Στον 20ό αιώνα δεν ήταν λίγοι οι σημαντικοί δημιουργοί μας που εν ζωή δεν αξιώθηκαν τη «θέση» που άξιζαν, αλλά και μετά το θάνατον αφέθηκαν στη λησμονιά. Γ' αυτό και αξιέπαινος όποιος ανασύρει από τη λησμονιά την προσφορά κάποιου αδικημένου δημιουργού. Αξια τέτοιου επαίνου είναι η διακεκριμένη πιανίστα και μουσικοπαιδαγωγός Εφη Αγραφιώτη, για τη βιο-εργογραφική μελέτη της «Αριστοτέλης Κουντούρωφ 1896-1969» , την οποία σεμνά υποτιτλίζει «Μικρό χρονικό ζωής για έναν άγνωστο της Ελληνικής Μουσικής», με τη σημαίνουσα αφιέρωση: «Στους μαθητές μου που τόσα μου έμαθαν». Η μελέτη, εικονογραφημένη με φωτογραφικά ντοκουμέντα από τη ζωή του Κουντούρωφ και με αρκετές παρτιτούρες σύντομων έργων του, κυκλοφόρησε από το μουσικό εκδοτικό οίκο Παπαγρηγορίου - Νάκας, και αξίζει να διαβαστεί από κάθε ασχολούμενο ή φίλο της μουσικής, καθώς διδάσκει ότι η μέγιστη αρετή κάθε δημιουργού και δασκάλου νέων δημιουργών, αρετή που διέθετε σε υψηλότατο επίπεδο ο Α. Κουντούρωφ, είναι η σεμνή και ακάματη προσφορά του για την ποιοτική πρόοδο της τέχνης και τη συνεχή καλλιεργητική εξέλιξη των νέων «εργατών» της.

Ας σημειώσουμε, εν συντομία, ποιος ήταν ο Αριστοτέλης Κουντούρωφ, ο γεννημένος το 1896 στην Τιφλίδα, γιος του κρητικής καταγωγής Γεωργίου Κούνδουρου (μετέπειτα Κουντουριάδης και ύστερα Κουντούρωφ), από μικρός, όπως όλα τα αδέλφια του, άρχισε μουσικές σπουδές με δάσκαλο τον πιανίστα Αϊσμπεργκ (μαθητής του Κόρσακοφ), το 1922 απέσπασε το πρώτο βραβείο στο Διαγωνισμό Συμφωνικής Μουσικής Καυκασίων Συνθετών και δύο χρόνια αργότερα άρχισε μια λαμπρή συνθετική, συναυλιακή και διδασκαλική σταδιοδρομία στη σοβιετική πρωτεύουσα. (Δίδασκε Μονωδία και Μελοδραματική τέχνη στο περίφημο Στούντιο του διάσημου συνθέτη Ιπολίτοφ Ιβάνοφ). Ο Κουντούρωφ με την οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα τον Δεκέμβρη του 1930. Παρά τις περγαμηνές του, η πορεία του στην Ελλάδα δεν ήταν «ρόδινη». Το 1932 αρχίζει να διδάσκει θεωρητικά στην Ανωτέρα Σχολή Φρήμαν και στο Ωδείο Αθηνών, ενώ συνεχίζει να συνθέτει μια σειρά σημαντικών έργων, μερικά από τα οποία παρουσιάστηκαν στη δεκαετία του '30, άλλα στη δεκαετία του '40, ενώ η ευτυχέστερη δεκαετία για την παρουσίαση του συνθετικού έργου του ήταν αυτή του '60. Από το 1943 μέχρι το 1964 ο Α. Κουντούρωφ εργάστηκε στην Ελληνική Ραδιοφωνία προσφέροντας υποδειγματική υπηρεσία, συνεχίζοντας παράλληλα το συνθετικό και διδασκαλικό έργο του. Μεταξύ των πολλών εξαιρετικών μαθητών του Κουντούρωφ υπήρξαν και οι διάσημοι σήμερα Οδυσσέας Δημητριάδης, Ιάννης Ξενάκης και Βαγγέλης Παπαθανασίου.