«Σας ευχαριστώ πολύ. Εχω λίγα να κομίσω. Το ένα δυστυχώς είναι μια πάρα πολύ αρνητική είδηση και νομίζω ότι, ήταν σύμπτωση αγαθή, να είναι η ημερίδα εδώ για να μπορώ να σας πω κάτι.

Μόλις έχω φθάσει από την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, από το Στρασβούργο.Η Ελλάδα σήμερα έχασε την προθεσμία να απολογηθεί απέναντι σε μια μη κυβερνητική οργάνωση, ειδικευμένη σε βασανιστήρια. `Η η Ελλάδα κατηγορείται μαζί με τρεις άλλες χώρες, επειδή δεν επιτρέπει στους αξιωματικούς να εγκαταλείπουν το στρατό, όποτε θέλουν, και όχι στη 15ετία. Με βαθύτατο στόχο τη διάλυση του σώματος των αξιωματικών και του στρατού.

Οι χώρες είναι 4. Δεν τις θυμάμαι καλά. Ηταν ανήσυχος ο πρέσβης πολύ στο Στρασβούργο. Η μια νομίζω είναι η Γαλλία. Η Ελλάδα προσπάθησε να εξηγήσει ότι εκπαιδεύουμε αυτούς τους ανθρώπους, είναι για την πατρίδα, είναι για την άμυνα, ξοδεύουμε πάρα πολλά - γιατί άλλος λόγος δε γίνεται κατανοητός, αυτή τη στιγμή, στην Ευρώπη, δυο πράγματα είναι κατανοητά, το χρήμα και το χρήμα - προσπάθησαν λοιπόν να τους εξηγήσουν ότι επενδύεται πολύ χρήμα από το φορολογούμενο ελληνικό λαό στην εκπαίδευση, στην αξιοποίηση των ικανοτήτων των ανθρώπων αυτών. Αλλά θεωρείται βασανιστήριο να μην μπορούν να φύγουν ένα χρόνο αφότου έχουν αποφοιτήσει από τη σχολή και έχουν γίνει αξιωματικοί.

Οι άλλες 3 χώρες ζήτησαν και πήραν προθεσμία. Ο Ελληνας πρέσβης αναζητούσε προθεσμία για να μην καταδικαστεί η χώρα, να του στείλουν έναν εκπρόσωπο, διότι η απαίτηση από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, ήταν να εμφανιστεί αυτός που θα υπερασπιστεί την υπόθεση και στο δικαστήριο. Του είπαν ότι δε βρίσκουν κανέναν και ότι ή θα λειτουργήσει ως πρέσβης, πράγμα που δε δεχόταν η άλλη πλευρά, ή η χώρα θα καταδικαστεί.

Και επομένως τις επόμενες μέρες, ενδεχομένως να ακούσετε, ότι αυτό έγινε χάρη σε μια μη κυβερνητική οργάνωση, πάρα πολύ θολή, τόσο θολή όσο και μια από τις μεγαλύτερες αυτή τη στιγμή ιδιωτικές επιχειρήσεις φύλαξης της ειρήνης και των συμφερόντων των πολιτών, που τις βλέπετε πια στα υπουργεία, στα μέγαρα σε κάθε χώρο σε ολόκληρο τον κόσμο, είναι ιδιωτικό στρατιωτικό παγκόσμιο παράρτημα της εταιρίας που έχουν οι Πρόεδροι, οι Αντιπρόεδροι, τα Συμβούλια των ΗΠΑ και κατασκευάζουν τα στρατόπεδα ή κανονίζουν τους εξοπλισμούς σε ολόκληρο τον κόσμο.

Η δεύτερη είδηση παρότι δε μοιάζει αμιγώς στρατιωτική, θεωρώ ότι ενδιαφέρει εξαιρετικά τους στρατιωτικούς, είναι βαθύτατα αρνητική, διότι το δεύτερο πράγμα που είναι της μόδας να συζητιέται στην Ευρώπη, είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πολύ επιλεκτικά.

