσκονται σε πραγματική ομηρία και στη χειρότερη περίπτωση οι ένοικοι των δομών αναζητούν ξανά προστασία στο ψυχιατρείο. Η κυβέρνηση, από όσα είπε ο υφυπουργός Υγείας Γιώργος Κωνσταντόπουλος στη Βουλή (11/5/2007), σχεδιάζει απλώς έναν επανέλεγχο των ΜΚΟ για τη διάθεση των οικονομικών.

Οσοι έλεγχοι κι αν γίνουν, δε θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα: Η ριζική λύση βρίσκεται αφ' ενός στην ανάπτυξη δημόσιων δομών και αφ' ετέρου στην απαγόρευση κάθε παραπέρα ιδιωτικοποίησης του χώρου της Ψυχικής Υγείας.

Η πολιτική τους το μεγαλύτερο έγκλημα

Η προστασία και η πρόληψη των επαγγελματικών κινδύνων, ενημέρωσης, κατάρτισης, «δεν είναι μόνο υποχρεώσεις που επιβάλλει η νομοθεσία, ή πράξεις με ανθρωπιστικό χαρακτήρα, αλλά ενέργειες που συμβάλλουν αποτελεσματικά στη βελτίωση της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας της επιχείρησης». Ετσι περιέγραψε ο εκπρόσωπος του ΣΕΒ το πώς η εργοδοσία υπολογίζει το θάνατο και το σακάτεμα των εργαζομένων, σε ημερίδα για την κοινοτική οδηγία SEVESO II (αφορά στην πρόληψη και αντιμετώπιση από ατυχήματα μεγάλης έκτασης σε επιχειρήσεις).

Την ώρα δηλαδή που - όπως αναφέρθηκε στην ημερίδα - σύμφωνα ακόμα και με τη Γιούροστατ υπολογίζεται ότι στην ΕΕ κάθε 5 δευτερόλεπτα σημειώνεται ένα «ατύχημα» και κάθε 2 ώρες σκοτώνεται ένας εργαζόμενος, η πλουτοκρατία και οι πολιτικοί της υπηρέτες βρίσκουν να μιλήσουν μόνο για τον κίνδυνο που αντιμετωπίζει η κερδοφορία των επιχειρήσεων! Τέτοια στοιχεία τους ενδιαφέρουν να προβάλλονται και όχι τα αίτια και πώς μπορούν πραγματικά να προληφθούν τα «ατυχήματα», θέματα που άπτονται της πολιτικής την οποία ασκούν και τους ξεγυμνώνουν στα μάτια των εργαζόμενων.

Η καθημερινή εμπειρία της εργατικής τάξης αποδεικνύει ότι οι νομοθετικές ρυθμίσεις που διαφήμισαν μια σειρά στελέχη υπουργείων, είναι άχρηστες, όσο κύριος στόχος εκείνων που κυβερνούν μένει ο πλουτισμός των λίγων. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό ότι - όπως τόνισαν επιστήμονες - ακόμα και για όσες Μελέτες Ασφαλείας (πρέπει να) συντάσσονται, δεν υπάρχουν προδιαγραφές. Οτι ο θεσμός του Επιθεωρητή Ασφαλείας δεν έχει ενεργοποιηθεί. Αρα, ποιος μπορεί να εγγυηθεί για την εφαρμογή ακόμα και της ισχύουσας νομοθεσίας; Πόσες από τις επιχειρήσεις καταθέτουν γραπτή εκτίμηση επαγγελματικού κινδύνου και πώς ελέγχεται η αντιμετώπιση αυτών των κινδύνων;...

