Τα πραξικοπήματα, οι στρατιωτικές χούντες, οι δικτατορίες και γενικά ο φασισμός, προέρχονται, υποστηρίζονται και στηρίζονται στο μεγάλο κεφάλαιο.

Πού στηρίχτηκε η στρατιωτική χούντα της Αθήνας; Στο μεγάλο κεφάλαιο, στα οργανωμένα συμφέροντα. Βασικό στοιχείο στην προπαγάνδα για την επιβολή και επικράτησή της ήταν ο λεγόμενος «κίνδυνος» από τον κομμουνισμό, άρα ο σφοδρός και ωμός αντικομμουνισμός τον οποίο βεβαίως «πλήρωσαν» μ' έναν τρόπο και άλλες δυνάμεις, οι οποίες τον συντήρησαν πριν τη χούντα και κυρίως τον «πλήρωσε» σκληρά ο ελληνικός λαός, που μπήκε στο «γύψο». Ενα επίσης στοιχείο που πρέπει να παρθεί υπόψη είναι ότι το λαϊκό κίνημα της περιόδου εκείνης, δεν κατάφερε να σταθεί εμπόδιο στην επιβολή της. Παρ' όλα αυτά οργανώθηκε η αντιχουντική πάλη και αντίσταση που βρήκε στήριγμα στο λαό, ο οποίος από την άρνηση στην αρχή να υπηρετήσει το φασισμό, συμμετείχε στις αντιστασιακές οργανώσεις, που άρχισαν να φυτρώνουν κάθε μέρα και να οργανώνουν τον αντιδικτατορικό αγώνα.

Το μεγάλο κεφάλαιο λοιπόν, οι μεγιστάνες του πλούτου, για τα συμφέροντά τους, έτρεξαν πρώτοι να στηρίξουν τη χούντα. Και φυσικά με το αζημίωτο, όπως απαιτούν, και όπως γίνεται συνήθως. Αυτές οι ευκαιρίες για τους καπιταλιστές είναι μοναδικές, και κάνουν τα πάντα για να μην τις χάνουν. Είναι γεγονός που δεν αμφισβητήθηκε ποτέ, ότι πολλοί έγιναν ζάμπλουτοι την εποχή εκείνη, σε βάρος του ελληνικού λαού και πολλά «τζάκια» μεγάλωσαν τα φουγάρα τους. Το παράδοξο όμως είναι ότι ενώ και λόγοι σοβαροί υπήρχαν, και αδιάψευστα τεκμήρια της ενοχής, καμιά κυβέρνηση (ούτε της Νέας Δημοκρατίας, ούτε του ΠΑΣΟΚ) δεν τόλμησε να εφαρμόσει το Νόμο του «πόθεν έσχες», όπως άλλωστε παρά τις πολλαπλές υποσχέσεις που δόθηκαν κατά καιρούς στο λαό, δεν τόλμησαν να ανοίξουν το φάκελο της Κύπρου. Και είναι ένα από τα στοιχεία που δείχνει ότι και αυτή η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι όργανο του κεφαλαίου και κατ' επίφαση δημοκρατία για όλη την κοινωνία.

• Κοντά στους δικούς μας ήρθαν και οι ξένοι. Ενδεικτικά θα αναφέρουμε μερικούς.

Ο πρώτος που ήρθε να γεμίσει τις τσέπες του και να στηρίξει και τη χούντα ήταν ο διαβόητος Ελληνοαμερικάνος μεγαλοκαρχαρίας ΤΟΜ ΠΑΠΠΑΣ.

Η ελληνική καπιταλιστική οικονομία βάθυνε την εξάρτησή της από το ξένο κεφάλαιο με τη συμβολή της χούντας που άνοιξε την όρεξη για μεγαλύτερη διείσδυση των ξένων μονοπωλίων και στην ντόπια ολιγαρχία έδωσε την ευκαιρία για μεγαλύτερο πλουτισμό. Η κατάσταση αυτή καθρεφτίζεται στην άνθηση των επιχειρηματικών συμφερόντων του Τομ Πάππας, προαγωγού της CIA, κατά τη δική του ομολογία, και ο οποίος υπήρξε ο πρώτος που επαίνεσε δημόσια τη χούντα στις ΗΠΑ. Το μερίδιό του στην Ελλάδα περιλαμβάνει την πολυδιαφημισμένη προνομιακή σύμβαση για την COCA-COLA, μονοπώλιο του δικαιώματος αγοράς της ντομάτας της Δυτικής Ελλάδας, και ένα σύμπλεγμα πολλών εκατομμυρίων δολαρίων από χημικές και χαλυβουργικές εγκαταστάσεις, διυλιστήρια και στόλους πετρελαιοφόρων.

Ο Τομ Πάππας κουβάλησε (τότε) στην Ελλάδα και κάμποσους Αμερικανούς μεγιστάνες για ευκαιριακές χρυσοφόρες επενδύσεις και στήριξη της χούντας. Το ίδιο καλοκαίρι του 1967 έφερε τον Αμερικανό μεγαλοβιομήχανο Ερίκο Φορντ, και μαζί του τον Μαξ Φίσερ, πρόεδρο της «Μαρατόν Οϊλ», και τον Νάταμ Κάμινγκς, πρόεδρο συγκροτήματος 47 βιομηχανιών τροφίμων. Τους φιλοξένησε αρκετές μέρες σε κρουαζιέρες στο Αιγαίο, τους «εξασφάλισε συναντήσεις» με τους αρχηγούς της «Εθνικής Κυβέρνησης», έκαναν δηλώσεις υπέρ της χούντας, μοίρασαν υποσχέσεις και... εξαφανίστηκαν.

