- Ο τοξικομανής - θέαμα απ' τις οθόνες της τηλεόρασης και η ναρκολαγνεία απ' τις σελίδες των εφημερίδων είναι το δεύτερο στάδιο της εμπορευματοποίησης του προβλήματος των ναρκωτικών και γι' αυτό... - 1996-11-09 00:00:00.0"/> - Ο τοξικομανής - θέαμα απ' τις οθόνες της τηλεόρασης και η ναρκολαγνεία απ' τις σελίδες των εφημερίδων είναι το δεύτερο στάδιο της εμπορευματοποίησης του προβλήματος των ναρκωτικών και γι' αυτό... - 1996-11-09 00:00:00.0" />
Ο τοξικομανής - θέαμα απ' τις οθόνες της τηλεόρασης και η ναρκολαγνεία απ' τις σελίδες των εφημερίδων είναι το δεύτερο στάδιο της εμπορευματοποίησης του προβλήματος των ναρκωτικών και γι' αυτό αποτελεί μια επικίνδυνη τάση και, ταυτόχρονα, εξάρτηση.
Τα παραπάνω τόνισαν χτες η Κ. Μάτσα και ο Μ. Μαδιανός, όταν κλήθηκαν να σχολιάσουν την παρουσίαση, απ' τα ηλεκτρονικά κυρίως Μέσα Ενημέρωσης, θεμάτων για τα ναρκωτικά. Η επικίνδυνη αυτή τάση επιδρά αρνητικά σε δυο, όπως εξήγησαν οι επιστήμονες, επίπεδα:
Το αποτέλεσμα αυτής της διττής επίδρασης, όπως υπογράμμισαν οι δυο ψυχίατροι, είναι ο παροπλισμός της κοινωνικής αντίστασης, μέσα σε μια διαρκή κρίση του συστήματος, που αναπαράγει με ταχύτερους σήμερα ρυθμούς τις γενεσιουργές αιτίες χρήσης των ναρκωτικών ουσιών. Στην ουσία - υπογράμμισαν οι δυο ομιλητές - ένας τέτοιος τρόπος προσέγγισης των ναρκωτικών, καθώς και οι συζητήσεις για τη χορήγηση των ναρκωτικών ουσιών ή των υποκατάστατων, δε συνιστούν απλώς μια διαχείριση του προβλήματος, αλλά ώθηση στην εμπορευματοποίηση του πόνου του χρήστη και, εν τέλει, της εμπορευματοποίησης της ίδιας της χρήσης.
Εκτός απ' την ευθύνη στα διάφορα μέσα ενημέρωσης οι δυο ψυχίατροι καταλόγισαν και ίση συνευθύνη σε εκείνους τους επιστήμονες - και ειδικότερα στους ψυχιάτρους - που συμμετέχουν σε αυτές τις εκπομπές ή προχωρούν σε δημοσιεύσεις, γιατί ενισχύουν αυτή την αρνητική τάση.
Κι ενώ οι δόσεις των ναρκωτικών ουσιών ή τα μιλιγκράμ των υποκατάστατων μπαίνουν απρόσκλητα στο σπίτι κάθε οικογένειας, έχουν διαγραφεί απ' τη θεματολογία τέτοιων ενημερωτικών - δήθεν - εκπομπών η έννοια της πρόληψης και η τιτάνια προσπάθεια της απεξάρτησης, μέσα απ' τις θεραπευτικές κοινότητες.
Σε αυτές τις εκπομπές, ενώ "ξεσκονίζονται" οι τοξικομανείς ποικιλοτρόπως ως άτομα, δεν εντοπίζονται βασικά προβλήματα των χρηστών, πριν ή κατά τη χρήση ναρκωτικών. Προβλήματα δηλαδή, που έχουν ευρύτερη κοινωνική αναφορά και η λύση τους απαιτεί δράσεις ρήξης από τις υπάρχουσες δομές.
Μια τέτοια σημαντική πλευρά είναι η ανεργία των νέων που έπεσαν στα ναρκωτικά ή αυτών που αποτοξινώθηκαν.
Σύμφωνα με στοιχεία της μονάδας απεξάρτησης "18 Ανω" το 90% των παιδιών που μπαίνουν στα προγράμματα είναι άνεργοι. Κάθε χρόνο μπαίνουν στο "18 Ανω" 100 άτομα και βγαίνουν άλλα τόσα. Από αυτούς που τελειώνουν τα προγράμματα υποτροπιάζει το 20%. Και απ' αυτούς τους 20 που υποτροπιάζουν, οι 18 είναι άνεργοι ή έχουν μη σταθερή επαγγελματική αποκατάσταση.
Το 60% των θεραπευομένων παιδιών δηλώνουν ανειδίκευτοι. Το "18 Ανω" συνεργάζεται κυρίως με ιδιωτικές σχολές που καλύπτουν ένα 20%, ενώ το υπόλοιπο 40% διεκδικεί μια θέση εργασίας ως ανειδίκευτου εργάτη. Λείπουν οι χώροι διαμονής και δε δίνεται σπουδαστικό επίδομα. Το "18 Ανω" πριν ενάμιση χρόνο απευθύνθηκε στον ΟΑΕΔ - που συμφώνησε για την αναγκαιότητα - αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει τίποτα.
Επειτα εκδηλώνεται ένα είδος κοινωνικού ρατσισμού. Μόλις το 0,04% των βιοτεχνιών απαντά σε αγγελίες για εργασία απεξαρτημένων ατόμων.
Επιπλέον τα απεξαρτημένα παιδιά αντιμετωπίζουν νομικά προβλήματα (με το ποινικό τους μητρώο), με χρέη προς το δημόσιο ή τα ασφαλιστικά ταμεία και με το στρατό. Ειδικότερα με το στρατό, παρόλο που υπάρχει νομοθετική ρύθμιση να έρχονται κοντά στη θεραπευτική κοινότητα, αυτό γίνεται μετά τη βασική εκπαίδευση.
Τέλος, η υγειονομική κάλυψη αυτών των παιδιών ρυθμίζεται προς το παρόν με χαρτιά απορίας απ' την Πρόνοια.
"Τα παιδιά αυτά, είπε η Κ. Μάτσα δεν επιζητούν την κάλυψη των αναγκών τους με κάποια επιδόματα. Ζητούν τις ευκαιρίες εκείνες που θα μπορέσουν να αποδείξουν ότι είναι ικανοί όχι μόνο να ζουν χωρίς ναρκωτικά, αλλά και να αγωνίζονται μαζί με τους άλλους πολίτες ενάντια στις αιτίες που οδηγούν στα ναρκωτικά".
Και κατέληξε: "Ασφαλώς και ο πρώτος λόγος του σχεδιασμού στην καταπολέμηση των ναρκωτικών ανήκει στην πολιτεία, αλλά από εκεί και πέρα είναι απαραίτητη η συμμετοχή, η στράτευση και η αυτενέργεια των πολιτών, των επιστημόνων και των φορέων για την καταπολέμηση των ναρκωτικών, σε όλα τα επίπεδα".