Κι όλα αυτά ενώ η λίστα με τα θύματα και τις απειλές που μετρά η εργατική τάξη μακραίνει διαρκώς. Θυμίζουμε μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα:

  • Τη 1η Σεπτέμβρη του 1992, ο σάπιος σωλήνας διύλισης που έσπασε στην ΠΕΤΡΟΛΑ του Λάτση, στην Ελευσίνα, προκάλεσε μια τρομερή έκρηξη που κόστισε τη ζωή σε 14 εργάτες και τραυμάτισε άλλους 22. Μάλιστα, η τότε κυβέρνηση της ΝΔ ετοιμαζόταν να ανανεώσει την άδεια λειτουργίας της ΠΕΤΡΟΛΑ, 65 μέρες μετά το τραγικό «ατύχημα» που έλειψε να τινάξει στον αέρα όλο το Θριάσιο και πριν καν δοθεί στη δημοσιότητα το πόρισμα για τα αίτια του «ατυχήματος» («Ρ», 6/11/1992).
  • Τον Ιούλη του 2006, η φωτιά που ξέσπασε στο εργοστάσιο εμπορίας διαλυτών «ΧΥΜΑ ΑΕ» στο Λαύριο και μαινόταν επί 19 ολόκληρες ώρες, σκόρπισε τον τρόμο σε χιλιάδες εργαζόμενους και κατοίκους, μέχρι το Σούνιο. Οπως αποκαλύφθηκε, αν και κυβέρνηση - νομαρχία είχαν ενημερωθεί στις 2 Ιούνη για τον κίνδυνο που υπήρχε, δόθηκε περιθώριο ενός χρόνου (!) στην εταιρεία για να βγάλει άδεια για τις παράνομες δεξαμενές και να πάρει στοιχειώδη μέτρα ασφάλειας. Και πριν περάσουν δύο μήνες, «έσκασε» στην περιοχή μία τεράστια τοξική βόμβα...

Αναστασία ΜΟΣΧΟΒΟΥ

Διαχειριστικά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΠΟΥ ΤΑ ΒΡΙΣΚΕΙ και τα λέει αυτά ο Γιώργος Παπανδρέου; Πραγματικά, μας εντυπωσιάζει με την ευρηματικότητά του. Στην τελευταία του δημόσια παρέμβαση (χτες), δήλωσε ότι αν βγει στην κυβέρνηση θα «αναγκάσει τις τράπεζες να επενδύσουν στην ανάπτυξη» και να βοηθήσουν την ελληνική οικογένεια.

Και μόνο που ακούς (έστω υποθετικά) ότι μια κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου «θα αναγκάσει» τις τράπεζες να κάνουν οτιδήποτε, μόνο να γελάσεις μπορείς.

Αμέσως μετά, σου έρχεται στο μυαλό και η ...φυσική συνέχεια μια τέτοιας απόπειρας, εάν ποτέ συνέβαινε: Τον Γιώργο Παπανδρέου να ζητά δημοσίως συγνώμη από την Ενωση Ελληνικών Τραπεζών και να καταθέτει και δυο - τρία νομοσχέδια για την περαιτέρω ενίσχυσή τους.

Εξίσου απολαυστική και η άλλη ατάκα του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Μιλώντας για το κόμμα του - πάντα ως πιθανή κυβέρνηση - είπε ότι «εμείς είμαστε μόνο προσωρινοί διαχειριστές του πλούτου του ελληνικού λαού» και πρέπει να σεβαστούμε αυτήν τη διαχείριση.

Επειδή, όμως, τη γνωρίσαμε την «προσωρινή» διαχείρισή τους - η οποία διάρκεσε μια 20ετία - μπορούμε να εξάγουμε με ασφάλεια το εξής συμπέρασμα: Παρότι «προσωρινοί», κατάφεραν να εξανεμίσουν τον «πλούτο του ελληνικού λαού» με αξιοπρόσεκτη ταχύτητα.

Τέτοια, που ...ζορίζει τη Νέα Δημοκρατία να βρει επί τρία χρόνια από πού να απομυζήσει κονδύλια. Τελικά, όμως, κι αυτοί τα κατάφεραν, όπως μαρτυρά η υπόθεση των αποθεματικών των Ταμείων.

ΑΛΛΑΓΕΣ υπόσχεται η Ελληνική Αστυνομία, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η εγκληματικότητα. Θα βγάλει, λέει, 396 αστυνομικούς από τα γραφεία και τις διοικητικές υπηρεσίες και θα τους ρίξει «στη μάχη».

Ούτε λόγος, φυσικά, για μείωση του προσωπικού στις υπηρεσίες εκείνες που ασχολούνται με το να παρακολουθούν συνδικάτα, να φακελώνουν διαδηλωτές, να συντηρούν και να στήνουν κάμερες. Το ίδιο και για τα ΜΑΤ.


