Στα τέλη του 2001 το «Συμβούλιο της ΕΕ για την απασχόληση και την κοινωνική πολιτική» διαβίβασε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, που συνεδρίαζε στο Λάακεν, έκθεση σχετικά με την «κοινωνική ένταξη». Το ΕΣ τη συνοψίζει: «Στην ΕΕ υπάρχουν 60 εκατομμύρια άνθρωποι φτωχοί ή απειλούμενοι από τη φτώχεια, δηλαδή 18% του πληθυσμού της ΕΕ. Τα παιδιά και οι νέοι, οι ηλικιωμένοι, οι άνεργοι, οι μονογονεϊκές οικογένειες είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένοι στον κίνδυνο της φτώχειας. Το ποσοστό σχετικής φτώχειας, ήτοι 60% του μέσου εθνικού ελάχιστου εισοδήματος, διαφέρει σημαντικά μεταξύ των κρατών - μελών: από 8% στη Δανία έως 23% στην Πορτογαλία».

Αναντίρρητα η φτώχεια συνδέεται σε μεγάλο βαθμό με την ανεργία ή με την εργασία υπό απαράδεκτους όρους (ημιαπασχόληση, χαμηλοί μισθοί κλπ). Οταν μάλιστα αναμοχλεύουμε τα σχετικά με την ΕΕ, είναι αναμενόμενο να βρίσκουμε διαρκώς μπροστά μας στοιχεία και για φτώχεια και για ανεργία και για απαράδεκτους όρους εργασίας. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, λοιπόν, προωθώντας την πολιτική σύγκλισης με την ΕΕ, προωθούν πολιτική ολοένα αυξανόμενης φτώχειας, ανεργίας και καταστρατήγησης εργασιακών δικαιωμάτων. Αλλά και ο ΣΥΝ προπαγανδίζει την αναγκαιότητα ενσωμάτωσης στην ΕΕ ως μονόδρομο για το λαό, συμπληρώνοντας την προπαγάνδα του περί δήθεν δυνατότητας βελτίωσης της ζωής του λαού. Σπέρνει έτσι αυταπάτες ότι μπορεί η καπιταλιστική αυτή Ενωση να φροντίζει την καλυτέρευση της θέσης των εργαζομένων, όταν η ίδια η πορεία της αποκαλύπτει ότι χειροτερεύει.

Τη δεινή θέση των εργαζομένων στην ΕΕ ούτε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (ΕΚ) μπορεί να κρύψει. Ετσι την αποτυπώνει στην Εκθεσή του σχετικά με την κατάσταση των θεμελιωδών δικαιωμάτων στην ΕΕ κατά το 2002. Η Εκθεση συντάχθηκε από τις κυρίαρχες δυνάμεις της ΕΕ, στο όνομα δήθεν της κοινωνικής τους ευαισθησίας.

Η Εκθεση ακόμα και μέσα από κομψές εκφράσεις παραδέχεται πως μεγάλα κομμάτια των πολιτών της ΕΕ εργάζονται υπό ιδιαίτερα άσχημες συνθήκες, η μακρόχρονη ανεργία δεν αντιμετωπίζεται με επιδοτούμενες «ασπιρίνες», και βασικά συνδικαλιστικά δικαιώματα καταπατιούνται βάναυσα. Βεβαίως, το ίδιο το ΕΚ έχει υιοθετήσει οδηγίες που στρέφονται ευθέως ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων.

Στην Εκθεσή του το ΕΚ «συνιστά επιμόνως στην Αυστρία και το Λουξεμβούργο να τροποποιήσουν τη νομοθεσία τους, που απαγορεύει σε αλλοδαπούς ή μη υπηκόους να εκλέγονται σε συνδικαλιστικές επιτροπές επιχειρήσεων, καθώς πρόκειται για νομοθεσία που αντιβαίνει στη συνδικαλιστική ελευθερία».

Σημειώνει το γεγονός ότι μετά τις «συχνές και ευρείας έκτασης διαδηλώσεις στη διάρκεια διεθνών συνόδων κορυφής αρκετά κράτη - μέλη επιχείρησαν να θέσουν υπό έλεγχο τις διαδηλώσεις αυτές» (π.χ. πρόταση νόμου σε Ιρλανδία, Λουξεμβούργο και Βέλγιο για την έγκριση σύστασης ιδιωτικής πολιτοφυλακής κατά των διαδηλωτών)!

Το ΕΚ μιλά για μέτρα που χρειάζονται σχετικά με το «σεβασμό της μέγιστης διάρκειας απασχόλησης, την πρόσβαση στο χώρο εργασίας, την εγγύηση πραγματικής ασφάλειας (5.000 θανατηφόρα ατυχήματα το 2002 στην ΕΕ) και υγείας και εργασίας, με την πρόληψη της παρενόχλησης στο χώρο εργασίας (9% των εργαζομένων στην ΕΕ) και με τη θέσπιση ισότιμων ελάχιστων αποδοχών (Ιρλανδία, Ισπανία, Ελλάδα - όπου οι ελάχιστες αποδοχές είναι κατώτερες του 50% των μέσων καθαρών αποδοχών».

