Σε μια επιχείρηση, που - επειδή δεν μπορεί να αποδοθεί "αφέλεια" στον ίδιο - αποτυπώνει ακριβώς το αντίστροφο, δηλαδή, την τακτική της κοροϊδίας του ελληνικού λαού από την κυβέρνηση,σε σχέση με την εξωτερική της πολιτική, επιδόθηκε χτες ο Κ. Σημίτης,κατά τη συνεδρίαση της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ, που συγκλήθηκε στο φόντο της ελληνοτουρκικής κινητικότητας. Ο πρωθυπουργός, νομίζοντας ότι μπορεί να επενδύσει στην ..."αφέλεια" των Ελλήνων πολιτών, ισχυρίστηκε ότι η υποταγή της κυβέρνησής του στις υποδείξεις των ιμπεριαλιστών για υπαγωγή των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας στη δική τους "επιδιαιτησία", αφ' ενός, δεν αναιρεί τον "πατριωτικό πυρήνα" της στρατηγικής του ΠΑΣΟΚ και, αφ' ετέρου, ακολουθείται, διότι έτσι θα "ενημερωθούν" οι "σύμμαχοι" για την τουρκική προκλητικότητα και η Ελλάδα θα αποκτήσει "βήμα" για να "υπενθυμίζει" τα εθνικά της δίκαια!

Ως περιτύλιγμα της παραπάνω θέσης, και με σκοπό να περάσει η ουσία της πρωθυπουργικής ομιλίας σε δεύτερο πλάνο, ο Κ. Σημίτης επέλεξε να επιτεθεί,για ..."δεοντολογικούς" λόγους, στους 32 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, που με επιστολή τους επέκριναν την απόφαση συγκρότησης ελληνοτουρκικής επιτροπής. Ταυτόχρονα, δεν παρέλειψε να εξάγει - και όχι άδικα - ως συμπέρασμα της συζήτησης στην ΚΟ, τη συμφωνία όλων επί της κυβερνητικής στρατηγικής.Αυτή, άλλωστε, είναι και η επιδίωξη Σημίτη. Η κατοχύρωση ότι η πολιτική της κυβέρνησης είναι πολιτική όλου του κόμματος, αποφασισμένη και δεσμευτική για όλους και πρωτίστως για τις "μειοψηφίες", που ενδεχομένως την αμφισβητούν.

Συγκεκριμένα, και όπως εκ προοιμίου είπε ο Κ. Σημίτης, οι κυβερνητικές θέσεις είναι "επικυρωμένες από τα κορυφαία συλλογικά όργανα..., γνωστές και επικυρωμένες από τη λαϊκή ψήφο".Ακολούθως, ξεδίπλωσε τη "ρεαλιστική πρόταση" της "βήμα προς βήμα" αντίληψης για την αντιμετώπιση των ελληνοτουρκικών διαφορών, υποστηρίζοντας ότι "η Ελλάδα έχει υποχρέωση να παρουσιάζει τις θέσεις της",αφού αυτό αποτελεί "προϋπόθεση για να κερδίσουμε τη διπλωματική αντιπαράθεση".Σε μια κορόνα, δε, της δευτερολογίας του, ο Κ. Σημίτης ανέφερε ότι "κανείς δεν κερδίζει με περιχαράκωση, απομόνωση και περήφανη σιωπή",ενώ, απαντώντας στο αν οι "σύμμαχοι" χρειάζονται ειδική ενημέρωση γιατί "δεν ξέρουν", γιατί τους είναι ...άγνωστες οι τουρκικές διεκδικήσεις, είπε: "Δεν ξέρω αν τα ξέρουν ...αλλά γεγονός είναι ότι χρειάζεται σε κάθε βήμα η υπόμνηση των επιχειρημάτων μας"...

Ο πρωθυπουργός, με κάθε ευκαιρία, επαναλάμβανε ότι "η λειτουργία της επιτροπής δεν αποτελεί έναρξη πολιτικού διαλόγου ή οποιαδήποτε μορφής διαιτησία".Και αυτό την ώρα που:

• Οι Ολλανδοί και Τούρκοι πληροφορούσαν το πανελλήνιο ότι έχει συμφωνηθεί συνάντηση των μελών της ελληνοτουρκικής επιτροπής, όπου, υπό την εποπτεία της προεδρίας της ΕΕ, θα συνομολογήσουν τα πορίσματά τους
• Μόλις προχτές ο "Ρ" αποκάλυψε - και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος επιβεβαίωσε - ότι η κυβέρνηση κινείται στη λογική της σύστασης "ειδικού νομικού οργάνου", όπου "τρίτος" νομικός θα αποφανθεί επί των ελληνοτουρκικών ζητημάτων.

Παράλληλα, για μια ακόμα φορά, ο διάλογος με την Τουρκία ορίστηκε σαν "διαδικαστικός", που προσφέρει στην Ελλάδα το εξής όφελος: Είτε να αποτελέσει το "σημείο στροφής της πολιτικής της Τουρκίας προς ένα σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου",είτε "να αποκαλυφθεί με αποκλειστική ευθύνη της Αγκυρας ότι δεν επιθυμεί πραγματικό διάλογο"... Στη δεύτερη περίπτωση - κατά τον πρωθυπουργό - η Τουρκία "θα εκτεθεί ανεπανόρθωτα",όχι μόνο απέναντι στην Ελλάδα, αλλά απέναντι στους "συμμάχους"!