Αυτοί, ως γνωστόν, μοχθούν ενάντια ...στην τρομοκρατία και δεν πρέπει με τίποτε να θίξουν την αποτελεσματικότητά τους. Εκτός από το ότι δε θέλουν κάτι τέτοιο οι κυβερνώντες σκέφτονται και το τι θα πουν οι ...Αμερικανοί και Ευρωπαίοι «εταίροι».

Να, η επιβράβευση!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Είναι γεγονός ότι η ΔΑΠ για άλλη μια χρονιά στις φετινές εκλογές οργίασε! Οπου μπορούσε άλλαζε τους εκλογικούς καταλόγους κατά το συμφέρον της και δεν επέτρεπε τον έλεγχό τους, καταργούσε τα παραβάν και την επίδειξη αστυνομικής ταυτότητας, έφερνε έως και μέλη των Σωμάτων Ασφαλείας να ψηφίσουν (πάλι καλά που δεν οπλοφορούσαν κιόλας), ενώ σε άλλες περιπτώσεις εμφάνιζε φοιτητές - «μαϊμού» για να ψηφίσουν...

Κι όλα αυτά είναι συνέχεια της δράσης της από την προεκλογική περίοδο, που έκανε «τσιφλίκι» της τις Γραμματείες Τμημάτων προκειμένου να διεκπεραιώνει διάφορες ...εξυπηρετήσεις σε φοιτητές, έταζε σημειώσεις, ευνοϊκή μεταχείριση στη βαθμολογία από καθηγητές ή απειλούσε όποιες παρατάξεις ή φοιτητές αποκάλυπταν αυτή της τη δράση (ακόμα και με ανώνυμα απειλητικά τηλεφωνήματα όπως καταγγέλθηκε στο Πανεπιστήμιο Πειραιά).

Ετσι δρα η ΔΑΠ για να εξυπηρετήσει την πολιτική ιδιωτικοποίησης της ανώτατης εκπαίδευσης. Γι' αυτή της τη δράση δέχτηκε και συγχαρητήρια από τον πρωθυπουργό, ο οποίος φαίνεται να δήλωσε σε πρόσφατη συνάντησή του με ΔΑΠίτες: «Αυτά τα παιδιά καθημερινά δίνουν αγώνα, δίνουν την ψυχή τους για πιο ποιοτικά πανεπιστήμια, για πτυχία με αντίκρισμα για μια καλύτερη Παιδεία. Τους αξίζουν συγχαρητήρια»!

Λουκέτο για το κέρδος

Εικοσιτετράωρη πανευβοϊκή απεργία πραγματοποίησαν, χτες, οι εργαζόμενοι του ΟΤΕ στο νομό, διαμαρτυρόμενοι για το κλείσιμο 6 τηλεπικοινωνιακών εμπορικών καταστημάτων στην Εύβοια (150 συνολικά καταστήματα σ' όλη τη χώρα), που προγραμματίζει ο ΟΤΕ. Πρόκειται για τα καταστήματα Καρύστου, Κύμης, Σκύρου, Ψαχνών, Μαντουδίου και Λ. Αιδηψού, περιοχές τουριστικές, οι περισσότερες για τους 8 μήνες του έτους, που ο πληθυσμός τους υπερδιπλασιάζεται.

Η «ανταγωνιστικότητα» και η «ελεύθερη οικονομία της αγοράς» όμως, που αποτελεί μπούσουλα και κατεύθυνση για τις κυβερνήσεις της ΝΔ (σήμερα) και του ΠΑΣΟΚ (προηγούμενα), οδήγησαν τον ΟΤΕ ΑΕ, πλέον, στην απώλεια του (όποιου) κοινωνικού του χαρακτήρα και στο κυνήγι του κέρδους. Απ' αυτό το «μικρό» γεγονός ας διδαχτούν, λοιπόν, και οι εργαζόμενοι, αλλά και οι χρήστες των υπηρεσιών του ΟΤΕ (εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι, μικρομεσαίοι αγρότες, τα λαϊκά στρώματα δηλαδή) ότι η ένταση και η αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου (του ΟΤΕ ΑΕ στην περίπτωσή μας) είναι σε ευθεία αντίθεση με την κάλυψη των λαϊκών αναγκών.

