Τα σημειώνουμε όλ' αυτά, γιατί οδηγούν σε ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα: Πρώτον, ο καθοριστικός παράγοντας για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού είναι αυτός ο ίδιος ο κυπριακός λαός (Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι), η ενότητά του, ο προσανατολισμός του, η ετοιμότητά του να αγωνιστεί και να διεκδικήσει. Το ίδιο περίπου ισχύει και για τους λαούς της Ελλάδας και της Τουρκίας, αν και σε μικρότερο βαθμό, λόγω των γνωστών δεσμών τους με την Κύπρο, αλλά και γιατί αντιμετωπίζουν ανάλογες ιμπεριαλιστικές πιέσεις και λογικές του «διαίρει και βασίλευε». Δεύτερον, είναι γνωστό και καθαρό σε όλους ότι ο διεθνής συσχετισμός δυνάμεων είναι αρνητικός και ο ιμπεριαλισμός είναι ισχυρός, αλλά δεν είναι ανίκητος. Το «όχι» των Ελληνοκυπρίων αποτέλεσε έναν μπάτσο στους ιμπεριαλιστές και δε θα οδηγήσει την Κύπρο στον όλεθρο, παρά τα όσα λένε οι κάθε λογής κινδυνολόγοι. Τρίτον, η όποια, έστω στοιχειωδώς, δίκαιη και βιώσιμη λύση θα είναι καρπός πάλης και αγώνα και, μάλιστα, σε διαρκή αντιπαράθεση με τις αντίστοιχες επιδιώξεις και σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών (ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού). Τέταρτον, ανάλογη επομένως πρέπει να είναι η πολιτική και τακτική των άμεσα ενδιαφερομένων (κυπριακού λαού, κομμάτων, κλπ.), η διαμόρφωση του εσωτερικού μετώπου, η αποκάλυψη και περιθωριοποίηση επικίνδυνων αυταπατών και ψεύτικων ελπίδων, η αναζήτηση διεθνούς συμπαράστασης και συμμαχιών, η εκμετάλλευση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και η αξιοποίηση των διεθνών οργανισμών και φόρουμ.