"Τραγικό λάθος", "σοβαρή οπισθοχώρηση" και "σοβαρό πολιτικό ολίσθημα", χαρακτήρισε προχτές στο Γενικό Συμβούλιο της ΓΣΕΕ η "Αυτόνομη Παρέμβαση" (ΑΠ) την αποδοχή από τη ΓΣΕΕ του "Συμφώνου Εμπιστοσύνης" του περιβόητου "κοινωνικού διαλόγου", γιατί - όπως αναφέρει - "εμφανίστηκε το συνδικαλιστικό κίνημα να δίνει την έγκρισή του στους βασικούς άξονες της κυβερνητικής πολιτικής, να συνυπογράφει τη διεύρυνση των ελαστικοτήτων, τη μερική απασχόληση, τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών...".

Ο στρουθοκαμηλισμός σε όλο του το μεγαλείο! Οχι, βέβαια ότι δεν είναι σωστά όλα αυτά, αλλά γιατί λέγονται κατόπιν εορτής και - το κυριότερο - γιατί η συγκεκριμένη παράταξη έβαλε αρκετά το "χεράκι" της για να οδηγηθούν τα πράγματα εκεί που οδηγήθηκαν, μετέχοντας σ' αυτή την παρωδία και αποχωρώντας στο "παραπέντε", προκειμένου να περισώσει τα προσχήματα. Γιατί, ο συγκεκριμένος "διάλογος" ήταν εξ αρχής μια "στημένη διαδικασία" και δε μετατράπηκε "σταδιακά" σε τέτοια, όπως ισχυρίζεται η ΑΠ. Γιατί - για όσους ξέρουν γραφή και ανάγνωση - ήταν εξαρχής δεδομένο αυτό, αφού η κυβέρνηση εγγράφως και πριν καθίσουν στο "τραπέζι" όσοι κάθισαν, είχε κάνει καθαρό ότι εκείνο που ζητούσε ήταν η συναίνεσή τους στην κατάργηση των εργατικών κατακτήσεων. Για όσους, δε, παρ' όλα αυτά, δεν κατάλαβαν ή έκαναν πως δεν κατάλαβαν, φρόντιζαν να ξεκαθαρίζουν τη θέση τους, με συνεχείς παρεμβάσεις τους σε όλη τη διάρκεια του "διαλόγου", οι αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες.