Η Ελλάδα θα ενισχύσει το ρόλο της στην εκπαίδευση ιρακινών δυνάμεων εκτός Ιράκ και Ελλάδας. Συμφώνησε, επίσης, στη χρήση του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, για τη μεταφορά υλικού προς το Ιράκ και γενικότερα τη Μέση Ανατολή, όπως και στην αναβάθμιση της βάσης της Σούδας, ενώ οι Αμερικανοί θα ναυλώσουν πλοία Ελλήνων εφοπλιστών για τη μεταφορά υλικού. Ακόμη, ενισχύεται παραπέρα η ελληνική συμμετοχή στο Αφγανιστάν με την αποστολή ιατρικής μονάδας και την ανάληψη της διοίκησης του αεροδρομίου της Καμπούλ τον ερχόμενο Δεκέμβρη. Και, βέβαια, εξασφαλίστηκε η σύμπλευση της Αθήνας στα αμερικανικά σχέδια, για το Κόσσοβο και την ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων έως αυτή της Κασπίας, όπως και για το Κυπριακό και την επιχείρηση «εκδημοκρατισμού της ευρείας Μέσης Ανατολής».

Τα παραπάνω είναι ορισμένα μόνον απ' όσα συμπεριλαμβάνει η «στρατηγική συνεργασία» της Ελλάδας με τις ΗΠΑ, που συμφωνήθηκε και επισφραγίστηκε στην πρόσφατη επίσκεψη του Κ. Καραμανλή στο Λευκό Οίκο. Και λέμε ορισμένα, γιατί, σίγουρα, υπάρχουν πολλά περισσότερα και, μάλλον, ακόμη χειρότερα. Απόλυτα δικαιολογημένα η σχετική ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ υπογράμμιζε, μεταξύ άλλων: «Επιβεβαιώνεται η ανάγκη αποφασιστικής ενίσχυσης του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος και η δημιουργία συμμαχίας ρήξης με την αντιλαϊκή εσωτερική και εξωτερική πολιτική που ακολουθείται. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος».