Σε δύο παρενθέσεις του λόγου της η Α. Παπαρήγα αναφέρθηκε σε ζητήματα που αφορούν το συνδικαλιστικό κίνημα και τον ελληνοτουρκικό διάλογο. Παραθέτουμε τα σχετικά αποσπάσματα:

"Οι εκδηλώσεις της Πρωτομαγιάς, κάτω από το φόντο του λεγόμενου κοινωνικού διαλόγου, πυροδότησαν μια υποκριτική συζήτηση γύρω από την ενότητα του συνδικαλιστικού κινήματος με αφορμή τη μαζική ταξική συγκέντρωση στο Σύνταγμα. Τα ηγετικά στελέχη των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, βεβαίως και οι κυβερνητικοί αρμόδιοι υπουργοί, υπογράμμισαν ότι η εργατική τάξη πρέπει να παλεύει ενωμένα, γιατί τα προβλήματα όπως η ανεργία, δεν έχουν μπλε, πράσινο, κόκκινο χρώμα. Σωστό αυτό. Μόνο που ξέχασαν σκόπιμα να πουν ότι μπορεί τα προβλήματα να μην έχουν χρώμα, αλλά η πολιτική που τα γεννάει έχει χρώμα, είτε πράσινο, είτε μπλε, είτε απόχρωση του μπλε ή του πράσινου. Αρα οι ενωμένοι εργάτες πρέπει να δώσουν πολιτικό χρώμα στις διεκδικήσεις τους, αλλιώς είναι χαμένοι, για να μιλήσουμε με τη γλώσσα της αλήθειας. Το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να είναι και ενωμένο και ταξικό.

Εμείς οι κομμουνιστές οφείλουμε να υπερασπισθούμε και την ενότητα και τον ταξικό αγωνιστικό χαρακτήρα του συνδικαλιστικού κινήματος. Με τα σημερινά δεδομένα, η ελπίδα μπορεί να αναγεννηθεί στη βάση, στον τόπο δουλιάς και στο πρωτοβάθμιο σωματείο, εκεί δηλαδή που βρίσκονται οι εργαζόμενοι. Αρα και η ΚΝΕ οφείλει να δώσει μεγάλη προσοχή, ώστε οι νέοι να συσπειρωθούν στα σωματεία και να κατανοήσουν ότι άλλο ταξικός συνδικαλισμός και άλλο ο σύγχρονος εργατοπατερισμός στον αστερισμό του Μάαστριχτ".

"Το δίλημμα το βρίσκουμε τεχνητό, γιατί και οι δύο απόψεις που εμφανίζονται κάνουν πως δε γνωρίζουν ότι ο ελληνοτουρκικός διάλογος γίνεται με ένα και μοναδικό σκοπό να διευκολυνθεί το σχέδιο της ανοιχτής και επίσημης αμερικανοποίησης του Αιγαίου. Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ μπορούν να επωφεληθούν και από την πολιτική του διαλόγου, αφού είναι μέσα στους δικούς τους σχεδιασμούς, αλλά δε θα χάσουν αν αυτός δεν προχωρήσει. Το παιχνίδι το ξέρουν, έτσι και αλλιώς έχουν τις δύο κυβερνήσεις στο χέρι, τις εκβιάζουν, αξιοποιώντας τις διαφορές και τους όποιους κινδύνους μιας ενδεχόμενης σύγκρουσης.

Η θέση του Κόμματός μας υπερβαίνει αυτό το δίλημμα. Θέτουμε αλλιώς το ζήτημα, τι συμφέρει τους δύο λαούς και την περιοχή γενικότερα, που είναι στο μάτι του κυκλώνα. Από τη μια μεριά οι ΗΠΑ και από την άλλη η ΕΕ, με προχωρημένο φυλάκιο τη Γερμανία.

Τους λαούς και την περιοχή συμφέρει ένας διάλογος και μια ελληνοτουρκική συμφωνία, που - ένα το κρατούμενο - θα εξασφαλίζει με λόγια και με έργα το σεβασμό της εδαφικής ακεραιότητας και των συνόρων, όπως έχουν κατοχυρωθεί και με διεθνείς συνθήκες και δεύτερο θα βάζει εμπόδια στα αμερικανονατοϊκά σχέδια, στις ζώνες επιρροής, στη χρησιμοποίηση των δύο χωρών για επιθετικούς σκοπούς.

Βεβαίως θα μου πείτε, πόσο ρεαλιστικό είναι οι συγκεκριμένες κυβερνήσεις και τα συμφέροντα που εκπροσωπούν να φθάσουν σε μια τέτοια συμφωνία που βάζει σε αμφισβήτηση τα συμφέροντα των ΗΠΑ και της Γερμανίας; Με τα σημερινά δεδομένα δεν είναι ρεαλιστικό, είναι όμως η μόνη ρεαλιστική διέξοδος που συμφέρει. Το θέμα λοιπόν αφορά και τους δύο λαούς, που πρέπει να ασκήσουν τέτοιες και τόσες πιέσεις, ώστε τα ιμπεριαλιστικά σχέδια να δυσκολευτούν. Το λιγότερο που κανείς μπορεί σήμερα να περιμένει ή να ελπίζει. Σε κάθε περίπτωση εμείς δεν μπορούμε να εγκλωβιστούμε σε διλήμματα του τύπου ιμπεριαλιστική συμφωνία ή ιμπεριαλιστική διαμάχη. Το βασικό ζήτημα είναι συμμόρφωση ή αντίσταση στον ιμπεριαλισμό".