Τίποτε χειρότερο δεν υπάρχει από τον ατάλαντο άνθρωπο των Γραμμάτων. Πιστέψτε με, είναι ικανός για όλα. Μέχρι υπουργός Δημόσιας Τάξης μπορεί να γίνει. Ολα αυτά τα χρόνια εκτός νυμφώνος, ο Βύρωνας ασχολούνταν και τύρβαζε περί φιλοσοφίας και λογοτεχνίας. Οχι μόνο διάβαζε, αλλά και μετέφραζε και ενίοτε προλόγιζε βιβλία όπως και ένα για την τέχνη των σαμουράι. Επειτα, «κι κι κι το κοκοράκι πάνω στο βιβλιαράκι» δεν έχει αφήσει εκπομπή που να μη διαφήμιζε το πόνημα. Είναι γνωστό πως είσαι ό,τι διαβάζεις. Αν δεν είναι έτσι, αρχίζεις να παρεξηγείς.
Παρεξήγηση πρώτη: Ενας σαμουράι ποτέ δε στέλνει ΜΑΤ να χτυπήσουν ανθρώπους. Κυρίως δεν κρύβεται πίσω από ένστολους. Η τιμή και η δόξα ενός σαμουράι είναι το πρόσωπό του, που είναι παρόν σε καθετί που αποφασίζει. Δεν είναι το παιδί που μεταφέρει τα ψώνια του Καραμανλή.
Παρεξήγηση δεύτερη: Δε διαβάζουμε, για να χρησιμοποιούμε τα κείμενα για διάφορους αδιάφορους λόγους, αλλά για να συνδέσουμε τη μοίρα μας μαζί τους.
Το γεγονός ήταν ένα στην ιστορία του Πολύδωρα. Ασχολήθηκε με τα Γράμματα γιατί είχε επενδύσει την πολιτική εικόνα του σ' αυτά. Πίσω από τα Γράμματα κρυβόταν ένας φουκαράς, που θα έδινε το βασίλειό του όχι για ένα άλογο, αλλά για μια θέση σε υπουργείο. Τώρα θα εισπράξει ό,τι έσπειρε η φιλοδοξία του. Για μας είναι ένας ακόμη που μπήκε για ίδιον όφελος στη θάλασσα των Γραμμάτων, και αυτή τον κατάλαβε και τον ξέρασε.
Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