Γρηγοριάδης Κώστας

Προχτές, στην Ολλανδία, αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ εγκαινίασαν τη νέα δύναμη άμεσης αντίδρασης 9.000 ανδρών, η οποία σχεδιάστηκε ώστε «να διευρυνθεί σημαντικά η στρατιωτική αποτελεσματικότητα της συμμαχίας στον παγκόσμιο αγώνα κατά της τρομοκρατίας». Για πρώτη φορά διοικητής του ΝΑΤΟ θα έχει υπό τη διοίκησή του συνδυασμό χερσαίων, θαλάσσιων και αεροπορικών δυνάμεων, δήλωσαν οι ΝΑΤΟικοί αξιωματούχοι, υπογραμμίζοντας τη σημασία του επιχειρούμενου βήματος.

Χρειάζεται, άραγε, να σημειώσουμε τον επικίνδυνο χαρακτήρα αυτών των εξελίξεων; ΄Η το γεγονός πως σε όλα αυτά συμφωνεί και συμμετέχει και η ελληνική κυβέρνηση;

Το ποσό, που ανέφερε τις προάλλες ο υπουργός Οικονομίας, θα ξεπεραστεί στην πράξη και, ίσως, όχι λίγο. Ετσι κι αλλιώς, όμως, είναι τεράστιο, αφού ανέρχεται στα 6,5 δισεκ. ευρώ ή 2,2 τρισεκ. δραχμές και αντιπροσωπεύει το 4,5% του ετήσιου Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ). Στο δυσθεώρητο αυτό ποσό ανέβασε το κόστος των Ολυμπιακών Εργων ο υπουργός Οικονομίας, Ν. Χριστοδουλάκης. Κι ενώ, στο τι ξοδέψαμε και τι θα ξοδέψουμε ακόμη ήταν αρκετά συγκεκριμένος, ήταν άκρως αόριστος και γενικόλογος στο τι θα κερδίσουμε. Τούτη τη φορά, μάλιστα, δε χρησιμοποίησε ούτε καν το χιλιοειπωμένο επιχείρημα ότι θα μας μείνουν οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις. Το αντίθετο, ξεκαθάρισε ότι μεγάλο μέρος - τουλάχιστον - των ολυμπιακών εγκαταστάσεων θα παραχωρηθούν για εκμετάλλευση στις πολυεθνικές και τις μεγάλες επιχειρήσεις, μετά τους Αγώνες.

Με άλλα λόγια, δηλαδή, οι εργαζόμενοι και ο λαός, που πλήρωσαν και συνεχίζουν να πληρώνουν πανάκριβα την κατασκευή των ολυμπιακών έργων, μετά τους Αγώνες, θα ξαναπληρώνουν για την όποια χρήση των εγκαταστάσεων, ενώ, οι μεγαλοεπιχειρηματίες θα μετρούν τα κέρδη τους. Πληρώνουμε, δηλαδή, για να φτιαχτούν επιχειρήσεις της ολιγαρχίας και να μας εκμεταλλεύεται στον αιώνα τον άπαντα…

Σε όργιο ρουσφετολογίας και εκβιασμών εξελίσσονται οι εκλογές στους αγροτικούς συνεταιρισμούς, που διεξάγονται αυτό το διάστημα. Οι υποψήφιοι για τα ΔΣ των Ενώσεων Συνεταιρισμών, που πρόσκεινται στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, χρησιμοποιούν όλα τα μέσα - θεμιτά και, κυρίως, αθέμιτα - προκειμένου να εξασφαλίσουν την ανάδειξη δικών τους αντιπροσώπων στους πρωτοβάθμιους συνεταιρισμούς.

Εκτός από τις υποσχέσεις για ρουσφέτια και τους πολιτικούς εκβιασμούς, αυτό που έχει πάρει έκταση είναι το «φαινόμενο» κάποιοι υποψήφιοι να πληρώνουν, από την τσέπη τους, τα χρηματικά ποσά που απαιτούνται για να έχει το δικαίωμα ένας συνεταιρισμός να εκλέξει περισσότερους του ενός αντιπροσώπους.