Τα ανθρώπινα δικαιώματα των κομμουνιστών τίθενται πλέον εν κινδύνω. Και μάλιστα με απόφαση του Λαϊκού Κόμματος και των Σοσιαλιστών. Δυστυχώς, στην ΕΕ πέρασε με μεθοδευμένη ψηφοφορία, θα σας πω, πώς έγινε με ανθρώπους οι οποίοι δεν πιστεύουν στα μάτια τους, ότι αυτός είναι ο δημοκρατικός τρόπος, που συνεδριάζει η Ευρώπη. Πέρασε η καταδίκη του "ολοκληρωτικού κομμουνισμού", με ένα εφεύρημα και επειδή ξεσηκώθηκε το σύμπαν στην Ευρώπη όταν ακούστηκε "καταδίκη του ολοκληρωτικού κομμουνισμού". Τι είναι αυτό; Ξέρετε είναι η άποψη της "ολοκληρωτικής δημοκρατίας", που διανύει η Ευρώπη. Εβγαλαν τον "κομμουνισμό", άφησαν ίδιο το κείμενο και το εμφάνισαν ως "καταδίκη του ολοκληρωτισμού".

Λοιπόν στο Bureau, δηλαδή στο κεντρικό γραφείο, που αποφασίζει τα θέματα στο Συμβούλιο της Ευρώπης, τρεις του Λαϊκού Κόμματος, ένας φιλελεύθερος και δυο, ψήφισαν υπέρ του να γίνει συζήτηση και να βγει ψήφισμα γι' αυτό, ένας, ο επικεφαλής της Αριστεράς, ο Σουηδός μετά το "όχι" της Σουηδίας, ψήφισε "όχι", και 15 απείχαν αφού την προηγούμενη είχαν χειροκροτήσει επιστολή του κ. Βαν Γκάλο που τους καλούσε να μη συναινέσουν σε κάτι τέτοιο. Ο Πρόεδρός τους, δεν τους το είπε, και ο Διευθύνων τη συζήτηση έκανε πως δεν είδε τους ανθρώπους που θέλανε να μιλήσουν. Δεκαπέντε αποχές, τρία υπέρ, ένα κατά. Η συζήτηση ανοίγει στην Ευρώπη, πώς θα τεθούν εκτός νόμου, οι κομμουνιστές και τα κομμουνιστικά κόμματα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Και ανοίγει επίσημα και ανοίγει στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Είναι θλιβερό, φευ, είναι μια πραγματικότητα.

Δεν είναι ανεμπόδιστο και δε σημαίνει ότι δε θα υπάρξουν δυνάμεις που θα το παλέψουν αλλά ωστόσο είναι η μοντέρνα συζήτηση που ανοίγει τώρα μετά τη ρήση του Μπερλουσκόνι, ότι ο Μουσολίνι ήταν ένας "άγιος άνθρωπος", που απλώς, έστελνε με έξοδα του κράτους, τους ανθρώπους διακοπές.

Ακουσα για το μισθοφορικό στρατό, έχω να κομίσω δυο αριθμούς, που τους ξέρετε και εσείς αλλά ίσως είναι χρήσιμο να τους θυμηθούμε. 44.500 νέα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, πήγαν να διεκδικήσουν, 500-600 θέσεις δημοτικής αστυνομίας. Και 14.800 νέα παλικάρια, πήγαν να διεκδικήσουν 300 θέσεις μισθοφόρων του Λιμενικού. Αυτό σημαίνει 55.000 άνεργα παιδιά, ψάχνουν μια δουλιά, να τα στείλουν γρήγορα-γρήγορα στο Αφγανιστάν.

Πάντως στην πρόσφατη συζήτηση στην Επιτροπή Εξωτερικών και Αμυνας που έγινε για τον τρόπο με τον οποίο θα σχεδιάζονται πια, τα αμυντικά ζητήματα της χώρας, χρειάστηκε πάρα πολύς κόπος και συζήτηση πάνω από μιάμιση ώρα, από όλα τα κόμματα, για να μπορέσει να μπει η λέξη "εθνικός στρατός", "εθνικές Ενοπλες Δυνάμεις", ότι είναι "εθνικός" ο σκοπός, δηλαδή η υπεράσπιση της πατρίδας. Χρειάστηκε, γιατί περί παρτίδας ήταν η συζήτηση, και όχι περί πατρίδας. Χρειάστηκε μιάμιση ώρα συζήτηση.

Και όταν ρωτήσαμε εμείς οι βουλευτές του ΚΚΕ, η εκπαίδευση θα γίνεται για να αμυνθεί κάποιος εάν κινδυνεύσει η Λήμνος, ή η εκπαίδευση θα γίνεται με άσκηση επί χάρτου, για την προστασία των δικαιωμάτων του Καρζάι και των Αμερικάνων στρατιωτών στο Κανταχάρ του Αφγανιστάν; Η απάντηση ήταν: Σας ενοχλεί το Κανταχάρ;

Σας ευχαριστώ».