Σάββατο 9 Νοέμβρη 1996
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 18
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
"Καθήλωση" της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης

Στον αέρα όλα τα προγράμματα μετά το πέρας των κοινοτικών προγραμμάτων του κανονισμού 815. Οι οικογένειες των ψυχικά αρρώστων καλούνται να καλύψουν την αδράνεια της πολιτείας, αλλά το δραματικό και αγωνιώδες ερώτημα είναι: "Τι θα γίνει όταν λείψουν οι γονείς;"

Το φιλόδοξο πρόγραμμα της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης στη χώρα μας, που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1980, μοιάζει με ακίνητο ποδήλατο. Αν δεν προχωρήσει μπροστά, θα πέσει και η πτώση του θα συμπαρασύρει και τα όποια θετικά αποτελέσματα επιτεύχθηκαν μέχρι σήμερα.

Κύρια αιτία γι' αυτό είναι η μονομερής στήριξη της ψυχιατρικής πολιτικής στα κοινοτικά προγράμματα (κανονισμός 815) και η μη επαρκής συμμετοχή με εθνικούς πόρους. Ετσι τώρα, που έληξαν τα προγράμματα του κανονισμού 815, ολόκληρες δομές, με ένα σημαντικό αριθμό αποασυλοποιημένων ασθενών, και ολόκληρες παραγωγικές μονάδες μένουν μετέωρες. Επίσης εξίσου σημαντικό είναι το γεγονός ότι ένα προσωπικό, που με ευαισθησία και μόχθο στήριξε και εκπαιδεύτηκε σε αυτά τα πράγματα, όχι μόνο μένει μετέωρο, αλλά αποχωρεί απογοητευμένο.

Τα παραπάνω προκύπτουν από τα στοιχεία και τις επισημάνσεις που έγιναν χτες σε συνέντευξη Τύπου, στην οποία παρουσιάστηκε ο ελληνικός κλάδος της Παγκόσμιας Εταιρείας για την Ψυχοκοινωνική Αποκατάσταση.Στις δράσεις της Εταιρείας περιλαμβάνεται η αποκατάσταση των ψυχικά αρρώστων, αλλά και των τοξικοεξαρτημένων. Δηλαδή "δυο ομάδων κοινωνικά αποκλεισμένων", όπως επισήμανε η Κ. Μάτσα.

Στόχος της αποκατάστασης, είπε ο Στ. Στυλιανίδης,εθνικός γραμματέας του ελληνικού κλάδου της Εταιρείας, είναι η βαθμιαία αλλαγή στάσης της κοινωνίας απέναντι στον ψυχικά πάσχοντα, στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων του ως πολίτη και στη μείωση του στιγματισμού και του κοινωνικού αποκλεισμού είτε στο άσυλο είτε στην κοινότητα.

Ο επίκουρος καθηγητής της Ψυχιατρικής Μ. Μαδιανός και αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Εταιρείας παρουσίασε τις υπάρχουσες ψυχιατρικές υπηρεσίες, καθώς και όσες χρειάζονται για τις ανάγκες στη χώρα μας (βλέπε πίνακα). Από τα 33 Κέντρα Ψυχικής Υγείας, είπε, τα 9 είναι κλειστά, γιατί λείπει το απαραίτητο προσωπικό.

Στις απαράδεκτες συνθήκες της περίθαλψης και προστασίας των παιδιών και εφήβων με ψυχιατρικά προβλήματα και νοητική καθυστέρηση, αναφέρθηκε ο κοινωνικός λειτουργός Β. Ζαχαριάς.Η κρατούσα αντίληψη για τα παιδιά, είπε, είναι η ιδρυματική περίθαλψη με όλες τις αρνητικές επιπτώσεις του ιδρυματισμού. Σ' αυτό, πρόσθεσε, πρέπει να προστεθεί και το γεγονός ότι στο 50% των ιδρυμάτων δεν υπάρχει εκπαιδευμένο προσωπικό και δεν είναι σωστά εξοπλισμένα για την παροχή εξειδικευμένων υπηρεσιών.

Η Μαρία Μητροσύλη - Ασημακοπούλου μίλησε για την ανολοκλήρωτη προσπάθεια στη νομοθεσία της ψυχικής υγείας.

"Η ολοκλήρωση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης δεν έχει επιτευχθεί ακόμα", τόνισε ο Μ. Μαδιανός. Και το ερώτημα που έμεινε μετέωρο, μετά τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν χτες, ήταν: Μήπως είναι εξίσου δραματική περίπτωση ο ντυμένος και αποασυλοποιημένος ασθενής, αλλά χωρίς υποστήριξη, με εκείνον τον καθηλωμένο ασθενή στα ψυχιατρεία της περασμένης δεκαετίας;

Η Μ. Οικονόμου,λέκτορας της Ψυχιατρικής στην ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθήνας, επισήμανε ότι η οικογένεια "αποτελεί το κύριο υποστηρικτικό σύστημα για τον άρρωστο και τη βασική και πολλές φορές μοναδική πηγή φροντίδας".

Αμέσως μετά ο Γ. Κυπριώτης,εκ μέρους του Συλλόγου Οικογενειών για την Ψυχική Υγεία (ΣΟΨΥ), έθεσε το αγωνιώδες ερώτημα: "Τι θα γίνει, όμως, όταν θα πάψουν να υπάρχουν οι γονείς;".


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