Ενας - ένας περνά από μπροστά του. Τιμούν τον αγωνιστή. Το παλικάρι. Τον δικό τους Χαρίλαο. Με δυσκολία συγκρατούν τα δάκρυα. Η συγκίνηση μεγάλη. Γι' αυτό που ήταν. Γι' αυτά που έδωσε. Στο λαό, στο Κόμμα, στο κίνημα. Κι ακόμα έχουν κάτι να του «ζητήσουν». Οπως ο μπάρμπα Βαγγέλης, που ήρθε από το Σικάγο. «Σύντροφε Χαρίλαε ο πατέρας μου είναι ένας από τους εκτελεσμένους της Καισαριανής. Δώστου ένα γαρίφαλο εκεί που θα πας».