Δήθεν διαφορετικότητα...

Από την Σέρβα Μαρίγια Σερίφοβιτς με την μπαλάντα «Προσευχή» στον Ουκρανό Αντρέι Ντανίλκο - ως Βέργκα Σερντούτσκα - και από εκεί στο ...ελληνικότατο «Yassou Maria» του Σαρμπέλ μέχρι τους Λετονούς τενόρους... Ολα τα 'χε ο «μπαξές» της φετινής Γιουροβιζιονιάδας. Μόνο που όλα αυτά δεν ήταν καινούρια, αλλά τα ίδια τα παλιά, όλα εκείνα που συνθέτουν εδώ και χρόνια το κακέκτυπο σόου της ευρω-ύπνωσης. Εκείνο που σώνει και καλά θέλουν να μας πείσουν ότι είναι η γιορτή του ευρωπαϊκού τραγουδιού και το οποίο και φέτος έδωσε ρέστα ανοησίας, κιτς και στο μεγαλύτερο μέρος του ομοιομορφίας.

Οσο κι αν επιχειρούν οι εγκέφαλοί του, που συνεχώς αναζητούν τρόπους ανανέωσης του Φεστιβάλ προκειμένου να μεγαλώνουν την παρέμβασή τους και τα όποια κέρδη τους (οικονομικά, πολιτικά κ.ά ), να πείσουν ότι φέτος κέρδισε η διαφορετικότητα, δεν το καταφέρνουν.



... και ευρω-αποχαύνωση

Για μια ακόμη χρονιά, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, γευτήκαμε τη γνωστή, αηδιαστική και ξαναζεσταμένη «σούπα» των πολυεθνικών μαγείρων της κερδοσκοπίας και της αποχαύνωσης. Μήπως, η ουκρανική καρικατούρα δεν ήρθε σε απόσταση αναπνοής από το... διαφορετικό σέρβικο τραγούδι, που τελικά νίκησε; Μήπως ελληνικό, τούρκικο και πόσα ακόμη τραγούδια δεν έμοιαζαν σαν να είχαν βγει από τον ίδιο δοκιμαστικό σωλήνα; Μήπως δεν ήταν πάμπολλες οι φορές που ακούγοντας κάποιο από τα τραγούδια του διαγωνισμού, δε νιώσαμε ότι το ένα ή το άλλο μέρος κάτι από τα παλιά μάς θυμίζει; Εκτός κι αν το «νέο» εκφράστηκε από τη Σέρβα τραγουδίστρια, που έδωσε συνέντευξη με ντεκόρ τη σημαία που είχε τη βασιλική κορόνα και το δικέφαλο αετό!

Εκείνο, που βγήκε κερδισμένο από τον 52ο διαγωνισμό τραγουδιού της Γιουροβίζιον σίγουρα δεν είναι το τραγούδι. Είναι και πάλι όλο αυτό το σύστημα των πολυεθνικών της δισκογραφίας και του θεάματος που τρέφεται εις βάρος του αληθινού πολιτισμού. Και μαζί όλοι αυτοί που επιδιώκουν τη χειραγώγηση, την αποχαύνωση των λαών, καλώντας τους να βάλουν άλλη μια θηλιά στο λαιμό, με το τηλεκοντρόλ και το κινητό στο χέρι. Ολοι εκείνοι που μιλούν για διαφορετικότητα και εννοούν ισοπέδωση. Φτάνει πια!

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Βήμα στη λαϊκή ρότα

Πάει καιρός που συντηρείται από πολλούς και διαφόρους κύκλους η εκλογολογία. Τις τελευταίες μέρες η συζήτηση επεκτάθηκε και στον εκλογικό νόμο, όταν ...όλως τυχαίως τρία κορυφαία στελέχη της ΝΔ με ταυτόχρονες συνεντεύξεις τους στον Τύπο επανέφεραν το ζήτημα της αλλαγής του, αποσαφηνίζοντας, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, ότι η όποια αλλαγή πρέπει να είναι προς την κατεύθυνση της ενίσχυσης του ληστρικού χαρακτήρα του, ούτως ώστε να αναδεικνύει ισχυρή, στην τέλεση του αντιλαϊκού της έργου, κυβέρνηση.

