Στο "στόχαστρο" της αντεργατικής λαίλαπας έχουν μπει οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας,όπως ακριβώς υπαγορεύει ο ΟΟΣΑ και η "Λευκή Βίβλος" και όπως... εξειδικεύει σε ειδικό κείμενό του ο ΣΕΒ.

Μια από τις πιο βασικές κατακτήσεις της εργατικής τάξης, που κατοχυρώθηκε για πρώτη φορά στη Γαλλία το 1949 και στη χώρα μας το 1955 με τον στρεβλό, έστω, τρόπο του ν. 3239/55, ο οποίος άλλαξε - κάτω από τη μακρά πάλη του συνδικαλιστικού κινήματος - το 1990, οπότε ψηφίστηκε από την οικουμενική κυβέρνηση ο ν.1876, τίθεται υπό διαγραφή από τον "εργασιακό χάρτη".

Μ' άλλα λόγια, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ... φιλοδοξεί να καταργήσει σήμερα την ίδια τη δυνατότητα που κατάκτησε η εργατική τάξη να κάθεται ως τάξη απέναντι στην αντίπαλη τάξη και να διαπραγματεύεται τους όρους αμοιβής και εργασίας της!

Στους... τίτλους του "κοινωνικού διαλόγου", το θέμα τίθεται ως εξής:

Στη μία ενότητα (10η) η κυβέρνηση θέτει κυριολεκτικά στο "γύψο" τις όποιες ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις, κύρια σε ό,τι αφορά την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας - τη Σύμβαση "πιλότο" για όλες τις άλλες Συμβάσεις - ορίζοντας σαφώς: Η ΕΓΣΣΕ θα υπογράφεται στη βάση της αρχής "προβλεπόμενος πληθωρισμός εθνική παραγωγικότητα".Ταυτόχρονα σε άλλη ενότητα (9η) κάνει λόγο για "διεύρυνση της δυναμικής της ΕΓΣΣΕ" και την καθιέρωση "νέων Συλλογικών Συμβάσεων από τα Εργατικά Κέντρα και τους τοπικούς εργοδοτικούς φορείς".

Η πρώτη και μόνο ανάγνωση των παραπάνω κάνει φανερό ότι η κυβέρνηση στοχεύει στο σπάσιμο και στη δραστική αποδυνάμωση της ΕΓΣΣΕ και των κλαδικών Συμβάσεων μέσω τοπικών συμβάσεων εργασίας (γενικού περιεχομένου απ' ό,τι φαίνεται, αφού ήδη τα ΕΚ έχουν σήμερα τη δυνατότητα υπογραφής τοπικών ομοιοεπαγγελματικών συμβάσεων, που αφορούν τους εργαζόμενους ορισμένου επαγγέλματος συγκεκριμένης πόλης ή περιφέρειας. Και αυτό, πάντα υπό τον όρο της γενικής υποχρεωτικότητας των όρων της ΕΓΣΣΕ και των κλαδικών συμβάσεων).

Οι στόχοι της κυβέρνησης γίνονται ακόμα πιο φανεροί, σε συνδυασμό με την προώθηση των διαβόητων Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης και την πλήρη έλλειψη κάθε αναφοράς στις κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις.

Να σημειωθεί ότι το θέμα έχει απασχολήσει ειδικά τα συνεχή υπομνήματα του ΣΕΒ προς την κυβέρνηση και έχουν υποβληθεί πολύ συγκεκριμένες προτάσεις για το ξήλωμα του θεσμού.

Εγραφε σχετικά σε υπόμνημά του προς τους αρχηγούς των κομμάτων στις 10 Σεπτέμβρη 1996 ο Σύνδεσμος των Βιομηχάνων: Χρειάζεται να κατοχυρωθεί "η δυνατότητα καθορισμού αμοιβών μικρότερων από τις προβλεπόμενες στις Συλλογικές Συμβάσεις σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως: Σε περιοχές που πλήττονται ιδιαίτερα από την ανεργία, για ανειδίκευτους νέους που είναι άνεργοι για ορισμένο διάστημα, σε εταιρίες που βρίσκονται σε δύσκολη οικονομική κατάσταση".