Δεν παρέλειψε, επίσης, να αναφερθεί στη στάση της κυβέρνησης στο θέμα της Αλβανίας και συνολικά στα Βαλκάνια, ώστε να αποδείξει ότι η τακτική του"καλού παιδιού" απέναντι στους ιμπεριαλιστές σημαίνει "πολλαπλασιαστική ισχύ στις θέσεις μας στο Αιγαίο (!),σε αντίθεση με την Τουρκία που αποτελεί "παράγοντα αποσταθεροποίησης".

Κύριο βάρος της πρωθυπουργικής ομιλίας δόθηκε στην απαρίθμηση όλων όσοι, σύμφωνα με τον Κ. Σημίτη, δηλώνουν την εμμονή του ΠΑΣΟΚ στο "αυτονόητο πατριωτικό καθήκον",που υπηρετεί η κυβερνητική πολιτική. Συγκεκριμένα, ο πρωθυπουργός υποστήριξε ότι ακολουθεί "καθαρή γραμμή" και γι' αυτό ως Ελλάδα "δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε, ούτε τίποτα να χάσουμε" από τις διαγραφόμενες εξελίξεις, δεδομένου ότι "η τακτική της αποκάλυψης δεν αποτελεί διαπραγμάτευση".

Ακολούθως, απαρίθμησε τους τρεις όρους, που τίθενται από την κυβέρνηση για καλλιέργεια κλίματος εμπιστοσύνης με την Τουρκία (μη άσκηση ή χρήση απειλών βίας, αποδοχή αρχών Διεθνούς Δικαίου, αποδοχή από την Αγκυρα της δικαιοδοσίας της Χάγης για θέματα που άπτονται της εφαρμογής ή ερμηνείας διεθνών συνθηκών) και οι οποίοι, εφόσον εκπληρωθούν, θα αρθεί το ελληνικό "βέτο" για το χρηματοδοτικό πρωτόκολλο. Επίσης, συμπλήρωσε ότι "επόμενο βήμα" είναι η σύνταξη συνυποσχετικού για την παραπομπή του θέματος της υφαλοκρηπίδας στη Χάγη.

Πριν κλείσει την ομιλία του, ο πρωθυπουργός επέλεξε να επιτεθεί, μιλώντας εκτός κειμένου και σε ένα σημείο που θα μπορούσε να αποφύγει την "πόλωση" του κλίματος - στους "32" και αφού, προηγουμένως, είχε προσδιορίσει, μέσα από ένα λογύδριο, τα χαρακτηριστικά του "καλού βουλευτή".Τα τελευταία συνίστανται στο ότι ...μπορούν να έχουν τις απόψεις τους, αλλά ύψιστο μέλημά τους είναι η "αλληλεγγύη" προς την κυβέρνηση, δεδομένου ότι "ο βουλευτής οφείλει τελικά να στηρίζει την υλοποίηση του κυβερνητικού προγράμματος, ακόμα και όταν κάποια σημεία του δε γίνονται ευχαρίστως δεκτά...".

Στο σημείο αυτό, ο Κ. Σημίτης επιδίωξε να "ιντριγκάρει" τους "32", λέγοντας ότι η επιστολή τους δεν ήταν γράμμα γιατί "τα γράμματα δεν ανακοινώνονται δημόσια" και "φέρουν υπογραφές". Οπως είπε, πληροφορήθηκε την επιστολή από ραδιοφωνικό σταθμό, ενώ έφτασε στα χέρια του ανυπόγραφη. Κατέκρινε, δε, τους συντάκτες της, γιατί δεν τους απασχόλησε, αν η ενέργειά τους θα δυσκόλευε τους χειρισμούς του κατά τις συναντήσεις που είχε στη Γερμανία και την Αυστρία, καθώς και επειδή "αυτός ο τρόπος των δημόσιων ανακοινώσεων δεν προάγει την εσωκομματική δημοκρατία". Προηγουμένως, είχε καυτηριάσει όσους προχωρούν σε λόγους και χαρακτηρισμούς επί εθνικών θεμάτων, χωρίς να τα συνοδεύουν "από τη βάσανο της σκέψης".

Κατέληξε, μάλιστα, υπαινισσόμενος ιδιοτέλεια στη στάση τους, ότι όσοι θέλουν να θέσουν τα θέματα μπορούν να το κάνουν στα όργανα, κατηγορώντας τους "32" ότι τους ενδιέφερε μόνο η δημόσια ανακοίνωση των θέσεών τους, αφού στην επιστολή τους δεν υπήρχε αίτημα για σύγκληση κάποιου οργάνου.

Στη δευτερολογία του, που κινήθηκε σε ηπιότερους τόνους και ξεκίνησε με τη διαπίστωση ότι "παρά τη φόρτιση στη συνεδρίαση... δεν προέκυψε διαφωνία ως προς τις θέσεις της κυβέρνησης, όπως τις ανέπτυξα".Παράλληλα, ενώ κατέφυγε σε ρήση του Α. Παπανδρέου για αν αρνηθεί να προχωρήσει σε λεπτομερή ενημέρωση για την εξωτερική πολιτική, δέχτηκε την πρόταση για σύγκληση της ΚΟ με ειδικό θέμα την εξωτερική πολιτική, ενώ, απαντώντας σε επικρίσεις, είπε ότι ασφαλώς κάνει δεκτές επιστολές με κριτικό περιεχόμενο, εφόσον είναι επιστολές και όχι δημόσιες ανακοινώσεις.

Ν. Μπ.