Κάθε βράδυ τα ίδια. Αφού ετοιμαστούμε για ύπνο, παίρνουμε ένα βιβλίο και το διαβάζουμε. Μόλις γυρίζω την τελευταία σελίδα, ο γιος μου φωνάζει: «Πάλι!». Και άντε πάλι να διαβάσουμε το αγαπημένο του βιβλίο. Οσες φορές και να το έχουμε διαβάσει, δε βαριέται να το ακούει. Αρχικά είχα απελπιστεί - και βαρεθεί κατά βάθος - να διαβάζουμε το ίδιο βιβλίο τόσες φορές, ενώ υπάρχουν αμέτρητα άλλα στη βιβλιοθήκη.

Τελικά, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι στην ηλικία των 2-5 χρόνων, η συνεχής επανάληψη είναι κατ' αρχήν ένας τρόπος να εξοικειώνεται το παιδί με το συγκεκριμένο παραμύθι και να προσπαθεί να το μάθει απέξω. Επίσης, τα μικρά παιδιά καθησυχάζονται και αισθάνονται σιγουριά με την επανάληψη του γνώριμου. Από αυτές τις επαναλήψεις, το παιδί αρχίζει να αντιλαμβάνεται τις πρώτες έννοιες της γλώσσας. Σ' αυτές τις μικρές ηλικίες, παραμύθια, τραγούδια, ρήματα δίνουν στο παιδί ήχους και γλώσσα. Αλλά και τα βιβλία παίζουν ξεχωριστό ρόλο σ' αυτήν την περίοδο εκμάθησης των παιδιών.

Ταυτόχρονα, διαβάζοντας ένα παραμύθι, το μάτι του παιδιού βλέπει και τις εικόνες και συνδυάζει τις λέξεις με αυτές. Και μετά, αρχίζουν να παρατηρούν τα γράμματα. Αναρωτιούνται «τι λέει εδώ;», προσπαθώντας να συνδυάσουν τα γράμματα με την εικόνα που βλέπουν.

Η αγάπη για το διάβασμα μπορεί να μεταδοθεί από τους γονείς στα παιδιά σε πολύ μικρή ηλικία. Στην αρχή διαβάζοντάς τους, μετά βοηθώντας τα με υπομονή να διαβάσουν και, ταυτόχρονα, βλέποντάς μας να διαβάζουμε - όταν, φυσικά, βρούμε τον απαραίτητο χρόνο - είναι μια καλή ώθηση και παρότρυνση για να αποκτήσουν τα παιδιά τη φιλική και παντοτινή σχέση με τα βιβλία.