Η παράσταση που δίνουν αυτές τις μέρες μπροστά στις κάμερες ο υπουργός Εσωτερικών και ο πρόεδρος της ΚΕΔΚΕ, για τα οικονομικά της Αυτοδιοίκησης, είναι μενχρήσιμη για την πολιτική καριέρα και των δύο αυτών χρυσών εφεδρειών του πολιτικού συστήματος, ταυτόχρονα όμως είναι και πολυέξοδη για τα λαϊκά συμφέροντα. Για την ακρίβεια έχει κοστίσει ήδη πάνω από 1,5 τρισ. δρχ. Χρήμα που έχουν προπληρώσει οι δημότες και το οποίο παρακρατήθηκε από τις προηγούμενες και τη σημερινή κυβέρνηση με τη συμφωνία της ηγεσίας της ΚΕΔΚΕ. Η σημερινή παράσταση αφορά μόνο το ποιος θα χρεωθεί το πολιτικό κόστος για τα νέα χαράτσια που θα επιβληθούν.

Οι λεονταρισμοί του Αλ. Παπαδόπουλου που προσπαθεί να εμφανιστεί ως ο φιλολαϊκός που δε θα επιτρέψει στους δήμους να επιβάλουν υψηλή τοπική φορολογία, γίνονται εκ του ασφαλούς. Ο υπουργός γνωρίζει πως απέναντί του έχει αιρετούς που έχουν αποδεχτεί το ιερό συμβόλαιο: Το πρόγραμμα σύγκλισης για να επιτευχθεί ο "εθνικός στόχος" της ΟΝΕ. Την τήρηση αυτού του συμβολαίου ζητά τώρα η κυβέρνηση και αξιώνει από τους συνεταίρους της να πράξουν ό,τι έχουν συμφωνήσει: Να επιβάλουν όσο το δυνατόν περισσότερους τοπικούς φόρους αλλά με τέτοιο τρόπο που να μη θίγεται η πορεία προς την ΟΝΕ. Δηλαδή ζητά από την πλειοψηφία των δημάρχων που είτε ως ΠΑΣΟΚ, είτε ως ΝΔ, είτε ως ΣΥΝ έχουν συμφωνήσει με τον "εθνικό στόχο", να συμπεριφερθούν ανάλογα και να μην αυξήσουν τα ανταποδοτικά τέλη και μόνο αυτά, γιατί αυτή η αύξηση εμφανίζεται στον δείκτη τιμών καταναλωτή και κατά συνέπεια θα εμφανίσει αυξημένο και τον πληθωρισμό.

Αυτοί που βρίσκονται σε "δυσχερή" θέση είναι τελικά μόνο οι δήμαρχοι. Μέσα από τα ίδια τα συνέδρια της ΚΕΔΚΕ έχουν αποδεχτεί την κυβερνητική πολιτική. Την ενίσχυσαν μάλιστα με ειδικές αποφάσεις που επέτρεψαν στην κυβέρνηση να παρακρατήσει δισεκατομμύρια επιπλέον των όσων παρακρατούσε ήδη παράνομα. Ακόμα κι αυτήν την ώρα, η ΚΕΔΚΕ εμφανίζεται να συμφωνεί με την κυβερνητική πολιτική. Ο υπό ψήφιση προϋπολογισμός για το 1999 δίνει στην Αυτοδιοίκηση μόνο το 2,33% Η ΚΕΔΚΕ δε ζητά καν τον διπλασιασμό αυτού του πενιχρού ποσού. Δεν υιοθετεί ένα πάγιο αίτημα αγωνιστών δημάρχων για επιχορήγηση της Αυτοδιοίκησης με ένα σταθερό ποσοστό επί του συνόλου του κρατικού προϋπολογισμού. Αντίθετα δέχεται τη θέση της κυβέρνησης που συνδέει την επιχορήγηση στους ΟΤΑ με διάφορους φόρους που αλλάζουν από προϋπολογισμό σε προϋπολογισμό.

Το ΚΚΕ έχει τονίσει επανειλημμένα ότι τα χρήματα που λείπουν από τα ταμεία της Αυτοδιοίκησης δεν είναι απλά παρακρατημένα αλλά αντιστοιχούν σε συγκεκριμένα έργα που δεν έγιναν, υπηρεσίες που δε δόθηκαν στους δημότες. Είναι χρήματα που πληρώθηκαν και που καλούνται σήμερα οι δημότες να ξαναπληρώσουν. Το παράδειγμα των τροφείων των παιδικών σταθμών που άρχισαν από ένα συμβολικό 3χίλιαρο για να φτάνουν σήμερα ως και τις 70.000 δρχ. είναι χαρακτηριστικό. Για όσους αιρετούς θέλουν να τιμήσουν την ψήφο που τους εμπιστεύθηκε ο λαός, υπάρχει μόνο ένας δρόμος: Να βγουν και να πουν την αλήθεια στον κόσμο. Να διαδηλώσουν μαζί με τους δημότες για την επιστροφή στα δημοτικά ταμεία όσων παράνομα παρακρατούνται. Οπου αυτό δεν το κάνουν οι δήμαρχοι, είναι χρέος των αγωνιστών δημοτικών συμβούλων να καλύψουν το κενό. Τα οικονομικά της Αυτοδιοίκησης δεν είναι μικρότερο πρόβλημα από το παρκάκι που καταπατείται στη γειτονιά και για το οποίο γίνονται έστω κάποιες κινητοποιήσεις.