Μη σκεφτεί κανείς ότι το ΕΚ ενδιαφέρεται πραγματικά για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων. Στην ουσία προειδοποιεί για την αναγκαιότητα λήψης κάποιων μέτρων, προκειμένου να προληφθεί η ανάπτυξη ταξικών αγώνων.

Συνυπολογίστε εδώ ότι το ΕΚ κατά πλειοψηφία ενέκρινε την οδηγία 2002/14/ΕΚ της 11 Μάρτη 2002 περί θέσπισης γενικού πλαισίου ενημέρωσης και διαβούλευσης των εργαζομένων στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Αφορά επιχειρήσεις με τουλάχιστον 50 εργαζομένους ή εγκαταστάσεις επιχειρήσεων με τουλάχιστον 20 εργαζομένους. Η οδηγία θεσπίζει τις ελάχιστες απαιτήσεις σε θέματα «ενημέρωσης και διαβούλευσης» των εργαζομένων στις επιχειρήσεις της ΕΕ.

Προβλέπει ότι η «ενημέρωση ή η διαβούλευση» πρέπει να αφορούν ειδικότερα την εξέλιξη των δραστηριοτήτων και της απασχόλησης. «Το εν λόγω δικαίωμα είναι σημαντικό προκειμένου να εξασφαλίζεται καλύτερα από ό,τι σήμερα η συμμετοχή των εργαζομένων σε ζητήματα που αφορούν το μέλλον της επιχείρησης, ώστε να καθίσταται δυνατή η καλύτερη δυνατή προσαρμογή στις συγκυριακές και διαρθρωτικές αλλαγές, που είναι συνεχείς στο σημερινό οικονομικό κόσμο και έχουν εξαιρετικά σημαντικές συνέπειες (στη σωματική και ψυχική υγεία των εργαζομένων, που βρίσκονται ξαφνικά άνεργοι χωρίς ελπίδα απασχόλησης)».

Στην οδηγία διευκρινίζεται ότι η ενημέρωση πρέπει να αφορά τις «αποφάσεις που μπορούν να επιφέρουν ουσιαστικές μεταβολές στην οργάνωση της εργασίας ή στις συμβάσεις εργασίας (π.χ. εισαγωγή αυτοματοποιημένων συστημάτων επεξεργασίας των δεδομένων των υπαλλήλων, συστημάτων τηλεπαρακολούθησης, καθώς και ιατρικών και γενετικών εξετάσεων και τεστ προσωπικότητας που χρησιμοποιούνται κατά την πρόσληψη ή την απασχόληση)».

Πίσω από τις γραμμές διαβάζουμε: Το ΕΚ αντί να προστατεύει τα δικαιώματα των εργαζομένων, θεωρεί ότι: Σε μια αίθουσα συνελεύσεων με ευγένεια και προσήνεια θα περιγράφουν τους λόγους για τους οποίους «πρέπει» να απολυθείς («ο ανταγωνισμός είναι σκληρός, πρέπει να περικόψουμε λειτουργικό κόστος, δεν έχεις και κάποια επιπλέον προσόντα που θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε, παίρνεις και πολλά λεφτά, έμεινες και έγκυος κλπ, κλπ»).

Η' μπορεί να μην απολύεσαι, αλλά να φακελώνεσαι. Θα ενημερώνεσαι ότι για το καλό της επιχείρησης η εργοδοσία θα καταγράφει και θα επεξεργάζεται στοιχεία που αφορούν την προσωπικότητά σου. Ενδεχόμενα να τα ανταλλάσσει με άλλες επιχειρήσεις, προκειμένου αν είσαι «ενοχλητικός», αν διεκδικείς, να απολυθείς και να μην προσληφθείς αλλού, είτε να είσαι υπό επιτήρηση. Υπό επιτήρηση από κάμερες που θα σε παρακολουθούν στο χώρο εργασίας σου (π.χ. πριν περίπου ενάμιση χρόνο κάμερες τοποθετήθηκαν στους χώρους εργασίας της εφημερίδας «ΕΘΝΟΣ» και ξηλώθηκαν μόνο έπειτα από έντονη αντίδραση των εργαζομένων).

Επιπλέον θα μπορούν να ανταλλάσσουν στοιχεία του ιατρικού σου φακέλου, ώστε αν υποφέρεις από κάποια ασθένεια, αν παίρνεις συχνά αναρρωτικές άδειες και απολυθείς, να μην την «πατήσει» και ο επόμενος μεγαλοεπιχειρηματίας από τις απουσίες σου. Γίνεται ήδη στις ΗΠΑ...