Και, βεβαίως, αυτοί οι «χουβαρντάδες» προτιμούν να πληρώνουν για συνεταιρισμούς στους οποίους έχουν μεγαλύτερη συνδικαλιστική και πολιτική επιρροή, ούτως ώστε οι επιπλέον αντιπρόσωποι να είναι δικοί τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο συνεταιρισμός ενός μικρού χωριού, του Αγ. Γεωργίου Λάρισας, θα εκλέξει περισσότερους αντιπροσώπους, επειδή κάποιοι πλήρωσαν γι' αυτό, αλλά ο συνεταιρισμός της Νίκαιας Λάρισας, με σημαντική δύναμη συνεταιρισμένων αγροτών κι έντονη οικονομική δραστηριότητα, θα στείλει μόνο έναν αντιπρόσωπο!

Το «κρεβάτι», πάνω στο οποίο γίνεται αυτό το «εκλογικό όργιο», το έστρωσε η κυβέρνηση, ψηφίζοντας το νόμο 2310/2000, ο οποίος καταργεί κάθε έννοια συνεταιριστικής ιδέας και μετατρέπει τους συνεταιρισμούς σε εμπορικές εταιρίες. Κι όπως ήταν φυσικό κι αναμενόμενο, οι εκλογές γι' αυτού του είδους τις εταιρίες δεν μπορούσαν παρά να μετατραπούν σ' ένα άθλιο οικονομικό «αλισβερίσι». Στα πλαίσια αυτού του αντισυνεταιριστικού νόμου, η αντιπροσώπευση των πρωτοβάθμιων συνεταιριστικών οργανώσεων δε γίνεται, πλέον, αναλόγως των μελών τους, αλλά με βάση τις οικονομικές δοσοληψίες τους. Οποια οργάνωση έχει, ή φαίνεται να έχει, μεγαλύτερες οικονομικές δοσοληψίες με την τοπική Ενωση Συνεταιρισμών, μπορεί να στέλνει περισσότερους αντιπροσώπους.

Ταυτόχρονα, άλλαξε και το εκλογικό σύστημα και το νέο είναι πλειοψηφικό, ένα ψηφοδέλτιο με πολυσταυρία. Αυτό το εκλογικό σύστημα εκμεταλλεύονται οι ομάδες των υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, για να πετάξουν, εκτός των ΔΣ των Ενώσεων Συνεταιρισμών τους υποψήφιους συνεταιριστές, που πρόσκεινται στο ΚΚΕ, παρά το γεγονός ότι εκπροσωπούν κοντά στο 20% των συνεταιρισμένων αγροτών.

Σε 8.000 ανεβάζουν ορισμένοι υπολογισμοί τα κενά, που υπάρχουν στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Και, σύμφωνα με όσα έγραψαν όλες οι εφημερίδες, στην πρόσφατη συνάντηση των υπουργών Παιδείας και Οικονομίας, Π. Ευθυμίου και Ν. Χριστοδουλάκη, αποφασίστηκε η πρόσληψη 2.000 αναπληρωτών καθηγητών και δασκάλων, αλλά προχτές ανακοινώθηκε η τοποθέτηση 1.359. Αποφασίστηκε, δηλαδή, η κάλυψη του 25% των κενών, η οποία στην πράξη «έπεσε» στο 18%.