Αργότερα ο Τομ Πάππας, για να ενισχύσει το γόητρο της χούντας, κουβάλησε τον πρώτο Ελληνα αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, Σπύρο Αγκνιου (Αναγνωστόπουλο).

Σημειωτέον ότι τη σύνδεση του Τομ Πάππας με τη χούντα την είχε κάμει ο κοινός φίλος τους Ιάκωβος (ΣΙΑκωβος). Ηρθαν και άλλοι τότε από την Αμερική -πολλές αποστολές. Τους κουβαλούσε ο Ιάκωβος. Αρκετούς από αυτούς τους έχει διορίσει σήμερα πραξικοπηματικά στο περιβόητο και αθεράπευτα ατροφικό ΣΑΕ (Συμβούλιο Αποδήμου Ελληνισμού).

Στην Ελλάδα επίσης η χούντα επέβαλε και κάποιο «ομολογιακό δάνειο» για τη «σωτηρία» του έθνους και όλοι οι μεγιστάνες, τραπεζίτες, βιομήχανοι, εφοπλιστές, έτρεξαν «προθύμως» να προσφέρουν.

Χαρακτηριστική και αποκαλυπτική είναι η επιστολή (που δημοσιεύουμε παρακάτω) που έστειλε ο εφοπλιστής Γιάννης Λάτσης, με την οποία συνοδεύει την προσφορά του:

«Ο Ελλην εφοπλιστής κ. Ιωάννης Λάτσης απέστειλε την ακόλουθον επιστολήν προς τον Διοικητήν της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος κ. Ιωάννην Παρασκευόπουλον

"Κύριε Πρόεδρε,

Ελαβον την επιστολήν σας της 16ης Οκτωβρίου 1967, της οποίας το περιεχόμενον μετά προσοχής διεξήλθον.

Είμαι πολύ ευτυχής που μία προσωπικότητα του υμετέρου κύρους και ήθους διαπιστώνει και βεβαιοί το πνεύμα περισυλλογής και φειδούς που ακολουθείται από τον εντιμότατον υπουργόν Συντονισμού κ. Ν. Μακαρέζον, διότι συμπίπτει και εγώ προσωπικώς να έχω σχηματίσει την αυτήν πεποίθησιν αφ' ής το πρώτον είχον την τιμήν να τον συναντήσω.

Το θέμα της οικονομικής αναπτύξεως και προόδου της Χώρας μας δεν αφορά μόνον ούτε τον εντιμότατον υπουργόν Συντονισμού, ούτε υμάς.

Αφορά καθολικώς όλον τον Ελληνικόν Λαόν και ειδικώτερον αυτούς που αφ' ενός μεν αντιλαμβάνονται τη σημασία του, αφ' ετέρου δε δύνανται να βοηθήσουν.

Η δική μας επιχείρησις, πρώτη πάντοτε εις τα εθνικά προσκλητήρια, θα συμμετάσχει και τη φοράν αυτήν εις το εν λόγω δάνειον με ποσόν 300.000 δολαρίων, ολόκληρον εις συνάλλαγμα. Εκ του ποσού τούτου το ήμισυ θα καλυφθή υπό της μητρός επιχειρήσεως Αθηνών, το δε υπόλοιπον ήμισυ από τας εν τω κόσμω αδελφάς εταιρείας.

Διατελώ

με αγάπην και εκτίμησιν

ΓΙΑΝΝΗΣ Σ. ΛΑΤΣΗΣ»

Η χούντα διοργάνωσε και τον έρανο για το «τάμα του έθνους». Συγκεντρώθηκαν τεράστια ποσά, αλλά το «τάμα» δεν έγινε. Τι απέγιναν τα ποσά που συγκεντρώθηκαν με τον έρανο; Ποτέ δεν ειπώθηκε κάτι το σχετικό. Ο έρανος αυτός έμοιαζε με τον έρανο που έκανε ο δικτάτορας Μεταξάς για ενίσχυση της αεροπορίας με αεροπλάνα και του στόλου, αλλά στον πόλεμο του 1940, ούτε αεροπλάνα υπήρχαν, ούτε στόλος ενισχυμένος.

Αυτά ήταν μερικά από τα «έργα και ημέρες» της απριλιανής δικτατορίας, που ωφέλησε τα μέγιστα τους Αμερικανούς και το μεγάλο κεφάλαιο, βασανίζοντας το λαό. Αλλά κάποιοι της έδωσαν ουσιαστικά άφεση. Η επιβολή της και τα εφτά χρόνια ύπαρξης και δράσης της είναι αρκετά για να συμβάλουν στην ενίσχυση της αντιιμπεριαλιστικής αντιμονοπωλιακής πάλης του λαού μας ως την οριστική ανατροπή της πολιτικής που υπηρετεί τα συμφέροντα της ολιγαρχίας και της εξουσίας της.