Το πιο σημαντικό ζήτημα για τις λαϊκές δυνάμεις δεν είναι πώς και πότε θα γίνουν εκλογές. Ούτε, βεβαίως, το ποιο από τα δυο κόμματα της πλουτοκρατίας, ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ, θα βρίσκεται στην κυβερνητική εξουσία με το άλλο συνοδοιπόρο του στην ίδια αντιλαϊκή ρότα. Αλλωστε, έχουν πλέον σημαντική πείρα από τη διακυβέρνηση και των δύο. Το πιο σημαντικό είναι με ποιο κριτήριο θα πάνε στην κάλπη. Και αυτό δεν μπορεί να είναι άλλο από τα καθημερινά τους προβλήματα. Που απορρέουν από τη στρατηγική των δύο αυτών κομμάτων. Τα οποία εντείνουν το μεταξύ τους καυγά όχι για την ουσία των λαϊκών προβλημάτων αλλά για το ήθος και το ύφος της διαχείρισης και τον τρόπο που το καθένα την ασκεί. Και πάνω σ' αυτό επιδιώκουν να εγκλωβίσουν λαϊκές συνειδήσεις προκειμένου το καθένα να κερδίσει την πολυπόθητη πλειοψηφία για τον κυβερνητικό θώκο.

Για «προοδευτικές μεταρρυθμίσεις» κάνει λόγο η ΝΔ που οδηγούν στην ανάπτυξη για όλους, γεγονός που από τον επόμενο χρόνο θα συμβάλλει στην αύξηση των εισοδημάτων των συνταξιούχων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Για «προοδευτικό εκσυγχρονισμό» κάνει λόγο το ΠΑΣΟΚ που θα επιτύχει ανάπτυξη και μέσω της αναδιανομής θα δοθεί η δυνατότητα για παροχές στους φτωχούς και στους συνταξιούχους και για δημιουργία ενός «κοινωνικού κράτους». Και ταυτόχρονα καυγαδίζουν για τη διαφάνεια και τη διαπλοκή. Εμφανίζουν, λοιπόν, επουσιώδεις φραστικές διαφορές για να συγκαλύψουν το κύριο: Τη γενική πολιτική τους, τη ρότα που ακολουθούν υπηρετώντας σε διαφορετικές χρονικές περιόδους τα ίδια ταξικά συμφέροντα, αυτά που ενισχύουν το κεφάλαιο σε βάρος της εργατικής τάξης, των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Γεγονός που συνδέεται και με την επιλογή της ολιγαρχίας να στηρίξει το ένα από τα δύο κόμματα για την κυβερνητική εξουσία, ανάλογα με το ποιο από τα δύο μπορεί στη δοσμένη συγκυρία να εξασφαλίσει τη λαϊκή συναίνεση, την υποταγή, τη χειραγώγηση.

Κριτήριο, επομένως, για το λαό δεν είναι το ποια πολιτική διαχείρισης θα περιορίσει κάποιες ελάχιστες συνέπειες της συνεχιζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής, αφού και αυτό ακόμη θα είναι μια προσωρινή κατάσταση. Το ζητούμενο είναι να καταδικαστεί η γενική γραμμή πλεύσης, να υποστεί ρήγματα η δικομματική εναλλαγή για να μπορεί το λαϊκό κίνημα να ορθώνει εμπόδια στα νέα αντιλαϊκά μέτρα που θα δρομολογηθούν. Σ' αυτή την κατεύθυνση μπορεί να αποσπά ο λαός κατακτήσεις. Μόνο σ' αυτή τη ρότα θα δημιουργούνται προϋποθέσεις για θετικές σε όφελος των λαϊκών συμφερόντων εξελίξεις.

Αλλά γι' αυτό να αναλάβουν οι εργαζόμενοι την ευθύνη να τσακίσουν τους εταίρους του δικομματισμού ενισχύοντας αποφασιστικά το ΚΚΕ. Διαμηνύοντας ότι ο δικός τους μονόδρομος είναι η διαμόρφωση προϋποθέσεων για δυναμική κοινωνικοπολιτική πάλη και για τα προβλήματα και για την προοπτική της λαϊκής εξουσίας.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