Βέβαια, πριν ελάχιστους μήνες, ο υφυπουργός Παιδείας, κ. Γκεσούλης, έκανε λόγο για «επανάσταση στην Παιδεία», εξηγώντας ότι φέτος οι μαθητές θα πάνε στα σχολεία και οι πάντες θα βρίσκονται στη θέση τους. Μίλαγε, δηλαδή, για το ελάχιστο που πρέπει να εξασφαλίζει η όποια κυβέρνηση για τα δημόσια σχολεία: Να είναι στη θέση του ο απαραίτητος αριθμός δασκάλων και καθηγητών. Τελικά, βέβαια, ούτε καν το ελάχιστο και αυτονόητο έκανε. Ισως, για να αποδείξει ακόμη μια φορά το... ενδιαφέρον της για τη δημόσια Παιδεία.

Αν η - ανέκαθεν ιμπεριαλιστική - αμερικανική «πολιτιστική» βιομηχανία (κινηματογράφου, τηλεόρασης, εκδόσεων, παιχνιδιών, κλπ.) πριν από πενήντα - εξήντα χρόνια εισήγαγε στη βία τον αμερικανικό παιδόκοσμο και στη συνέχεια όλης της Δύσης, εφευρίσκοντας τον τάχα αθώο «Ντόναλντ Ντακ», σήμερα παράγει πολλαπλάσια αποχαυνωτικά και τρομοκρατικά ανδρείκελα για μεγάλους και μικρούς. Αμέτρητοι άνθρωποι, στο παρελθόν, θαύμασαν το πνευματικό μεγαλείο που αντανακλά, αλλά και πολλοί επισήμαναν τον κίνδυνο που θα εγκυμονούσε μια παρανόηση του νιτσεϊκού «υπερανθρώπου» και περί αυτού του κινδύνου αναπτύχθηκε μεγάλος διάλογος της παγκόσμιας προοδευτικής διανόησης. Σήμερα, που στο οικιακό άσυλο εισβάλλουν, για να διαμορφώσουν και να χειραγωγήσουν το νου και την ψυχή δισεκατομμυρίων μικρών παιδιών, εφήβων και ενηλίκων μολύνουν νεοταξικά εκτοπλάσματα, τύπου Σούπερμαν, Σπάιντερμαν, Κάπτεν Αμέρικαν, Ράμπο, Ρόμποκοπ, ανθρωπόμορφων και ζωόμορφων τεράτων, ακόμα και ο μυθολογικός μας Ηρακλής, πόσοι απλοί άνθρωποι συνειδητοποιούν αυτόν τον τεράστιο κίνδυνο και πόσοι διανοούμενοι αντιδρούν; Ελάχιστοι. Είναι, προπαντός γι' αυτό το λόγο ξεχωριστό και ωφέλιμο αυτό το βιβλίο.

Γρηγοριάδης Κώστας

Αυτό που υπονόησε ο Μπαρζάνι είναι ο κίνδυνος διάλυσης του Ιράκ μέσα σε μια κόλαση εμφυλίου και γενικευμένου περιφερειακού πολέμου, που παραμένει υπαρκτός, και αυτό οι Αμερικανοί το καταλαβαίνουν πολύ καλά. Αυτός είναι και ο λόγος που η Κοντολίζα Ράις άφησε να εννοηθεί ότι η Ουάσιγκτον δε «βιάζεται» καθόλου να υπάρξει η ανάπτυξη των - αδημονούντων να εξολοθρεύσουν το ΡΚΚ και να ενισχύσουν τους Τουρκομάνους, αλλά και να προσποριστούν όσα πετρελαϊκά οφέλη μπορούν - στρατιωτικών της Αγκυρας. Το πρόβλημα αφορά φυσικά όλες τις γειτνιάζουσες χώρες - Συρία και Ιράν δε βλέπουν και πολύ χαρωπά τα τεκταινόμενα -, ενώ, στο εσωτερικό της Τουρκίας, το ζήτημα προκαλεί πολιτική θύελλα. Το κόμμα Δικαιοσύνης & Ανάπτυξης του Ερντογάν κινδυνεύει να μάθει με σκληρό τρόπο το τίμημα του να ξεπουλάς όταν κανένας δεν αγοράζει...