"Τι είναι προτιμότερο, να είναι ο νέος στα μπιλιάρδα ή να έχει μια δουλιά, αμειβόμενος έστω λίγο κάτω από τη Συλλογική Σύμβαση",είχε δηλώσει πρόσφατα ο αντιπρόεδρος του ΣΕΒ!

Επίσης, ο ΣΕΒ σε υπόμνημά του προς την ΟΚΕ, στις 13 Ιούνη 1996, ζητούσε ακόμα:

- Να τροποποιηθεί ο ν.1876/90 και να καταργηθεί η δυνατότητα της μονομερούς προσφυγής της εργατικής πλευράς στο θεσμό της διαιτησίας.

- Να μην επιτρέπεται η επέκταση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, εφόσον οι υπογράψαντες δεν απασχολούν τουλάχιστον το 60% των εργαζομένων του επαγγέλματος.

- Κατά την επέκταση των Συλλογικών Συμβάσεων να εξετάζεται η "νομιμότητα" του περιεχομένου τους.

- Να μην επεκτείνεται η εφαρμογή των Συμβάσεων όταν αυτές είναι προϊόν διαιτητικών αποφάσεων.

Τα "αιτήματα" του ΣΕΒ συνοδεύονται στην πράξη με την όλο και μεγαλύτερη σκλήρυνση της στάσης των κλαδικών οργανώσεων των βιομηχάνων στις διαπραγματεύσεις για την υπογραφή των κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων με τα αντίστοιχα συνδικάτα. Αυτό γίνεται, είτε με την προκλητική κωλυσιεργία, είτε με τη διατύπωση προτάσεων τόσο εξευτελιστικών, που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο διαλόγου, είτε ακόμα και με την ανοιχτή άρνηση. Είναι δε εντελώς χαρακτηριστική η στάση της Ενωσης των ξενοδόχων,η οποία στις διαπραγματεύσεις με την κλαδική ομοσπονδία, ζήτησε ευθέως την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων για τους εργαζόμενους στον τουρισμό,πράγμα που έτσι και αλλιώς επιβάλλουν οι ξενοδόχοι - και όχι μόνο - στην πράξη σε πολύ μεγάλη έκταση.

Οι γενικές κατευθύνσεις του ΣΕΒ και της κυβέρνησης συμπίπτουν με τα όσα προωθούν κεντρικά ο ΟΟΣΑ και η ΕΕ. Να τι γράφει σχετική έκθεση του ΟΟΣΑ: "Σε μια εντελώς ανταγωνιστική αγορά, οι ανειδίκευτοι εργάτες με χαμηλή παραγωγικότητα, θα λάμβαναν χαμηλότατους μισθούς. Οταν όμως επιβάλλεται κατώτατο όριο μισθού, τα άτομα των οποίων το κόστος εργασίας είναι μεγαλύτερο από το ελάχιστο περιθώριο κέρδους του προϊόντος που παράγουν, θα αποκλείονται από την αγορά της εργασίας για λόγους κόστους και θα οδηγούνται στην ανεργία"...

Συμπτωματικά... το ίδιο ακριβώς επιχείρημα συναντάμε και στη "Λευκή Βίβλο", οι συντάκτες της οποίας προτείνουν ευθέως την κατάργηση του κατώτατου ορίου στην αμοιβή των νέων εργατών, για να γίνει - λένε - "πιο εύκολη η πρόσβασή τους στην αγορά της εργασίας"...

Να σημειωθεί ότι στις πιο πάνω κατευθύνσεις, δηλαδή στην κατάργηση του κατώτατου βασικού μισθού - του μισθού ασφαλείας, όπως συνηθίζουμε να τον λέμε - κάτω από τον οποίο δεν μπορεί να αμείβεται κανείς εργαζόμενος, έχουν αντιταχθεί και αστοί αναλυτές, οι οποίοι σημειώνουν ότι η συζήτηση που γίνεται δεν είναι καν είναι οικονομική. Είναι μια συζήτηση καθαρά κοινωνική - πολιτική "που θα έχει αισθητές αρνητικές συνέπειες στην ίδια τη δομή των κοινωνιών, με τον πολλαπλασιασμό των θέσεων της δουλικής εργασίας",όπως σημείωνε σε ειδικό αφιέρωμά του χαρακτηριστικά το περιοδικό LE MONT DIPLOMATIQE.