Ενα γαρίφαλο, ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα. Ενα δάκρυ... Η Ελλάδα τον αποχαιρετά, η πατρίδα λυγίζει το γόνυ. Η γενιά του ρίχνει την τελευταία μπαταριά. Γεια σου Καπετάν Γιώτη. Γεια σου Κόκκινε Καπετάνιε! Αργά - αργά η ανθρώπινη αλυσίδα περνάει από μπροστά του. Για τον τελευταίο ασπασμό. Για το τελευταίο γνέψιμο. Αλλά όλοι το ξέρουν. Πως τούτος ο αποχαιρετισμός δεν είναι ο στερνός. «Χαρίλαε. Δεν μπορείς να φύγεις μακριά. Εχεις φωλιάσει μέσα μας»!